Axiom Verge, ένα αριστούργημα, ωδή στο Super Metroid. Τι είναι αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα Metroidvania παιχνίδια;
Δεν θα βρείτε κακά λόγια στο διαδίκτυο για το Axiom Verge και αυτό λέει πολλά. Όσοι ευχαριστηθήκατε τα Metroid και την ατμόσφαιρά τους, τότε το εν λόγω παιχνίδι είναι μία εμπειρία την οποία δεν πρέπει να χάσετε.
Ένας τίτλος, φτιαγμένος με πάθος από τα χεράκια ενός μόνο ανθρώπου! Ο λόγος για τον Tom Happ ο οποίος ανέπτυσσε το παιχνίδι στον ελεύθερό του χρόνο, όντας μέλος ομάδας δημιουργίας παιχνιδιών. Αυτή είναι η δουλειά του και την κάνει χρόνια. Ποτέ όμως δεν είχε φτιάξει μόνος του ένα παιχνίδι από το μηδέν. Είναι κάτι που φαντάζει δύσκολο και όχι άδικα. Στο κάτω-κάτω είναι επαγγελματίας στον χώρο έχοντας δουλέψει πάνω σε πολλούς ΑΑΑ τίτλους στο παρελθόν όπως NFL Street, Tiger Woods και Grey Goo για να ονομάσω μερικούς. Το Axiom Verge παρ’ όλα αυτά του πήρε πολύ καιρό για να το ολοκληρώσει.
Να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράματα – Οι κακουχίες κατά την δημιουργία
Μην τυχόν προσπεράσετε αυτό το μέρος, είναι σημαντικό για να μπορέσετε να εκτιμήσετε αυτό το παιχνίδι! Αν το προσπεράσετε θα το καταλάβω! ”Σατ θα κάνει!” που έλεγε και η μάνα μου.
Ο Tom Happ δούλευε πάνω στο παιχνίδι για 5 ολόκληρα χρόνια στον ελεύθερο χρόνο του. Μόλις τους τελευταίους 6 μήνες παραιτήθηκε από την δουλειά του για να βάλει τις τελευταίες πινελιές και να μπορέσει να το προωθήσει. Κάτι το οποίο, εφόσον το ανέλαβε μόνος, θέλει πολύ κόπο. Ο αγαπημένος του φίλος, ο Max, ήταν βαριά άρρωστος. Αναφέρομαι στον σκύλο του, όπου ο Tom Happ πούλησε το αυτοκίνητό του για να μπορέσει να πληρώσει τις αγωγές που χρειαζόταν για να αναρρώσει. Επιπροσθέτως η γυναίκα του ήταν τεσσάρων μηνών έγκυος και οι αποταμιεύσεις τους σχεδόν μηδενικές.
Μέσα στα 5 χρόνια δημιουργίας του παιχνιδιού πέρασε πάρα πολλά. Ο γιος του έμεινε ανάπηρος από ιατρικό σφάλμα ενώ το σπίτι του κάηκε ολοσχερώς από την μεγάλη φωτιά που είχε ξεσπάσει στο Λος Άντζελες. Όπως καταλαβαίνετε, για τον ίδιο τον δημιουργό, εξαρτιόντουσαν πολλά για το ΑΝ το Axiom Verge θα πετύχει ή όχι. Θα μπορούσε κανείς να πει, πως όλο του το μέλλον κρινόταν από αυτό, πλέον, το Project.
Παρ’ όλα αυτά, ενώ εκτιμώ πάρα πολύ το γεγονός ότι αυτό το παιχνίδι φτιάχτηκε από ένα άτομο που αντιμετώπισε τόσες κακουχίες στη ζωή του, όλες κατά την διάρκεια της ανάπτυξης του τίτλου, δεν θα του χαρίσω στην κριτική μου! Δεν θα ληφθεί υπόψη μου κατά την διαδικασία βαθμολόγησης. Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσαμε όλα τα επί μέρους, πάμε τώρα στο ζουμί!
