Το Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse είναι ένα παιχνίδι που οι Nintendo gamers περιμέναμε 15 χρόνια να δούμε στα μέρη μας. Το ερώτημα είναι: Άξιζε τόση αναμονή;
Εισαγωγικά
Η σειρά Project Zero ήταν ένα από τα πιο λαμπρά, αλλά μοναχικά, αστέρια στο ουράνιο στερέωμα των horror games την εποχή των PS2 και XBOX. Μια σειρά survival horror με χροιά ιαπωνική που γεννήθηκε τον καιρό που το είδος ήταν στο απόγειό του μετά από ταινίες όπως το Ring, το Dark Water και, φυσικά, το Ju-On.
Η επιτυχία των ταινιών αυτών απέδειξε πως υπήρχε ένα αρκετά μεγάλο μερίδιο στη Δύση που διψούσε για το υπερφυσικό, απόκοσμο και μυστικιστικό στοιχείο του J-Horror. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η σειρά Project Zero που ξεχώρισε από τον ανταγωνισμό αφού κύριο μέλημα των δημιουργών της Tecmo ήταν να φτιάξουν το πιο τρομακτικό παιχνίδι που μπορούσαν.
Το πείραμα πέτυχε αν και οι λόγοι που το έκαναν τόσο αγαπητό στο κοινό του συνέβαλαν στο να μην απευθύνεται στο ευρύ κοινό αλλά να παραμείνει σε cult status.
Κι ενώ οι Nintend-άκηδες γνωρίζαμε καλά τι θα πει cult survival horror με παιχνίδια όπως το Eternal Darkness, ούτε η Tecmo αλλά ούτε η Koei (ήταν χωριστές εταιρείες τότε) ασχολήθηκαν με το GameCube πέρα από την κυκλοφορία του Mystic Heroes. Κι έτσι η σειρά Project Zero έμεινε εκτός του οικοσυστήματος της Nintendo.
Όλα άλλαξαν όταν ανακοινώθηκε το τέταρτο παιχνίδι που, σε συνεργασία με τη Nintendo και τη Grasshopper manufacture (Killer7, No More Heroes)…
Σημείο μηδέν
Η σειρά Project Zero προκάλεσε αίσθηση στους λάτρεις του είδους αφού από τη μία ενσωμάτωνε τα βασικά στοιχεία του gameplay που θεμελίωσε το Resident Evil: Σκοτεινή και ανατριχιαστική ατμόσφαιρα.
Περιβαλλοντική αφήγηση με επιπλέον στοιχεία που διανθίζουν την πλοκή μέσα στα διάσπαρτα έγγραφα που έχουν αφήσει καταδικασμένες ψυχές.
Κινηματογραφικά πλάνα και σχετικά στατική προοπτική που, λόγω του 3D περιβάλλοντος, αλλάζει όταν φτάνετε σε ένα ορισμένο σημείο στο χώρο – Όλα όμως στοιχεία που ήδη είχαμε δει στο προαναφερθέν Eternal Darkness.
Εκεί όμως που ένα τυπικό survival horror σας έδινε τον έλεγχο ενός χαρακτήρα που μπορούσε να τα βάλει με σημεία και τέρατα…
Αυτό σημαίνει ότι, αντίθετα με τίτλους όπως τα Resident Evil ή τα Silent Hill (ή το πιο πρόσφατο Lamentum), δεν έχουν σωματικές ικανότητες ή ειδική εκπαίδευση οπότε είναι εντελώς ανυπεράσπιστες. Δεδομένου επίσης ότι οι εχθροί είναι φαντάσματα, όπλα όπως πιστόλια, καραμπίνες ή μεταλλικοί σωλήνες θα ήταν εντελώς άχρηστοι.
Μόνος τρόπος να αντιμετωπίσετε τα εκδικητικά πνεύματα ήταν μια μαγεμένη φωτογραφική μηχανή παλαιού τύπου – ξέρετε, εκείνες με τα φιλμ – που έπρεπε να γυρίσετε και να οπλίσετε πριν φωτογραφήσετε:
Η τέχνη της φωτογραφίας απαιτεί να δείτε κυριολεκτικά μέσα από το φακό της μηχανής με κάθε εικόνα που τραβάτε να απομυζά την ενέργεια του στόχου σας μέχρι να τον ξορκίσετε τελείως.
