NES και κοινές παρερμηνείες

Παίζοντας ξανά παιχνίδια του NES τον τελευταίο καιρό, άρχισα να αναλογίζομαι μερικά πράγματα που έχουν σημασία για όσους θέλουν να ασχοληθούν με την κλασική κονσόλα της Nintendo.

Τι πυροδότησε το παρακάτω κείμενο;

Η αλήθεια είναι πως κινδυνεύει να χαθεί μια από τις ποιοτικότερες βιβλιοθήκες τίτλων στην ιστορία λόγω πολλών παρερμηνειών σχετικά με την κονσόλα. Έχουμε φτάσει στο σημείο που μόνο η ελίτ των gamers ασχολείται με το NES.

Το προκαλεί λοιπόν όλη αυτή την εσφαλμένη αντίληψη σχετικά με τα παιχνίδια του NES;

Παράγοντας 1^ος: Lag

Αντίθετα με την εποχή του Atari (και όλες τις επόμενες γενιές), το NES gaming απαιτεί απόλυτη ακρίβεια. Τα παιχνίδια είναι σχεδιασμένα γύρω από αυτή την ακρίβεια.

Αν υπάρχει έστω και λίγο input ή output lag, τα παιχνίδια γρήγορα καταλήγουν unplayable ή, στην καλύτερη, sub-optimal. Αυτή η κατάσταση μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε εκνευρισμό. Τα παιχνίδια έτσι φαντάζουν «απηρχαιωμένα» και «φτωχά» χωρίς να φταίνε!

Όπως και να το δει κανείς, NES gaming δε γίνεται σωστά με εξομοίωση. Το NES Classic Mini είναι ένας μεγάλος λόγος που κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι παίζουν NES όταν, στην πραγματικότητα, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Παίζουν ένα μινι-υπολογιστή που εξομοιώνει τα παιχνίδια. Οι Virtual Console versions και (φυσικά) τα Nintendo Switch Online apps επίσης παρεκκλίνουν από τη βέλτιστη εμπειρία.

Θα μπορούσε κανείς βέβαια να επιχειρηματολογήσει λέγοντας ότι σε τέτοιο βαθμό η ακρίβεια είναι ανεπαίσθητη ή ότι δεν είναι απαραίτητη. Αυτό μπορεί να ισχύει για τα παιχνίδια της 16-bit, της 32-bit και των μεταγενέστερων κονσολών, αλλά το 8-bit gameplay δεν επιτρέπει περιθώρια για λάθος. Παιχνίδια όπως το Battletoads ή το Super Mario Bros. 3 απαιτούν ακρίβεια στο timing, σε βαθμό που δεν απαιτούν το Battletoads του SNES ή το Super Mario World.

Αυτό είναι το στοιχείο που κάνει το NES ακαταμάχητο:

Πολύ λίγα σύγχρονα είδη παιχνιδιών έχουν την ίδια προσήλωση στον ακριβή χειρισμό:

Τα Shoot ’em Up και τα Fighting games.

Στην εποχή των 8-bit όμως ΟΛΑ τα παιχνίδια ήταν εξίσου εστιασμένα στη χειρουργική ακρίβεια (εκτός από τα JRPG φυσικά, λόγω της turn-based φύσης τους).

Κάποιοι απολαμβάνουν και κάποιοι αντιπαθούν τα 8-bit games. Αλλά οι περισσότεροι, πολύ πιθανόν, δεν έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν αν τους αρέσουν ή όχι, γιατί το εγγενές lag των σύγχρονων μηχανημάτων καταστρέφει την ακρίβεια που απαιτούν τα παιχνίδια… καταστρέφοντας έτσι την εμπειρία του παίκτη.

Σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχει η δυνατότητα να προσαρμοστεί ο παίκτης στην ανεπαίσθητη καθυστέρηση. Αυτό όμως απαιτεί υπομονή και επιμονή για παιχνίδια που δε διαθέτουν γραφικά τελευταίας τεχνολογίας για να τραβήξουν την προσοχή. Κυρίως προσφέρουν gameplay… που αλλοιώνεται από τη σύγχρονη τεχνολογία.

Θέλοντας και μη λοιπόν, η λύση απαιτεί:

• Ενσύρματα χειριστήρια
• CRT TV και
• Να αποφύγετε την εξομοίωση

Παράγοντας 2^ος: Χειριστήρια

Καλώς ή κακώς, τα σύγχρονα χειριστήρια είναι κακής κατασκευής (ειδικά αν μιλάμε για το Switch), ενώ τα στάνταρ παραγωγής έχουν πέσει πολύ στο πέρασμα των χρόνων. Τα ασύρματα NES Controller που πουλάει η Nintendo;

Χρειάζεται ένα καλό, άνετο χειριστήριο για να παίξει κανείς σωστά. Μια καλή λύση για το NES είναι το Dogbone Controller, που είναι μεν ακριβό αλλά είναι άνετο σαν χειριστήριο του SNES και δε θα πονέσει ο αντίχειράς σας.