Σενάριο – Τι σημαίνει Axiom Verge;
Η ιστορία μας ξεκινάει με τον πρωταγωνιστή μας, τον Trace, έναν επιστήμονα, να είναι εν μέσω ενός πειράματος μαζί με τον βοηθό του, τον Hammond. Τα πράματα δεν πήγαν έτσι όπως τα υπολόγιζαν και μέσω μιας διαρροής ενός βαλβ προκλήθηκε μία μοιραία έκρηξη. Το ατύχημα αφήνει σε κώμα τον Trace και το παιχνίδι ξεκινάει με εσένα, ως Trace, να ξυπνάς σε ένα ενοχλητικά περίεργο περιβάλλον.
Ένας ενοχλητικά παράξενος κόσμος
Ο κόσμος μοιάζει οργανικός, σαν να είναι ένας ενιαίος ζωντανός οργανισμός και η αίσθηση που σου δίνει είναι ότι δεν είσαι επιθυμητός. Αρχικά ο σκοπός σου είναι να βρεις τον τρόπο να επιστρέψεις στον γνώριμο κόσμο, τον κόσμο που ξέρεις αλλά δεν έχεις ιδέα αν είσαι σε όνειρο, αν μεταφέρθηκες σε άλλη διάσταση, σε παράλληλο σύμπαν, εικονική πραγματικότητα ή σε άλλο πλανήτη – όλα είναι πιθανά! Οπότε σκοπός είναι πρώτα να ανακαλύψεις το που βρίσκεσαι ώστε να μπορέσεις να βρεις τρόπο να επιστρέψεις.
Σου δίνει πάρα πολύ λίγα στοιχεία, εδώ κι εκεί, ενώ υπάρχουν και τα Notes (σημειώσεις), που είναι κρυμμένα και τα βρίσκεις μόνο αν ψάξεις, χωρίς να είναι απαραίτητα για να τερματίσεις. Αυτά σου εξηγούν παραπάνω την πλοκή και τον κόσμο στον οποίο βρίσκεσαι καθώς και το γιατί βρέθηκες εκεί. Το ενδιαφέρον της ιστορίας, διατηρείται σταθερά κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, γεγονός που σας κάνει να ανυπομονείτε αντί να βαριέστε.
Το όνομα έχει απόλυτη σχέση με το παιχνίδι. Axiom Verge αποδίδεται ως ”τα αξιώματα στο χείλος του γκρεμού”. Αυτό αναφέρεται στην συνείδηση που ακόμα δεν έχουμε λύσει σαν ανθρωπότητα ούτε από που προέρχεται, αλλά ούτε καν το τι πραγματικά είναι και πως ορίζεται. Εξ ου και το όνομα. Η συνείδηση ουσιαστικά μόνο αξίωμα δεν είναι. Ο,τι και να προσθέσω από εδώ και πέρα, υπάρχει κίνδυνος να σας χαλάσω τις εκπλήξεις και τα μηνύματα που έχει μέσα η ιστορία. Το παιχνίδι κυριολεκτικά σε πετάει σε έναν κόσμο, χωρίς καμία πληροφορία ως προς το γιατί είσαι εκεί και που είσαι και σε αφήνει να τα ανακαλύψεις όλα μόνος!
Όσους σας αρέσουν τα μηνύματα από το σπήλαιο του Σωκράτη, αναρωτιέστε συχνά τι είναι συνείδηση, είστε λάτρεις της τεχνητής νοημοσύνης, σας αρέσουν οι θεωρίες παράλληλων συμπάντων και ταξιδιού στον χρόνο ή σας άρεσε το The Matrix, το σενάριο θα σας αρέσει σίγουρα!
Οπτικός τομέας – Η παράνοια
Ο σχεδιασμός και τα γραφικά του είναι 8bit. Η δυναμική των γραφικών είναι ίδια με την αρχική δυναμική του The Messenger.
Ο κόσμος, οι εχθροί, ακόμα και τα εμπόδια είναι όλα ενοχλητικά παράξενα. Υπάρχει λόγος που επαναλαμβάνω την λέξη ”ενοχλητικό” γιατί αυτός είναι και ο σκοπός του τρόπου παρουσίασης του κόσμου. Είναι κατανοητό πως ο κόσμος δεν θέλει να είσαι μέρος του, χωρίς να ξέρεις το γιατί. Οι τεχνικές με τις οποίες το καταφέρνει είναι ιδιαίτερες και πρωτότυπες ενώ χτίζουν και διατηρούν αυτή την ενοχλητικά περίεργη ατμόσφαιρα.
