Το Forward to the Sky μας συστήνεται με μια γοητευτική δεσποινίδα στη σελίδα του eShop. Μπορεί το υπόλοιπο παιχνίδι να ανταποκριθεί στην ομορφιά της;
Το νέο παιχνίδι της Animu Game για το Switch είναι το Forward to the Sky που κυκλοφόρησε λίγες μόλις ημέρες πριν. Ναι, αυτό είναι όντως το όνομα της ομάδας ανάπτυξης. Περιέργως είναι το πρώτο παιχνίδι που έφτιαξε η ομάδα το 2015.
Υπάρχει όμως κι ένα πιο καινούριο παιχνίδι της εταιρείας που μπορούμε να βρούμε στο Switch. Αυτό είναι το Panty Party, που κυκλοφόρησε στην αγαπημένη μας κονσόλα το 2019, δύο χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία το 2017. Το Panty Party διαθέτει επίσης μερικά από τα πιο ξεκαρδιστικά reviews που έχουμε δει στο Steam.
Ίσως σας παραξενεύει που ήδη μιλάμε περισσότερο για το άλλο παιχνίδι της Animu Games, παρά για το Forward to the Sky. Υπάρχει λόγος γι’ αυτό…
Σενάριο
Η βασική πλοκή του παιχνιδιού είναι πολύ απλή. Ο θρύλος λέει οτι κάποτε σε ένα πύργο στον ουρανό υπήρχαν πολύτιμοι κρύσταλλοι. Αυτοί οι κρύσταλλοι για τους κατοίκους του πύργου ήταν πραγματικό χρυσωρυχείο. Μέχρι τη στιγμή που μια κακιά μάγισσα εμφανίστηκε και εκδίωξε όλους τους κατοίκους του πύργου.
Τώρα ο πύργος εμφανίστηκε ξανά και η πριγκίπισσά μας θέλει να αποδείξει στον κόσμο οτι δεν είναι άχρηστη. Έτσι λοιπόν αποφασίζει να μπει σε ένα αερόστατο και να πετάξει μέχρι τον καταραμένο πύργο που αιωρείται στον ουρανό για να νικήσει την κακιά μάγισσα.
Στον ουρανό, κι ακόμα παραπέρα!
Διαβάζοντας τα παραπάνω, σίγουρα θα προσπαθείτε να καταλάβετε τι είδους παιχνίδι είναι το Forward to the Sky. Η απάντηση ίσως δεν είναι αυτό που περιμένετε. Βλέποντας το trailer και την εικόνα της πρωταγωνίστριας στο eShop, το όνομα της ομάδας ανάπτυξης, αλλά και το άλλο παιχνίδι που αναφέραμε νωρίτερα Switch, περιμέναμε άλλα πράγματα.
Από την οθόνη του τίτλου καταλάβαμε οτι όλα ήταν ένα ψέμα και τίποτα δεν είναι όπως είχαμε φανταστεί. Το Forward to the Sky είναι ένα πολύ πολύ βασικό 3D platformer με μερικές έξυπνες ιδέες αλλά και πολλά πολλά προβλήματα. Και δεν έχει καθόλου fanservice. Ούτε για δείγμα!
Από το φτωχό του παρουσιαστικό μέχρι τα τεχνικά του στραβοπατήματα, το παιχνίδι αποπνέει την αίσθηση οτι είναι ημιτελές ή οτι πρόκειται για τα πρώτα βήματα μιας άπειρης ομάδας.
Οι πρώτες εντυπώσεις που αφήνει το Forward to the Sky
Ευθύς εξαρχής προβληματιστήκαμε με το παιχνίδι. Η αισθητική του παιχνιδιού είναι chibi anime και το κεντρικό μενού είναι σα να βγήκε από κινητά.
Το tutorial που θα βρείτε απλά σας δείχνει ένα γράφημα με το χειρισμό. Κάνοντας μια βόλτα στις επιλογές (Options) είδαμε πως μπορούμε να αλλάξουμε τις φωνές των χαρακτήρων από Αγγλικά σε Ιαπωνικά (το προτείνουμε). Πηγαίνοντας στην επιλογή Story παρατηρήσαμε πως για να δούμε περισσότερη από την πλοκή του τίτλου θα πρέπει να μαζέψουμε 100 διαμαντάκια (gems) σε κάθε πίστα. Για να ξεκλειδώσουμε τα τελευταία κλειδωμένα artwork είδαμε οτι θα πρέπει να κερδίσουμε στα δύο bonus modes.
