Ίσως να το πήρε το μάτι σας, αλλά ο ιστότοπος Waypoint πήρε συνέντευξη από τον Reggienator μετά την Ε3.
Ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν και το Samus Returns και το AM2R.
Η συζήτηση ξεκινάει αρκετά προβλέψιμα, με το Reggie και το δημοσιογράφο να συζητάνε τα της Ε3. Μια από τα ίδια λοιπόν, έτσι δεν είναι; Βεβαίως! Μέχρι το σημείο που ο δημοσιογράφος θέτει ένα δύσκολο ερώτημα σχετικά με το AM2R. Το AM2R είναι fan remake του Metroid 2, το οποίο η Nintendo εξαφάνισε από το internet. Το ερώτημα λοιπόν που πρέπει να απαντήσει ο Reggie είναι το εξής:
Γιατί να συμβεί αυτό; Δεν υπήρχε κάποιος άλλος τρόπος να το διαχειριστούν;
Ο Reggie για τη στάση της Nintendo σχετικά με το AM2R
Κοιτάξτε, πιστεύω πως χρειάζεται να είναι ξεκάθαρα τα όρια και, κατά την άποψή μας, τα όρια είναι όταν μια πρωτοβουλία ξεπερνά το φόρο τιμής και γίνεται κάτι που αποφέρει χρήματα από το IP μας. Επιτρέπουμε στους «φόρους τιμής» να υπάρχουν με διάφορους τρόπους. Και, για μένα συγκεκριμένα, ως οπαδός πριν γίνω στέλεχος, καταλαβαίνω την έλξη που εχουν τα IP μας. Αλλά, όταν αυτό μετατρέπεται σε κάτι που… τώρα, προσπαθείς να βγάλεις χρήματα, που προσπαθείς να πουλήσεις, να βγάλεις κέρδος, αυτό πατά ή ξεπερνά τα όριά μας. Εκεί πρέπει να προστατέψουμε την IP μας.
Κι εδώ προκύπτει το εύλογο ερώτημα: Τι λέει ο Reggie; Το AM2R ήταν ΔΩΡΕΑΝ! Ακόμη κι ο δημοσιογράφος έμεινε άναυδος!
Μα, πώς μπορείτε να μιλάτε για χρήματα εδώ; Το AM2R ήταν ένα παιχνίδι που μπορούσε καθένας να κατεβάσει δωρεάν. Και πάλι, πιστεύω πως, οι οπαδοί θα περίμεναν να «πάτε να μιλήσετε σ’ αυτό τον άνθρωπο». Ή να μιλήσετε σε άλλους παρόμοιους δημιουργούς, να δείτε αν υπάρχει τρόπος να μη σκοτώσετε το project. Να διερευνήσετε τις ιδέες που υπάρχουν και είναι συναρπαστικές, ποιός ξέρει;
Και πάλι, για να το διαφοροποιήσουμε, είχαμε συζητήσεις με ανθρώπους που ξεκίνησαν ως οπαδοί και κατέληξαν ως συνεργάτες. Αυτές οι συζητήσεις συμβαίνουν συνεχώς, αλλά και πάλι, όταν κάτι μετατρέπεται σε εμπορικό προϊόν, κι αυτό ήταν το AM2R — δεν ήταν αλλαγή, αλλά πλέον ήταν εμπορικό προϊόν.
Χμμμ… δεν έγινε αλλαγή, αλλά το AM2R ξαφνικά έγινε «εμπορικό προϊόν». Ευτυχώς ο δημοσιογράφος δεν τρώει κουτόχορτο.
Μάλλον χρειάζεται… ποιός είναι ο ορισμός του «εμπορικού προϊόντος» για τη Nintendo;
Λοιπόν, και πάλι, έχει σχέση με… πώς θα προστατέψουμε την πνευματική μας ιδιοκτησία; Πώς θα ελέγχουν την πνευματική ιδιοκτησία οι δημιουργοί μας, όπως τον κ. Sakamoto, που δημιούργησε το Metroid, πώς θα καθορίζουν αυτοί το πού πηγαίνει και όχι κάποιος άλλος.
Εκεί τα όρια είναι ξεκάθαρα. Και πάλι, θα μπορούσα να πάω στο YouTube και σε πολλά άλλα μέρη. Εκεί θα δούμε οπαδούς να κάνουν ενδιαφέροντα πράγματα με τα IP μας. Αλλά όταν αυτό σημαίνει πως προσπαθεί κάποιος να καθορίσει την κατεύθυνση της IP, ή το χρηματισμό, ή μετατροπή σε εμπορικό προϊόν, τότε εκεί, για μας, ξεπερνούνται τα όρια.
Αυτό που δεν είπε ο δημοσιογράφος, ίσως γιατί δεν το γνώριζε, είναι πως ο Sakamoto ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο δημιουργός του Metroid! Είναι σα να λέμε πως δημιουργός του Zelda είναι ο Aonuma!
Be like Jesus
Ας παραφράσουμε την ιστορία των 2D Metroid, με τη μέθοδο της παραβολής.
Το 1991, το Cafe Nintendo πρόσθεσε κομματάκια σοκολάτας στα μπισκότα που παρήγαγε από το 1986. Στον κόσμο άρεσαν τα νέα μπισκότα! Έτσι, όταν το 1994 κυκλοφόρησαν μπισκότα με καλύτερης ποιότητας σοκολάτα, οι λάτρεις του μπισκότου αγαλλίασαν.