Πάρτε για παράδειγμα αυτήν την εικόνα. Όταν πρωτοαντίκρισα αυτό το ”σκηνικό” θεώρησα ότι είτε κόλλησε το παιχνίδι είτε ότι είναι κακό-προγραμματισμένο. Μην ανησυχείτε, δεν είναι τίποτα από τα δύο. Το αντίθετο θα έλεγα.
Τελικά, η παρουσίαση αυτού του σκηνικού, ήταν πετυχημένη. Με έκανε να απορώ ακόμα και για το ίδιο το παιχνίδι. Βλέποντας την εξέλιξη της ιστορίας κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν κόσμο που με θεωρεί ανεπιθύμητο και μου αποτρέπει την πρόσβαση σε κάποια μονοπάτια κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Όλος ο κόσμος μοιάζει με έναν ενιαίο ζωντανό οργανισμό, που σκοπός του είναι να σε ξεπαστρέψει. Ο Tom Happ ήθελε να δημιουργήσει μία όσο πετυχημένη ατμόσφαιρα είχε το Super Metroid. Τελικά η ατμόσφαιρα που χτίζει μέσω του οπτικού του τομέα, είναι πολύ καλύτερη. Πολλοί θα αναρωτιέστε αν το έχω χάσει, ενώ πολλοί θα θέλετε να με λιθοβολήσετε στην πλατεία για παραδειγματισμό με αυτές τις αμαρτωλές δηλώσεις. Ως μέγας θαυμαστής του Super Metroid σας προτρέπω να το διαπιστώσετε και μόνοι σας παίζοντάς το. Η ατμόσφαιρα σίγουρα δεν είναι ευχάριστη και αυτό είναι και το ”πόιντ” που λένε και οι Εγγλέζοι.
Ήχος – Η τέλεια ατμόσφαιρα
Ο Tom Happ τα έκανε όλα τελείως μόνος όπως προ-είπαμε και τα έκανε όλα πάρα πολύ καλά! Ο ήχος του παιχνιδιού, αυτό που θέλει να πετύχει το πετυχαίνει με πολλή επιτυχία. Σε κάποιους μπορεί να μην αρέσουν τα πίου πίου που ακούγονται όταν πυροβολάς, η μουσική ή οι ήχοι που κάνουν οι εχθροί, αλλά το νόημα που είναι έτσι ο ήχος είναι να χτίσουν την ατμόσφαιρα όσο παραπάνω γίνεται σε σχέση με το που βρίσκεσαι και όχι να σας αρέσουν.
Η μουσική, καθ’ όλη την διάρκεια προσδίδει μία ατμόσφαιρα μυστηρίου. Ο κάθε κόσμος έχει την δική του μουσική. Σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω πως σε όλους τους κόσμους η μουσική σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι σε ένα άγνωστο περιβάλλον στο οποίο μάλλον δεν έχει ξαναπατήσει το είδος σου. Σε έναν κόσμο όμως, όπου συναντάς συντρίμμια χαμένου πολιτισμού η μουσική είναι λίγο πιο ”ανθρώπινη”. Είναι το μόνο μέρος στο οποίο ακούγονται ”φωνές” στη μουσική και αυτό, προσωπικά, με ξάφνιασε και με μάγεψε, γιατί ενίσχυσε παραπάνω την μυστήρια ατμόσφαιρα του συνολικού κόσμου του παιχνιδιού!
Αξέχαστες μου έμειναν οι μουσικές των αρχηγών. Όλες μεταφέρουν το αίσθημα δράσης, οξύνουν το άγχος ενώ σου δίνουν μία αίσθηση επικινδυνότητας και παράξενου! Ακούστε παρακάτω, συναγερμοί, παράσιτα, ebm μουσικούλα που όλα δένουν τέλεια!
