Ένας φίλος από το σύμπαν του Star Wars ήρθε απόψε απ’ τα παλιά, για άλλη μια φορά πρόσφατα στο Switch και το ερώτημα είναι: Αξίζει ή μήπως έφαγε τα ψωμιά του;
Εισαγωγικά
Τον τελευταίο καιρό λοιπόν έχω παρατηρήσει μια περίεργη προσπάθεια για gaslighting σχετικά με παλιότερα videogames, από κάθε γωνιά του internet. Όλως περιέργως, η προσπάθεια αυτή τυχαίνει να συμπίπτει με το viral marketing νεότερων videogames ή λες και οι “content creators” του YouTube (και όχι μόνο) είναι συνεννοημένοι να μιλάνε για τα ίδια παιχνίδια στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Το παρατήρησα αρκετό καιρό πριν με το Warhammer 40.000: Space Marine που, από τότε που κυκλοφόρησε, όλοι το θεωρούσαν ΟΚ παιχνίδι – ούτε καλό, ούτε κακό. Ξαφνικά, με το που ανακοινώθηκε το sequel, το YouTube feed μου γέμισε από βίντεο που να λένε πόσο καταπληκτικοτεράστιο ήταν το Space Marine… πάνω στην ώρα για την κυκλοφορία της remastered edition.
Το μοτίβο αυτό συνεχίστηκε με παιχνίδια όπως το Castlevania: Lament of Innocence, μερικά «μαύρα πρόβατα» της σύγχρονης Nintendo και, φυσικά, το Star Wars: Bounty Hunter
Ένα παιχνίδι που, ως φανατικός Star Wars fan…
…αγόρασα όταν κυκλοφόρησε μια φορά κι έναν καιρό στο GameCube και δε μπορώ να πω πως εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα.
Γέρασε λοιπόν τόσο καλά όσο λένε οι μεγάλοι YouTubers, πρόκειται για ξεκαθαρο marketing… ή μήπως το Star Wars ως franchise είναι πλέον τόσο εξαθλιωμένο που ακόμη κι ένα μέτριο παιχνίδι του 2002 φαντάζει καταπληκτικό στις μέρες μας;
Πάμε να μάθουμε την αλήθεια:
Σε ένα γαλαξία πολύ, πολύ μακριά…
Ξεχάστε τις τρισελεεινές απόπειρες για την επέκταση του Star Wars universe από τη Disney κι επιστρέψτε μαζί μου στην εποχή που το όνομα Lucas Arts ήταν συνώνυμο με την ποιότητα.
Το Bounty Hunter διαδραματίζεται ανάμεσα στις ταινίες The Phantom Menace και The Clone Wars με το Γαλαξία, μετά τη μάχη στην επιφάνεια του πλανήτη Naboo, να βρίσκεται σε αναβρασμό.
Μέσα στη γενικότερη αναστάτωση οι Bando Gora, μια σέκτα έκπτωτων Jedi, προκαλεί ακόμη περισσότερα ανακατωσούρα αφού καταστρέφει βιομηχανίες ζωτικές για την ανάπτυξη του γαλαξία.
Μια εξέλιξη που δε συνάδει με τα σχέδια του μοχθηρού Darth Sidious, ο οποίος αναθέτει στο νέο του μαθητευόμενο να επιληφθεί του ζητήματος. Επιπλέον, του υπενθυμίζει πως οι «μάστορες» του πλανήτη Kamino χρειάζονται το κατάλληλο πρότυπο, πάνω στο οποίο θα χτίσουν τη Στρατιά των Κλώνων.
Δυστυχώς, το ξεκίνημα του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά αδύναμο, αφού για ένα δίωρο (τουλάχιστον) θα κυνηγάτε έναν ξεκάρφωτο εγκληματία σε μονόχρωμα, άψυχα και βαρετά περιβάλλοντα όσο το παιχνίδι σας διδάσκει το χειρισμό και τα εργαλεία του Jango Fett.
Ευτυχώς, τα πράγματα γίνονται πιο ενδιαφέροντα μόλις λάβετε τα νέα για την επικήρυξη της επικεφαλής των Bando Gora, αφού έτσι θα ξεκινήσει μια συναρπαστική περιπέτεια που θα σας ταξιδέψει από την Coruscant μέχρι τους πιο απόμακρους πλανήτες του Outer Rim…
Στην πορεία θα μάθετε το παρελθόν του Jango Fett ανάμεσα στους Mandalorians, μαζί με απόκρυφες πτυχές της παρασκηνιακής ιστορίας των Star Wars – ίσως το πιο δυνατό κομμάτι του παιχνιδιού, αφού οι ηθοποιοί αναλαμβάνουν τους ρόλους τους από τις ταινίες και αποδίδουν περίφημα τους ενδιαφέροντες διαλόγους στα φροντισμένα CGI cinematics.