Κι όταν τα παιχνίδια σας ανταμείβουν με περισσότερους πόντους και τρομερή ζημιά αν περιμένετε μέχρι την τελευταία στιγμή πριν τραβήξετε μια φωτογραφία τότε καταλαβαίνετε ότι θα νιώσετε τη φρίκη στο πετσί σας!
Πολλαπλές προσωπικότητες
Το Mask of the Lunar Eclipse ήταν καινοτόμο παιχνίδι από πολλές απόψεις για τα δεδομένα της σειράς Project Zero, αρχής γενομένης από την πλοκή, η οποία εκτυλίσσεται απο την προοπτική πολλαπλών χαρακτήρων που έχουμε υπό τον έλεγχό μας σε κάθε κεφάλαιο.
Όλοι οι πρωταγωνιστές μας είναι επιζώντες του χορού Rogetsu Kagura που γίνεται στο απομονωμένο νησί Rogetsu. Ο χορός έχει πολυεπίπεδη σημειολογία για τους κατοίκους του νησιού αφού συνδυάζει τη λατρεία της Πανσέληνου (που σχετίζεται με τον κόσμο των νεκρών και άρα τη λατρεία των προγόνων) με μια τελετή κατευνασμού των πνευμάτων του άλλου κόσμου.
Όπως είναι φανερό κι από τον τίτλο, η τελετή λαμβάνει χώρα στη διάρκεια μιας σεληνιακής έκλειψης. Μόνος τρόπος για ασφαλή επικοινωνία με την «άλλη πλευρά» είναι τα κορίτσια που παίρνουν μέρος να φοράνε ειδικές μάσκες…
Στη διάρκεια της τελετής, κάτι πήγε στραβά και η γυναίκα στο επίκεντρο του χορού πέθανε ενώ τα πέντε κορίτσια λιποθύμησαν. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους για τους κατοίκους του νησιού αφού όλοι τους άρχισαν ένας-ένας να «ανθίζουν» έως ότου δεν απόμεινε κανείς ζωντανός.
Μόνο τα πέντε κορίτσια που πήραν μέρος στο χορό επιβίωσαν γιατί έφυγαν με τους γονείς τους για τη χώρα. Τα χρόνια πέρασαν και δύο από τα κορίτσια πέθαναν από ανεξήγητα αίτια, με το πρόσωπό τους να έχει παραμορφωθεί.
Αναζητώντας απαντήσεις σχετικά με τη μνήμη τους που χάνεται σιγά-σιγά, οι τρεις κοπέλες που απέμειναν επιστρέφουν στο νησί, και την ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλεύτηκαν, αναζητώντας απαντήσεις.
Δύο από τα κορίτσια καταφθάνουν μαζί: Η Madoka Tsukimori μαζί με τη Misaki Aso…
Η Ruka Minazuki κάνει το ταξίδι μόνη της, αλλά σε έτερο χρόνο. Στο κατόπι της, κατόπιν παράκλησης της μητέρας της, είναι ο αστυνομικός επιθεωρητής Choshiro Kirishima. Αυτός ήταν που έσωσε τα κορίτσια όταν ήταν παιδιά και νιώθει ακόμα και τώρα υποχρεωμένος να κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει και να αποδώσει δικαιοσύνη στους υπαίτιους για όσα συνέβησαν.
Ίσως όμως αυτή η θυσία και η αλήθεια που θα ανακαλύψουν να είναι πιο βαρύ φορτίο απ’ όσο μπορούν να σηκώσουν…
Το Project Zero της «νέας γενιάς»
Όπως είπαμε λοιπόν, το Mask of the Lunar Eclipse ήταν στην ουσία το Project Zero 4 και είχε πολλές πρωτοπορίες για τη σειρά – αρχής γενομένης από την αποκλειστική κυκλοφορία του στο Wii.
