Satoru Iwata, ο Aυτοκράτορας

Όπως θα έχετε σίγουρα συνειδητοποιήσει ως τώρα, ο Satoru Iwata, τέως Πρόεδρος της Nintendo, έφυγε για να κάνει το ταξίδι δίχως επιστροφή. Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί αυτές τις μέρες για τον Iwata, τα έργα και τις ημέρες του, καθώς και το πόσο μεγάλο πλήγμα ήταν η απώλειά του στις καρδιές των φίλων της Nintendo και όχι μόνο.

Δεν έπιασα να γράψω αυτές τις γραμμές όμως για να διαβάσετε ακόμα ένα δακρύβρεχτο και συναισθηματικό άρθρο. Αυτά μπορείτε να τα βρείτε παντού. Εδώ, ο σκοπός μου είναι να γράψω τους λόγους για τους οποίους θεωρώ τον Iwata υπόδειγμα άντρα, ανθρώπου και ηγέτη. Κάποιον που η ζωή του μπορεί να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα. Κάποιον που αποκαλούσα Αυτοκράτορα Iwata, με ίσες δόσεις χιούμορ και θαυμασμού.

Iwata, ο προάγγελος μιας επανάστασης

Προσωπικά απεχθάνομαι τις cults of personality (σέκτες της προσωπικότητας) που δημιουργούνται πολύ εύκολα γύρω απο σημαντικά πρόσωπα στην games industry. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, ο Iwata ήταν πραγματικός gaming god, άξιος κάθε επαίνου. Γιατί; Γιατί, παρά τα ατοπήματά του, ποτέ δεν ξέχασε το σημαντικότερο και πιο απαραίτητο στοιχείο σε οποιοδήποτε πεδίο ψυχαγωγίας: Ο σημαντικότερος όρος στην εξίσωση του gaming είναι o gamer.

O Iwata δεν ήταν τυχαία προσωπικότητα, ούτε απλά ένας ακόμα Πρόεδρος μιας εταιρίας. Ήταν αυτός που έκανε εμένα και αρκετούς άλλους να κοιτάμε με περισσότερη προσοχή το τι συμβαίνει, πίσω από την κουρτίνα του hype, μέσα την industry. Έκανε τους πάντες στην industry να ξύνουν το κεφάλι τους με όσα είπε το 2005 στην ομιλία του στο Συνέδριο Κατασκευαστών Video Game (Game Developers Conference) περί της Καρδιάς του Gamer – μια ομιλία την οποία προτίθεμαι να μεταφράσω αν υπάρχει ενδιαφέρον να διαβαστεί στα ελληνικά.

O Iwata ήταν που είπε: «Ο μόνος που έχει δικαίωμα να είναι εγωιστής, είναι ο πελάτης».

Ο Iwata ήταν που είπε: «Δε θα πει ο προγραμματιστής στο σχεδιαστή τι δε μπορεί να γίνει στο παιχνίδι».

Ο Iwata ήταν αυτός που έφερε την Επανάσταση (Revolution) και ξεμπρόστιασε τους ανθρώπους της gaming industry όταν αποκάλυψε για πρώτη φορά το χειριστήριο για το Wii και όσοι ήταν παρόντες έξυναν το κεφάλι τους σαν τα πιθήκια. Ο ίδιος ο Iwata είχε πει: «Αντιμετώπισα τη σιωπή. Ήταν σαν το κοινό να μην ήξερε πώς να αντιδράσει».

Και όταν όλη η industry άρχισε να ειρωνεύεται τη νέα τότε κονσόλα, ήταν αυτός που αποφάσισε να μην υποκύψει στην πίεση και ανέλαβε να παρουσιάζει ο ίδιος συνεντεύξεις με τους δημιουργούς των παιχνιδιών για την κονσόλα της εταιρίας του και να φέρνει τα νέα της Nintendo χωρίς τους μεσάζοντες και τα φίλτρα των gaming media.

Iwata, ο gamer

Παρακάτω υπάρχει ένα επεισόδιο μιας αρκετά δημοφιλούς και μακροβιότερης εκπομπής στην Ιαπωνία, του Games Center CX. Εκεί, ο κύριος Arino, κωμικός στο επάγγελμα, αναλαμβάνει να παίζει ζόρικα παιχνίδια (συνήθως στο NES) είτε μέχρι τέλους, είτε μέχρι να ολοκληρώσει κάποιο στόχο που του θέτουν στο πλατό με αρκετά διασκεδαστικά αποτελέσματα. Ο Arino ενίοτε έπαιρνε και συνεντεύξεις από προσωπικότητες του gaming και, στο βίντεο που ακολουθεί, καλεσμένος είναι ο Iwata.

Eιδικές ευχαριστίες στον zari-gani του ιστότοπου Screw Attack που επιμελήθηκε του υποτιτλισμού στην Αγγλική και στο παλικάρι που ανέβασε το βίντεο στο Youtube, το χρήστη ZyroXZ2.

Τι βλέπετε εδώ;

Προσωπικά βλέπω έναν άνθρωπο που, παρ’όλο που είναι επικεφαλής μιας τόσο μεγάλης εταιρίας, παραμένει προσγειωμένος και προσιτός. Αυτοσαρκάζεται και κυρίως δε διαφημίζει την εταιρία του, ούτε την κονσόλα, ούτε καν το ίδιο το παιχνίδι που έφτιαξε και που αργότερα παίζει μαζί με τον Arino.

Βλέπω κάποιον που από μικρός έβλεπε το gaming με δέος για το πώς ο ίδιος και οι άνθρωποι γύρω του το αντιμετώπιζαν και πόση χαρά και διασκέδαση προσέφερε.