Gameplay
Το παιχνίδι το ίδιο δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο. Εδώ που τα λέμε, δεν ήταν τίποτα ξεχωριστό ακόμη και την εποχή που κυκλοφόρησε αφού, από πολλές απόψεις…
Από το ελαφρώς αφύσικο animation, το jetpack αλλά και το level design που συνδυάζει platforming, ασταμάτητο πιστολίδι με ελλιπές feedback και περίεργα «αβαρή» αίσθηση, όλα έχουν τον αέρα ενός μέτριου 3D action platformer. Από την άλλη, τα ακροβατικά που μπορείτε να κάνετε στη μάχη αλλά και οι «γρίφοι» που θα πρέπει να λύσετε, μαζί με τις κινήσεις του Jango στη μάχη…
Θα κάνετε σάλτα στον αέρα, θα πιαστείτε από κιγκλιδώματα και θα χρειαστεί να τρυπώσετε σε αεραγωγούς…
Το παιχνίδι χωρίζεται σε πίστες που είναι ιδιαίτερα γραμμικές οπότε εσείς συνήθως το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να πάτε από το σημείο Α στο Β, ξεπαστρεύοντας οποιονδήποτε άμοιρο εγκληματία τολμήσει να τα βάλει μαζί σας. Οι άμαχοι που πιθανώς θα φάνε αδέσποτες blasterιές είναι αποδεκτές παράπλευρες απώλειες (δε μας δεσμεύει κανένας κώδικας των Jedi) οπότε κάντε lock-on και αρχίστε να πυροβολείτε αδιακρίτως.
Φυσικά, ένα γραμμικό παιχνίδι δράσης με διάσπαρτες κινηματογραφικές σκηνές που αποτελούν την ανταμοιβή σας, τρόπον τινά, από μόνο του δεν είναι κακό. Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία χτίστηκαν παιχνίδια όπως τα God of War και τα Uncharted άλλωστε – αρκεί να υπάρχει αυτό το κατιτίς που θα νοστιμέψει τη συνταγή.
Πρόκειται για ένα στερεοτυπικό action/adventure που διανθίζεται μόνο από τη χρήση του jetpack και την ανακάλυψη των διάσπαρτων μυστικών στις πίστες (και τα δύο στοιχεία-δάνεια από το προαναφερθέν Shadows of the Empire) που ξεκλειδώνουν μυστικά, όπως ένα πολύ ενδιαφέρον συνοδευτικό ψηφιακό comic book.
Κυνηγός κεφαλών
Ένα από τα πιο ξεχωριστά στοιχεία του Bounty Hunter είναι η δυνατότητα να σκανάρετε οποιονδήποτε NPC για να δείτε αν υπάρχει κάποια επικύρηξη για το κεφάλι του. Όσο το κάνετε αυτό παραμένετε ακίνητοι και άρα εντελώς εκτεθειμένοι…
Αν εντοπίσετε κάποιον επικυρηγμένο θα δείτε αν τον χρειάζεστε νεκρό (εύκολο) ή ζωντανό, που απαιτεί να τον πλησιάσετε και να τον πιάσετε με το κατάλληλο εργαλείο. Από τη στιγμή που θα τον σκανάρετε, φροντίστε να τον μαρκάρετε. Ύστερα, θα παραμείνει σημαδεμένος επί της οθόνης, οπότε θα πρέπει να τον κανονίσετε αναλόγως…
Δυστυχώς η υλοποίηση είναι μισοψημένη αφού η εναλλαγή μεταξύ των διαφόρων gadgets είναι όχι μόνο αχρείαστα δύσκαμπτη αλλά και άνευ ουσίας αν δεν είστε completionist. Βλέπετε, τα credits που κερδίζετε από τα bounties δε μπορείτε να τα αξιοποιήσετε για να προμηθευτείτε νέο εξοπλισμό ή να αναβαθμίσετε τις δυνάμεις σας – απλά ξεκλειδώνουν bonus material.
Μιας και λέμε για χλιαρή υλοποίηση ιδεών, να υπογραμμίσω πως το νέο control scheme είναι πολύ πιο βολικό από το κλασικό (που επίσης υπάρχει σαν επιλογή) αλλά δε βοηθά να καταπολεμήσετε το…
…αλλά και την αισχρή κάμερα που είναι μόνιμο αγκάθι για 3D παιχνίδια ακόμη και στις μέρες μας.
Δύο προβλήματα που θα ήταν ενοχλητικά από μόνα τους αλλά, σε συνδυασμό με το lives system που έχει το παιχνίδι (είπαμε, Shadows of the Empire), ένα λάθος βήμα τη λάθος στιγμή, ακόμη κι αν δε φταίτε, μπορεί να σας αναγκάσει να αρχίσετε μια ολόκληρη πίστα από την αρχή.