Αυτή η αλλαγή, μαζί με την βόμβα που άλλαξε όλα τα δεδομένα και άκουγε στο όνομα Resident Evil 4, σήμαινε μερικές ανανεώσεις στη δοκιμασμένη συνταγή της σειράς.
Για αρχή, η περιπέτεια είναι εμφανώς πιο γραμμική (αυτό βέβαια είναι θετικό ή αρνητικό, ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς)…
Ενδείξεις επί της οθόνης σας προϊδεάζουν για τυχόν κρυμμένα αντικείμενα στο χώρο, που απαιτούν να τα φωτίσετε με το φακό σας για να «γυαλίσουν» και να τα μαζέψετε.
Ακόμη όμως και η διαδικασία της συλλογής είναι πιο διαδραστική, αφού απαιτεί να κρατήσετε πατημένο το πλήκτρο αλληλεπίδρασης, ενώ το τυχαίο ενδεχόμενο κάποιο πνεύμα να επιχειρήσει να σας αρπάξει όσο απλώνετε το χέρι σας σημαίνει ότι δε μπορείτε να χαλαρώσετε ποτέ…
Κάθε χαρακτήρας ακολουθεί τη δική του πορεία μέσα στην ψυχιατρική κλινική, με κάποιους να επισκέπτονται δωμάτια που έχει ήδη βρει ένας άλλος χαρακτήρας – με νέες εκπλήξεις να σας περιμένουν κάθε φορά. Κάθε χαρακτήρας μάλιστα έχει τη δική του Camera Obscura με ξεχωριστούς μηχανισμούς, δυνάμεις αλλά και πιθανές αναβαθμίσεις.
Φυσικά, πολλά μυστικά περιμένουν να τα ανακαλύψετε, όπως άκακα στοιχειά που πρέπει να φωτογραφήσετε γρήγορα πριν εξαφανιστούν, με ιδιαίτερες ανταμοιβές για τους φιλοπερίεργους: Επιπλέον unlockables, πιο ισχυρά φιλμ, περισσότερες δυνατότητες και διαφορετικοί φακοί για την Camera Obscura και όχι μόνο!
Τέλος, ο διαρκής κίνδυνος των φαντασμάτων σε συνδυασμό με την κλειστοφοβική…
…φύση της κλινικής μαζί με το γεγονός πως save μπορείτε να κάνετε μόνο σε προκαθορισμένα σημεία σημαίνει ότι αυτό που ήταν παλιό είναι καινούριο ξανά – αφού η αγωνία της επιβίωσης και οι περιορισμένοι πόροι είναι μια ευχάριστη επιστροφή στις βασικές αρχές του survival horror.
Αθάνατη αισθητική
Θα περίμενε κανείς ότι, δεδομένου ότι μιλάμε για ένα παιχνίδι του Wii τα γραφικά θα είναι ελλιπή. Και είναι, αν το συγκρίνει κανείς με τα τεχνικά επιτεύγματα των σύγχρονων παιχνιδιών. Δυστυχώς, αυτό ισχύει εις διπλούν για την ανανεωμένη έκδοση που είναι διαθέσιμη μέσω Nintendo eShop.
Βλέπετε κατά κύριο λόγο το παιχνίδι είναι ένα HD remaster αλλά, παρόλο που η Koei Tecmo μπήκε στον κόπο να ανανεώσει στοιχεία του UI, ορισμένα εφέ αλλά και τα μοντέλα των χαρακτήρων, όλες οι υφές στο περιβάλλον είναι εντελώς απαράλλαχτες. Ακόμη χειρότερα, όλες τους είναι αφιλτράριστες…
Από την άλλη βέβαια, ο σχεδιασμός και η καλλιτεχνική διεύθυνση καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν – δυστυχώς παρά την έλλειψη φροντίδας και όχι χάρη στην ύπαρξή της. Κάθε τοποθεσία είναι εκπληκτικά σχεδιασμένη, με πάρα πολλές λεπτομέρειες και αποδοσμένες με περισσό ρεαλισμό. Μετά από το τέλος της περιπέτειας θα θυμάστε το κάθε δωμάτιο και την κάθε αίθουσα στο παιχνίδι, που λέει πολλά για τη δουλειά που έπεσε αρχικά στο παιχνίδι…
Ο αριστοτεχνικός φωτισμός, που στις HD εκδόσεις είναι εκσυγχρονισμένος, μαζί με την θαυμάσια επιλογή χρωμάτων αλλά και τη συνολική ατμόσφαιρα συνθέτουν ένα σύνολο που θα σας καθηλώσει.