Κατά τα άλλα, θα κουράσω, αλλά οι ήχοι που κάνουν οι εχθροί όταν τους χτυπάς είναι ενοχλητικοί. Έπαιζα χωρίς φως και με μέτρια ένταση ήχου, με ησυχία. Πολλές φορές, από τους ήχους, ανατρίχιαζα. Ναι είναι τόσο ενοχλητικοί. Σε μία συζήτηση που είχα με τον αδερφό μου που μου πρότεινε να το δοκιμάσω, του είπα το πόσο με ενοχλούν οι ήχοι και τα πίου πίου. Μου είπε χαρακτηριστικά: Αυτό ήθελε να πετύχει, βρίσκεσαι σε έναν κόσμο που δεν σε θέλει και θέλει να σε διώξει και το περνάει στον παίκτη αυτό το αίσθημα.
Όσο λοιπόν προχωρούσα την ιστορία, τόσο πιο πολύ νόημα έβγαζε το πόσο ενοχλητική αίσθηση σου δίνουν όλα. Από την αρχή που σε πετάει σε έναν άγνωστο κόσμο χωρίς να ξέρεις τίποτα, μέχρι το τέλος συνδυάζει τέλεια εικόνα και ήχο ώστε να χτίσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Προσωπικά, δεν με έκαναν να αισθάνομαι άνετα οι ήχοι, συνεπώς δεν μου άρεσαν. Όταν τερμάτισα το παιχνίδι και αποκαλύφθηκε όλη η ιστορία, σκεπτόμενος την όλη εμπειρία που μου έδωσε, όλα έβγαζαν νόημα. Δεν ήταν σχεδιασμένα για να μου αρέσουν, αλλά για να ΜΗΝ μου αρέσουν. Θα ήταν κρίμα να το είχα παρατήσει στην πρώτη ώρα παιχνιδιού ή ακόμα, να μην το δοκίμαζα καν από την κακή εντύπωση που μου δίνει το Trailer. Αυτό ήταν που με έκανε να θέλω να γράψω γι’ αυτόν τον τίτλο. Ως Metroid Fan, το Axiom Verge πήγε την ατμόσφαιρα του Super Metroid σε τελείως άλλο επίπεδο.
Gameplay – Με περιθώρια βελτίωσης
Τα λιγότερα σχόλια έχω να τα κάνω για τον χειρισμό. Είναι απόλυτα υπάκουος και συγχωρεί λάθη. Δεν μπορώ να αναλύσω πολύ το κομμάτι του χειρισμού, οπότε θα πρέπει να αρκεστείτε στη δήλωσή μου ότι είναι τέλειος. Τα κουμπιά ανταποκρίνονται άμεσα ενώ, μιας και βρίσκεις πολλά όπλα, η εναλλαγή όπλου καθώς μάχεσαι είναι εύκολη.
Το Shoot’em Up κομμάτι του παιχνιδιού σίγουρα δεν απογοητεύει. Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο όμως και οι μάχες να έχουν πιο πολύ ενδιαφέρον. Είναι αγχωτικές και ακόμη και αργά στο παιχνίδι οι εχθροί είναι απρόβλεπτοι. Σχεδιάστηκε όλο το παιχνίδι από ένα άτομο όμως και αυτό είναι ένα εμπόδιο, ειδάλλως θα του έβαζα 11/10 σαν βαθμολογία αν και αυτό το είχε τέλειο. Με όσους μίλησα που το έχουν παίξει, κανείς δεν συμφώνησε με τα σχόλιά μου για το Gameplay οπότε μπορεί εγώ να είμαι ο παράξενος. Θα ήθελα παραπάνω ελευθερία κινήσεων και πιο ευρύ στόχο. Ίσως να φταίει που το έπαιξα αμέσως μετά το The Messenger.