Όταν ο Iwata ρωτά τον Arino ποια ήταν η πιο αξιομνημόνευτη πρόκληση που αντιμετώπισε στην εκπομπή, η απάντηση ήταν το Ninja Gaiden στο NES, κάτι που δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη για όσους έχουν ζήσει τον πόνο. Ο Iwata εξήγησε επίσης το γιατί τα παιχνίδια ήταν τόσο δύσκολα και η απάντηση ήταν ότι πολύ απλά τα παιχνίδια φτιάχνονταν με τα κριτήρια δυσκολίας των προγραμματιστών, οι οποίοι ήταν ήδη δυνατοί παίκτες.

Ένα πάρα πολύ σημαντικό περιστατικό στο οποίο αναφέρεται ο Iwata, για οποίο σχεδόν ποτέ δε γίνεται λόγος και που έχει άμεση σχέση με το τρίτο μέρος του άρθρου, είναι ότι ακολούθησε το όνειρό του αψηφώντας τους γονείς του. Την εποχή εκείνη το να ακολουθήσει κανείς καριέρα στα video games υποθέτω πως θα φάνταζε περισσότερο με το να θέλει να γίνει ο βλάκας του χωριού. Παρ’όλα αυτά όμως, ο Iwata ήταν πολύ αισιόδοξος. Όπως λέει κι ο ίδιος, είχε αφύσικα ισχυρή πίστη στο μέλλον του gaming πριν συμπληρώσει χαριτολογώντας ότι η νεότητα είναι υπέροχο πράγμα.

Iwata, o άντρας

Συνεχίζοντας την  παραπάνω σκέψη, η αισιοδοξία του αυτή θα έλεγα ότι ήταν εμφανής με την απόφαση για την κυκλοφορία του Wii και του DS. Αλλά το πιο σημαντικό όλων είναι ότι τόλμησε να παίξει τη ζωή του κορώνα-γράμματα και να την αφιερώσει στο gaming, παρά τις αντιδράσεις.

Πολλοί από σας που θα διαβάσετε το άρθρο είστε νέοι. Τα video games ήταν κάτι το δεδομένο από τη στιγμή που γεννηθήκατε. Πολλοί από σας μπορεί να γεννηθήκατε με internet στο σπίτι, οπότε είναι δύσκολο να κατανοήσετε το πόσο μπροστά ήταν η σκέψη του Iwata πάνω στο θέμα. Η απόφαση του φάνταζε απλά παρανοϊκή τότε.

Τα video games δεν ήταν ούτε δεδομένα, ούτε παρόντα παντού. Το PONG δεν ήταν κάτι που γνώριζε ο πολύς κόσμος τι είναι. Ένας γονιός δε θα μπορούσε να καταλάβει γιατί το παιδί του ασχολείται με κάτι τέτοιο για τόσες ώρες.

Ορίστε ο Iwata όταν ήταν νεότερος. Στοιχημάτισε τη ζωή του στο gaming, πριν υπάρξει η ιδέα ότι το gaming θα γινόταν δημοφιλές. Από την άλλη όμως, ο Iwata ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους το gaming κατέστη δημοφιλές. Όσοι μεγαλώσατε με το Wii και το DS χρωστάτε φόρο τιμής στον άνθρωπο που βοήθησε να γίνουν πραγματικότητα. Και όσοι παλιότεροι ασχοληθήκατε με NES, αυτός ο ίδιος προγραμμάτισε παιχνίδια που πιθανώς να υπάρχουν στη συλλογή σας.

Επέκτεινε τα όρια του gaming από πολλές απόψεις: Ανάπτυξη, business και μου άνοιξε τα μάτια σε εξελίξεις που δεν είχα δει νωρίτερα. Ήταν ο τέλειος πρέσβης του gaming.

Εκεί που άλλοι αρέσκονται σε φανφάρες, εγώ θέλω κλείνοντας να ρίξω το φως σε κάτι ακόμα που παραβλέπουν πολλοί.

Την ακεραιότητά του.

Από την άποψη και των business αλλά και της ανάπτυξης των παιχνιδιών δεν ήταν άνθρωπος που επέτρεπε στα γεγονότα να δίνουν σχήμα στα σχέδιά του, αλλά ο ίδιος έδινε σχέδιο στα γεγονότα. Ακόμη κι όταν τα σχέδια αυτά δεν απέδωσαν δε σταμάτησε, ούτε και έφερνε ποτέ δικαιολογίες για τις αποτυχίες του. Αναγνώριζε και δεχόταν τα σφάλματά του και έκανε ό,τι μπορούσε για να επανορθώσει. Δεν υπήρξε περίπτωση που να έριξε την ευθύνη σε άλλους όπως συνηθίζουν ακόμα να κάνουν κάποια μεγάλα ονόματα που είχε γύρω του.

O Iwata ήταν ένας ευγενής. Περίπου μια δεκαετία παρακολουθούσα το κάθε τι που έλεγε δημόσια, αλλά δε θυμάμαι κάποιο περιστατικό που να μίλησε υποτιμητικά για κάποιον, ή που να ακούστηκε απαισιόδοξος. Και πάντα μα πάντα ήταν ντυμένος για την περίσταση, σαν άντρας και όχι σαν manchild που δεν έμαθε να φοράει ρούχα όπως κάποιοι άλλοι.

Ως gamer, ο Iwata αναπαριστούσε όσα αγαπούσα στη Nintendo. Ως επιχειρηματίας αναπαριστούσε τις καλύτερες πτυχές του κόσμου των business.

Όταν πέθανε ο Iwata, ήταν σαν να πέθανε ένας καλός φίλος.