Τεχνικά, το παιχνίδι στο Switch τρέχει θαυμάσια (αντίθετα με τη Wii έκδοση που είχε αρκετά ασταθές framerate) και σε πολύ υψηλή ανάλυση ενώ διάφορα glitches που υπήρχαν με τα κρυφά unlockables έχουν διορθωθεί.
Ο ήχος των ζωντανών-νεκρών
Κάθε βήμα, κάθε κίνηση, κάθε ψίθυρος, κάθε ανατριχιαστική ανάσα που νομίζετε πως ακούτε πίσω σας ζωντανεύουν τον στοιχειωμένο ψηφιακό κόσμο και απογειώνουν το παιχνίδι. Ακόμη και οι ήχοι των επιλογών στα μενού είναι αριστουργηματικοί και ταιριάζουν με τη θεματολογία αλλά και το ύφος του Project Zero.
Περιττό να πούμε ότι επιβάλλεται να παίξετε με ένα καλό ζευγάρι ακουστικά ή συνδεδεμένοι σε ένα δυνατό ηχοσύστημα.
Κάτι που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι δεν υπάρχει επιλογή να ακούσετε τους διαλόγους σε γλώσσα πέραν της ιαπωνικής. Για μας αυτό δεν είναι πρόβλημα, άλλωστε θα ήταν τουλάχιστον παράταιρο να ακούμε Ιάπωνες χαρακτήρες να μιλάνε με αμερικάνικη προφορά για αποκρυφιστικές έννοιες σε μια ιστορία που βασίζεται στην ιαπωνική λαογραφία του υπερφυσικού.
Τα φαντάσματα φυσικά κλέβουν την παράσταση, με το φρικαλέο σχεδιασμό, το ζωντανό (οξύμωρον, το ξέρουμε) animation τους, τους απόκοσμους συριγμούς και τα λόγια που επαναλαμβάνουν όσο επιχειρούν να τραφούν από τη ζεστασιά της ψυχής σας!
Διαφορές μεταξύ των εκδόσεων του Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse
Η αρχική έκδοση για το Wii είναι πολύ πιο δύσκολο να την πάρετε στα χέρια σας σε φυσική μορφή (αν και πάντα υπάρχον τρόποι) ενώ απαιτεί ένα translation patch για να καταλάβετε τι στ’ ανάθεμα συμβαίνει.
Όπως είπαμε και πιο πριν, λόγω ενός glitch δε μπορείτε να ξεκλειδώσετε όλα τα μυστικά οπότε θα χρειαστεί κι ένα cheat για να αποκτήσετε τη Zero Suit.
Μην ξεχνάτε πως η Team Ninja της Koei Tecmo συνεργάστηκε με τη Nintendo για τη δημιουργία του Metroid: Other M.
Από την άλλη βέβαια, η νέα έκδοση διαθέτει ένα σωρό επιπλέον καλούδια…
Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που χάθηκαν στη μετάβαση.
Για αρχή, κάποτε τα μυστηριώδη τηλεφωνήματα αλλά και κασέτες του μαγνητοφώνου που βρίσκατε ακούγονταν από το ηχειάκι στο Wiimote που έδινε «άλλο αέρα» στην ατμόσφαιρα. Όπως αντιλαμβάνεστε αυτά είναι ανέφικτο να συμβούν πλέον αλλά αυτό είναι αναμενόμενο.