Παρ’ όλο που το Shoot ’em Up κομμάτι του και η κινησιολογία του χαρακτήρα δεν με εξέπληξε, δεν θα μπορούσα να πω πως το ίδιο ισχύει και για τους αρχηγούς. Εκεί πρέπει να αυτοσχεδιάσεις! Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος να νικήσεις τον καθένα, χωρίς αυτό να μειώνει την δυσκολία τους! Τα σχέδια, κάνουν κατανοητά τα τρωτά τους σημεία και αυτό βοηθάει πολύ την κατάσταση ώστε να μη χάνεις χρόνο ψάχνοντας πως να κάνεις ζημιά στον κάθε αρχηγό. Το θέμα είναι να βρεις τρόπο να χτυπήσεις εκείνο το σημείο όμως, δεν είναι εύκολο…
Ο Indiana Jones του διαστήματος
Σαν Metroidvania που είναι, δεν θα μπορούσα να παραλείψω τον σχολιασμό του πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος και το πόσο ψωμί για εξερεύνηση έχει. Βέβαια, θα υπάρξουν πολλά σημεία όπου θα κολλήσετε χωρίς κανένα στοιχείο για το που πρέπει να πάτε. Είναι κλασσικό στοιχείο των Metroidvania αλλά το Axiom Verge, σε συνδυασμό με το ότι δεν έχει κάποιο τρόπο για να κάνεις Teleport ανάμεσα σε περιοχές, το παρακάνει. Δεν με απογοήτευσε καθόλου, αλλά δεν θα κρύψω πως υπήρξαν στιγμές που το έκλεισα γιατί βαρέθηκα και όταν το ξανά-άνοιξα μου ήρθε με την μία το που πρέπει να πάω. Πολλές φορές η λύση ήταν μπροστά στα μάτια μου και ένιωσα χαζός.
Ο μόνος τρόπος για να ταξιδέψετε γρήγορα μεταξύ κόσμων είναι καβαλώντας αυτό το κεφάλι το οποίο διασυνδέει όλους τους κόσμους μεταξύ τους. Ουσιαστικά ταξιδεύει στην πράσινη περιοχή που φαίνεται στον παραπάνω χάρτη. Αν όμως έχετε κολλήσει σχετικά αργά στο παιχνίδι, μπορεί να χρειαστείτε μέχρι και 1-2 ώρες για να ξαναπάτε σε όλα τα σημεία που έχετε επισκεφθεί ώστε να βρείτε την συνέχεια.
Έχει όμως πολλά μυστικά αντικείμενα και όπλα. Οπότε στην προσπάθειά σας να βρείτε την συνέχεια δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο να πέσετε πάνω σε κάποιο μυστικό αντικείμενο που το είχατε παραβλέψει την πρώτη φορά. Συνολικά παίρνεις πάνω από 10 όπλα, το καθένα με την χρησιμότητά του και όλα μπορούν να αξιοποιηθούν με διαφορετικούς τρόπους. Κάτι που κάνει την εμπειρία για τον καθένα ξεχωριστή. Έχει όπλα που βαράνε μέσα από τοίχους, όπλο διασποράς laser, όπλο που το χτύπημά του αναπηδά μεταξύ εμποδίων ενώ έχει και Super Duper φλογοβόλο! Μέχρι και ο Master Chief θα ζήλευε αυτή την ποικιλία! ΤΑ ΛΙΓΟΥΡΕΥΕΣΤΕ;;;
Η μαγεία του Gaming Community
Έχουμε συνηθίσει να γκρινιάζουμε για το πόση μισαλλοδοξία υπάρχει στον κόσμο αλλά ένα παραπάνω στις δικές μας τις κοινότητες, τις κοινότητες του Gaming. Η Speedrunning κοινότητα παρ’ όλα αυτά ήρθε για να μας διαψεύσει!
Ο Tom Happ, από την αρχική έκδοση του παιχνιδιού, μερίμνησε για το Speedrunning κοινό με το Mode Speedrun. Σε αυτό το Mode μπορείτε να παίξετε όλο το παιχνίδι κανονικά μόνο που δεν έχει Cutscenes ενώ έχει ένα χρονόμετρο να τρέχει. Η κοινότητα του ζήτησε να προσθέσει και το Randomizer Mode το οποίο δεν ήξερε ο ίδιος πως μπορεί να υλοποιηθεί.
Προσφέρθηκαν λοιπόν εθελοντικά μέλη της Speedrunning κοινότητας, να σχεδιάσουν όλο το κομμάτι του Randomizer Mode αφήνοντας τον Tom Happ μόνο να το προγραμματίσει. Παρά τις προσπάθειές του να τους αποζημιώσει για τον χρόνο που ξόδεψαν, δεν δέχτηκαν χρήματα. Η μόνη απάντηση που έλαβε ήταν πως το όλο εγχείρημα το κάνουν για το ίδιο το community και για να βγαίνουν πιο ενδιαφέροντα τα Runs. Faith in humanity restored!