Τέλος, παρόλο που μπορείτε να πάρετε στα χέρια σας ορισμένα όπλα από τους εχθρούς, τα πυρομαχικά τους είναι περιορισμένα κι από πάνω δεν τα κρατάτε για την επόμενη πίστα, γεγονός τουλάχιστον απογοητευτικό.
Οπτικοακουστικός τομέας
Οι τοποθεσίες που θα επισκεφθείτε έχουν ποικιλία και αρκετή λεπτομέρεια στην αρχιτεκτονική, τηρουμένων πάντα των αναλογιών της εποχής. Από τις πολυσύχναστες πλατείες της Coruscant μέχρι τις φυλακές του Oovo IV και τις πιο εξωτικές τοποθεσίες, το Bounty Hunter έχει μερικές εκτενείς και όμορφες πίστες.
Η Aspyr μάλιστα μπήκε στον κόπο να βελτιώσει αισθητά την ποιότητα των γραφικών (αντίθετα με άλλες απόπειρές της) αναβαθμίζοντας textures, φωτισμό, αλλά και τις σκιές του αρχικού παιχνιδιού. Ενσωμάτωσε δε widescreen αναλογίες οθόνης κι ένα ομαλότατο framerate της τάξης των 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο, με επιπλέον σύγχρονα εφέ όπως motion blur αλλά και ambient occlusion.
Για τη μουσική δε μπορούμε να πούμε πολλά, αφού οι συνθέσεις του John Williams «μιλάνε» από μόνες τους, οι ηθοποιοί κάνουν θαυμάσια δουλειά ενώ τα ηχητικά εφέ είναι αυθεντικά και πιστά στο πηγαίο υλικό παρόλο που θα τα ακούτε τόσο συχνά που σύντομα θα τα βαρεθείτε.
Star Wars: Bounty Hunter – Ο πραγματικός Mandalorian ή απλά επικυρηγμένος;
Σεναριακά, σαφώς είναι κλάσεις ανώτερο από οτιδήποτε έχουμε δει τα τελευταία χρόνια από τη Disney… αλλά αυτό δε λέει και πολλά. Ευτυχώς η υλοποίηση της πλοκής είναι, όπως είπαμε, από τα δυνατά σημεία του παιχνιδιού και είναι πολύ κρίμα που θα πρέπει να παραβλέψετε τις πολλές ελλείψεις του παιχνιδιού για να την απολαύσετε.
Βλέπετε, το Bounty Hunter δεν είναι κακό παιχνίδι. Για αρχή όλα τα κλασικά cheat codes δουλεύουν και στο remaster (η ίδια η Aspyr τα έχει δημοσιεύσει εδώ), ενώ έχει γίνει η προσθήκη της κλασικής στολής του Bobba Fett για όσους τερματίσουν το παιχνίδι!
Κατά τα άλλα, προσφέρει τα επαρκή για να μη μπορεί να χαρακτηριστεί μέτριο αλλά ποτέ δεν ξεπερνά τα όρια για να γίνει κάτι ξεχωριστό. Το ερώτημα είναι αν θα αντέξετε μέχρι τότε χωρίς να βαρεθείτε. Βλέπετε, η δράση είναι επαρκώς γρήγορη, επαρκώς διασκεδαστική και η όλη εμπειρία είναι… επαρκώς ευχάριστη.
Το bounty system από μόνο του θα μπορούσε να προσφέρει ένα σωρό συναρπαστικά σενάρια και σκηνικά, που θα οδηγούσαν σε δημιουργική χρήση των εργαλείων και των όπλων (ακόμη περισσότερο αν μπορούσατε να τα αναβαθμίσετε).
Δυστυχώς ούτε οι μηχανισμοί, ούτε και το level design δεν προσφέρουν τέτοιες δυνατότητες κι έτσι μένουμε με ένα απλό action game που έχει κάτι να προσφέρει μόνο στους hardcore Star Wars fans. Αν δεν ανήκετε σ’ αυτούς μπορείτε να αφαιρέσετε 1.8 από την τελική βαθμολογία
Το Bounty Hunter είναι μια ΟΚ εμπειρία. Βελτιωμένη σε ορισμένα σημεία, όμως ακόμη κουβαλάει τα προβλήματα που είχε από την πρώτη στιγμή. Είναι ευχάριστο, όμως δεν έχει συγκινήσεις να προσφέρει στους υποψήφιους παίκτες κι είναι πολύ κρίμα…
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: 3D Person Action
- Εκδότης: Aspyr Media
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Aspyr Media, Lucas Arts
- Διάθεση: Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίχτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
- Δείτε εδώ την πολιτική βαθμολογίας μας