Το αρχικό παιχνίδι ήθελε λίγη συνήθεια αφού ο έλεγχος ήταν λίγο-πολύ σαν του Resident Evil 4, με το Wiimote να καθορίζει αν κοιτάτε στην ευθεία, ψηλά ή χαμηλά. Ήταν όμως ένα σύστημα ελέγχου που δούλευε περίφημα αφού με ένα πέρασμα μπορούσατε να ξετρυπώσετε τα κρυφά αντικείμενα ενώ η κάμερα, που ήταν κολλημένη πάνω στον ώμο σας, δεν προκαλούσε προβλήματα.
Η Koei Tecmo κατάφερε όμως να κάνει ένα πιο σύγχρονο σύστημα ελέγχου με δύο stick να είναι όχι μόνο χειρότερο αλλά και πιο «ανυπάκουο». Η κάμερα απλά κάνει τα δικά της όσο εσείς ελέγχετε το φακό με το δεξί stick ενώ θα παρατηρήσετε ότι περνάτε απαράδεκτα πολλή ώρα προσπαθώντας να κάνετε το φακό να φέξει εκεί που θέλετε και που ξέρετε ότι υπάρχει αντικείμενο, αλλά εις μάτην. Πραγματικό κατόρθωμα…
Η αλήθεια λοιπόν είναι πως, αν το δούμε σφαιρικά, η σύγχρονη HD έκδοση είναι σαφώς καλύτερη από όλες τις απόψεις αλλά δυστυχώς, ακόμη κι έτσι, δεν είναι ο ιδανικός τρόπος να απολαύσετε το καταπληκτικό αυτό παιχνίδι.
Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse – Ένα σπάνιο φαινόμενο ή απλό μασκαραλίκι;
Είναι ένα survival horror παλαιάς κοπής που, παρόλα τα βήματα για τον εκσυγχρονισμό του, παραμένει πιστό στις θεμελιώδεις αρχές του και παραδίδει μια συγκλονιστική εμπειρία.
Μια εμπειρία όμως που δεν είναι άψογη, αφού ο αργός ρυθμός του αλλά και το περιορισμένο περιβάλλον του είναι για πολλούς σημαντικά ψεγάδια – όπως και το πιο βατό επίπεδο δυσκολίας σε σχέση με την αρχική τριλογία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά του όμως είναι η τελική ευθεία αλλά και ένα ρεσιτάλ πιάνου που θα πρέπει να κάνετε στον τελευταίο αρχηγό που είναι το ίδιο εξοργιστικό με τα magic seals που απαιτούσε το Castlevania: Dawn of Sorrow στο Nintendo DS.
Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο από παιχνίδια της εποχής του είναι σχεδιασμένο για επανειλημμένα playthrough και έχει πολλά να προσφέρει ως post-game περιεχόμενο σε όσους θέλουν να το ξεκοκκαλίσουν.
Προσωπικά, το θεωρούμε ένα καταπληκτικό παιχνίδι και άξιο συνεχιστή της σειράς και σίγουρα στο ίδιο επίπεδο με τον αρχικό τίτλο – για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Είναι ένα μοναδικό παιχνίδι τρόμου «παλαιάς κοπής» και μια κυκλοφορία-ορόσημο που επιτέλους μπορούμε να απολαύσουμε δίχως πολλές φασαρίες. Κρίμα όμως που οι υπεύθυνοι δεν έδειξαν την απαραίτητη αγάπη για να λάμψει όπως θα έπρεπε.
Εν κατακλείδι, είναι ένα παιχνίδι που σίγουρα αξίζει να παίξετε αν και παρόλα τα όσα είναι αφήνει ένα παράπονο για το τι θα μπορούσε να είναι.
- Κονσόλα: Wii / Switch
- Είδος: Survival Horror
- Εκδότης: Koei Tecmo
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Koei Tecmo
- Διάθεση: Ψηφιακή μέσω eShop (Switch)
- Παίχτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves (Switch)
- Δείτε εδώ την πολιτική βαθμολογίας μας