Πώς να απολαύσει κανείς παιχνίδι όταν το χειριστήριο προκαλεί πόνο; Ένα σωστό χειριστήριο θα σας λύσει τα χέρια (κυριολεκτικά)!

Παράγοντας 3^ος: Η απαιτούμενη ικανότητα

Στις μέρες μας όλα τα παιχνίδια είναι σχεδιασμένα για όλους. Τα παιχνίδια απευθύνονται σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό, με όλα τα παρελκόμενα αυτής της φιλοσοφίας.

Μερικά παιχνίδια είναι σχεδιασμένα για παίκτες με ικανότητα, για έμπειρους gamers. Το Super Mario Bros. 2: The Lost Levels, φερ’ ειπείν, δεν είναι για όλους. Απευθύνεται αποκλειστικά στους βετεράνους του αρχικού παιχνιδιού, που ψάχνουν για μεγαλύτερη πρόκληση. Αν κάποιος επιχειρήσει να παίξει το Lost Levels χωρίς να είναι «μάστορας» του Super Mario Bros. 1, θα φάει τα μούτρα του. Θα του είναι αδύνατον να απολαύσει το παιχνίδι, γιατί η δυσκολία είναι πολύ μακριά από το επίπεδό του.

• Metroid
• Ghosts ‘n’ Goblins
• Abadox
• Zelda II
• Contra
• Life Force
• Final Fantasy
• Solar Jetman.

Τα παιχνίδια αυτά θεωρούνται «ακατόρθωτα» στις μέρες μας, αλλά στην πραγματικότητα είναι πάρα πολύ διασκεδαστικά (διαχρονικά θα λέγαμε) για τον παίκτη που είναι στο απαιτούμενο επίπεδο ικανότητας. Για όλους τους υπόλοιπους, υπάρχουν cheat codes για να δουν τι μπορούν να απολαύσουν παραπέρα… αν βελτιωθούν αρκετά.

Η ειρωνεία είναι ότι η απαιτούμενη ικανότητα για ένα NES game δεν αναφέρεται επίσημα πουθενά, κάτι που δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα. Αν δεν υπάρχει η απαραίτητη πληροφορία, τότε δε μπορεί ο υποψήφιος παίκτης να κρίνει αν το παιχνίδι είναι δύσκολο ή απλά “broken”. Έτσι οι περισσότεροι gamers του σήμερα ξεγράφουν μεγάλο μέρος της βιβλιοθήκης του NES «γιατί είναι broken», όταν απλά οι ίδιοι δεν έχουν το απαιτούμενο επίπεδο ικανότητας.

Να θυμάστε ότι το να τερματίσει κανείς το Super Mario Bros., κάτι που έκαναν τα περισσότερα παιδιά τη δεκαετία του ’80, είναι το minimum όσον αφορά την απαιτούμενη ικανότητα. Τα περισσότερα NES platformers είναι σχεδιασμένα με τη λογική ότι ο παίκτης ήδη παίζει το Super Mario Bros. «στα δάχτυλα», οπότε το νου σας!

Και πως να βελτιωθεί κανείς;

Απλό.

Προπόνηση.

Οι περισσότεροι χρειάστηκαν χρόνια για να φτάσουν στο σημείο να τερματίσουν το Contra χωρίς continues και χωρίς τον Konami code. Όσοι λένε ότι ένα NES game τερματίζεται σε ένα πεντάλεπτο μπερδεύουν την εμπειρία του παιχνιδιού με τον όγκο του περιεχομένου.

Γιατί να ασχοληθεί κανείς με το NES;

Το NES έχει πολλά να προσφέρει στο σύγχρονο gamer.

Τα παιχνίδια του έχουν απίστευτο εύρος, είναι έντονα με τη δράση, πολύ δημιουργικά και δεν υπάρχει «λίπος». Η εμπειρία είναι άμεση και απολαυστική. Το να τερματίσετε ένα παιχνίδι του NES είναι από μόνο του κατόρθωμα, αλλά δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να απολαύσει ο αδαής το NES λόγω των παραπάνω.

Αν νομίζετε ότι ξέρετε τι θα πει πρόκληση, τότε δεν ξέρετε τι σας γίνεται.