Το Randomizer Mode ουσιαστικά κατηγοριοποιεί τα αντικείμενα που βρίσκεις ανάλογα με την χρήση τους. Σκοπός του είναι να μην βρίσκεις τα αντικείμενα πάντα με την ίδια σειρά. Για παράδειγμα το δεύτερο αντικείμενο που βρίσκεις, είναι ένα όπλο το οποίο χτυπάει μέσα από τοίχους και έτσι μπορείς και ανοίγεις την πόρτα που μπλοκάρει την συνέχεια. Με το Randomizer δεν είναι αναγκαστικό ότι θα βρεις το συγκεκριμένο αντικείμενο, αλλά κάθε φορά που παίζεις, θα βρίσκεις ένα αντικείμενο που κάνει κάτι αντίστοιχο. Φυσικά το Randomizer, κάνει διαφορετική την εμπειρία κάθε φορά που ξαναπαίζεις από την αρχή, προσθέτοντας έτσι αξία στο replayability.
Τελικά Συμπεράσματα – Ικανοποίηση
Είμαι λάτρης των Metroidvania έχοντας τερματίσει το Super Metroid και το Castlevania: Symphony of the Night πάνω από 3 φορές το καθένα στο 100%. Έχοντας λοιπόν αυτό υπόψη, μου πρότεινε ο αδερφός μου αυτό το παιχνίδι. Αρχικά είδα το Trailer και σκέφτομαι: ”Πολύ πίου πίου, περίεργα γραφικά, δεν θα μου αρέσει.” Επέμεινε όμως να του δώσω μία ευκαιρία. Τελικά το πήρα σε προσφορά στα 7.50€ και όχι απλά δεν το μετάνιωσα, αλλά γράφω Review αυτή τη στιγμή. Το Axiom Verge μου προσέφερε μία πάρα πολύ γεμάτη εμπειρία. Σε κάποιες στιγμές τρόμαξα, σε άλλες απορούσα ενώ σε πολλές αγχώθηκα. Καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού η ατμόσφαιρα με έβαζε στα παπούτσια του Trace. Ένιωθα την μοναξιά και την παράνοια που ζούσε. Όλα αυτά τα έκανε άλλοτε ο ήχος άλλοτε η εικόνα και άλλοτε ο συνδυασμός των 2.
Είναι μία ατόφια αντιγραφή του Super Metroid αλλά αξιοπρεπέστατη. Έχει τον δικό του χαρακτήρα και την δική του ιστορία. Την δική του ατμόσφαιρα. Το σύνολο με άφησε παραπάνω από ικανοποιημένο, αν και πιστεύω πως είχε πολύ χώρο για βελτίωση. Προσωπικά περιμένω πως και πως το Axiom Verge 2. Είμαι θετικός πως θα κάνει πολύ καλή δουλειά και σε αυτό!
Τέλος, Θα πρότεινα να είστε συγκεντρωμένοι στην ιστορία και να το παίξετε και εσείς χωρίς φως και με ησυχία, για να βιώσετε την ατμόσφαιρα που περιγράφω. Αλλιώς δύσκολα θα νιώσετε στο πετσί σας στο 100% αυτά που γράφω. Επίσης θέλω να επαναλάβω πως δεν εκλαμβάνω υπόψη μου πως το παιχνίδι το έκανε ένα μόνο άτομο από το μηδέν. Αλλά θα ήθελα να πω ένα τεράστιο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτόν τον άνθρωπο που μας προσέφερε μία τόσο καλή δουλειά ενώ ταυτόχρονα περνούσε τον Γολγοθά του. Για μένα ο Tom Happ είναι ο ήρωας που θέλω αλλά δεν αξίζω.
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: 2D Metroidvania
- Εκδότης: Thomas Happ Games
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Tom Happ
- Διάθεση: Καταστήματα πώλησης video games, Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίχτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
- Δείτε εδώ την πολιτική βαθμολογίας μας