Έκτοτε, την παραγωγή ανέλαβε ο Chef Sakamoto, ο οποίος είχε την εντύπωση πως τα μπισκότα θα ήταν καλύτερα με επιπλέον αλάτι. Ο κόσμος προφανώς δεν είχε την ίδια άποψη. Έτσι, τα αλμυρά μπισκότα με τη σοκολάτα του Chef Sakamoto πουλούσαν ολοένα και λιγότερο. Παρ’ όλα αυτά, το Cafe Nintendo δεν ανταποκρίθηκε στη ζήτηση. Αντίθετα, το Cafe προωθεί όσο γίνεται περισσότερο τα ολοένα και πιο αλμυρά μπισκότα του Chef Sakamoto.
Μετά από κάποια χρόνια, ένας chef ενός μικρού cafe είχε μια απίστευτη ιδέα. Άρχισε λοιπόν να φτιάχνει τα δικά του μπισκότα με περισσότερη σοκολάτα, χωρίς αλάτι! Ο κόσμος άρχισε να χαίρεται και να συζητά. Συγκεκριμένα το πόσο καλά θα ήταν αν το Cafe Nintendo κι εκείνο έκανε μπισκότα με περισσότερη σοκολάτα, όπως κάποτε! Ή, έστω, χωρίς το αλάτι…
Η αντίδραση του Cafe Nintendo ήταν να στείλει τραμπούκους να πουλήσουν «προστασία» στο μικρό cafe. Το αποτέλεσμα; Διέλυσαν την κουζίνα του, έσπασαν στο ξύλο το νέο chef και εξαφάνισαν τελείως τα μπισκότα του με την περισσότερη σοκολάτα.
Ο κόσμος έμεινε με το στόμα ανοιχτό! Γιατί να το κάνουν αυτό; Η δικαιολογία τους ήταν οτι προστατεύουν το IP τους.
Προφάσεις εν αμαρτίαις.
Η αλήθεια
Η αλήθεια φυσικά είναι πως το AM2R δεν είναι το πραγματικό πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ο Sakamoto.
Η συζήτηση δε θα έπρεπε να περιστρέφεται γύρω από το AM2R, αλλά γύρω από το Sakamoto. Η Nintendo προσπαθεί να προστατέψει το Sakamoto.
Ξαναδιαβάστε τι είπε ο Reggie:
Πώς θα ελέγχουν την πνευματική ιδιοκτησία οι δημιουργοί μας, όπως τον κ. Sakamoto, που δημιούργησε το Metroid, πώς θα καθορίζουν αυτοί το πού πηγαίνει και όχι κάποιος άλλος.
Η πραγματικότητα είναι πως Η ΑΓΟΡΑ καθορίζει την πορεία του IP, όχι η εταιρεία.
Η Nintendo εθελοτυφλεί. Γιατί άραγε κανένας δε ζητάει να βγει στο Switch ένα καινούριο Wrecking Crew, ένα Mach Rider, ένα Tingle’s Rosy Rupeeland ή ένα Kid Icarus μετά το Uprising; Γιατί πολύ απλά η αγορά απέρριψε αυτά τα παιχνίδια.
O Sakamoto ΔΕΝ είναι ο δημιουργός του Metroid. Ο τίτλος αυτός ανήκει στο Gunpei Yokoi. Το Metroid είναι δικό του «παιδί». Το πρόβλημα είναι πως ο Sakamoto είναι ο μόνος από τους αρχικούς δημιουργούς που βρίσκεται ακόμα εν ζωή, οπότε του «ανήκει»
Μαθήματα ιστορίας
Το Metroid Fusion, στη μεγάλη βάση χρηστών του GBA, έμεινε λαχανιασμένο στο κατόπι του Metroid Prime. Ενός παιχνιδιού που κυκλοφόρησε αποκλειστικά στο GameCube, με την πενιχρή βάση χρηστών του. Tα sequels του Metroid Prime, αν και πούλησαν λιγότερο, συνέχισαν να ξεπερνούν το εκατομμύριο.
Με άλλα λόγια, ξεπέρασαν σε πωλήσεις όχι μόνο το Fusion, αλλά και το Zero Mission.
Ένα Zero Mission που ήταν το δεύτερο remake του πρώτου Metroid (το Super Metroid ήταν το πρώτο remake, όπως το Fusion ήταν remake του Metroid 2).
Μετά είχαμε το Metroid Prime Hunters, που κι αυτό πούλησε περισσότερο από τα GBA Metroids! Τι συμβαίνει άραγε;
Και μετά, φυσικά ήρθε το Other M, το οποίο όλοι ξέρουμε πώς κατέληξε…
Συμπέρασμα:
Παρ’ όλες τις αποτυχίες του Sakamoto, τέθηκε και πάλι επικεφαλής ενός remake. Την ίδια ώρα, η δουλειά ενός ερασιτέχνη εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Γιατί;
Γιατί πολύ απλά η Nintendo φοβάται τις συγκρίσεις.
Μια απ’ ευθείας σύγκριση του επερχόμενου Sakamot… συγγνώμη Samus Returns με το AM2R πολύ πιθανό να αποδείκνυε την ανικανότητα του Sakamoto. Η ύπαρξη του AM2R, ενός δωρεάν ερασιτεχνικού προϊόντος θα προκαλούσε απευθείας συγκρίσεις με το Samus Returns. Ωστόσο, δε μπορεί κανείς να συγκρίνει τη δουλειά του με κάτι που δεν υπάρχει πλέον, έτσι δεν είναι; Κι αν κανείς δεν έχει μέτρο σύγκρισης, η Nintendo μπορεί να κατευθύνει τη σειρά ακριβώς εκεί που θέλει.
Απόψεις και σχόλια παρακάτω!