Ξεκινήσαμε λοιπόν το παιχνίδι και αντικρύσαμε τρεις επιλογές δυσκολίας, με προεπιλεγμένη το Εύκολο (Easy). Θα προτείναμε να καταπιείτε τον εγωισμό σας σ’ αυτή την περίπτωση και να ξεκινήσετε από εκεί. Στις μεγαλύτερες δυσκολίες οι εχθροί αντέχουν περισσότερα χτυπήματα και υπάρχει χρονικό περιθώριο για να φτάσετε στο τέλος της κάθε πίστας. Καλή η πρόκληση και προσφέρει (θεωρητικά) στο replayability του τίτλου, αλλά τα πρώτα βήματα καλό είναι να τα κάνετε με το δικό σας ρυθμό. Άλλωστε, αν ξεκλειδώσετε μια πίστα τότε μπορείτε αυτόματα να δοκιμάσετε να την παίξετε σε μεγαλύτερη δυσκολία, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεστε με το χρονόμετρο.
Σκοπός σας λοιπόν είναι να ανεβείτε στην κορυφή του πύργου. Αυτό θα το καταφέρετε κάνοντας προσεκτικά άλματα, νικώντας τους εχθρούς και αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες που σας περιμένουν.
Gameplay
Το παιχνίδι είναι ουσιαστικά χωρισμένο σε τρία στάδια. Κάθε στάδιο αποτελείται από δύο πίστες, με την τρίτη πίστα να είναι ένας αρχηγός που περιμένει να σας ισοπεδώσει. Η ένατη πίστα είναι η τελική μάχη με την Κακιά Μάγισσα και το παιχνίδι τελειώνει εκεί. Για να δείτε όμως όλη την πλοκή (μέσα από στατικά artwork), όπως είπαμε και παραπάνω, θα πρέπει να μαζέψετε 100 διαμαντάκια σε κάθε πίστα. Αυτό είναι πιο εύκολο απ’ όσο ακούγεται, καθώς πολύ νωρίς θα συναντήσετε το πρώτο σας άγαλμα. Τα αγάλματα αυτά κρύβουν συνήθως 25 διαμαντάκια το καθένα, οπότε δευτερεύων σκοπός σας είναι να τα βρείτε όλα σε κάθε πίστα.
Για τη δική σας διευκόλυνση, μπορείτε να δείτε μια ένδειξη για το πού βρίσκεται το κάθε άγαλμα μέσα στην πίστα ώστε να μπορέσετε να χαράξετε μια νοητή πορεία προς τα εκεί. Όπως καταλαβαίνετε και μόνοι σας, η αντίληψη του χώρου στο 3D περιβάλλον έχει ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτό το παιχνίδι.
Οι πρώτες δύο πίστες είναι οι πιο απλοϊκές και θα λέγαμε πως δε δίνουν και την καλύτερη εντύπωση. Θα αντιμετωπίσετε κενά, κιβώτια που θα πρέπει να σπρώξετε για να φτάσετε σε πιο ψηλές πλατφόρμες αλλά και διακόπτες που μπορείτε να πατήσετε ή να χτυπήσετε με το σπαθί σας. Αυτοί συνήθως ενεργοποιούν πλατφόρμες ή τοίχους που θα πρέπει να χειριστείτε σωστά αν θέλετε να προχωρήσετε.
Οι επόμενες δύο πίστες είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες και ατμοσφαιρικές. Στο δεύτερο στάδιο σας περιμένει μια μοβ ομίχλη που σας σπρώχνει προς μια κατεύθυνση και δακτύλιοι που σας εκτοξεύουν προς τα εμπρός. Έχετε ένα περιορισμένο έλεγχο για το πού θα σας εκτοξεύσουν, αλλά χρειάζεται προσπάθεια για να το κάνετε σωστά και η κάμερα δε βοηθάει καθόλου.
Οι δύο πίστες στο τρίτο στάδιο είναι οι πιο περίπλοκες από όλες. Είναι όμως και οι πιο ενδιαφέρουσες καθώς εισάγουν νέα mechanics και ακόμη περισσότερες ιδέες στο παιχνίδι. Οι προκλήσεις είναι αρκετά έξυπνες και θα κάνουν το μυαλό σας να δουλέψει για να καταφέρετε να φτάσετε στο τέλος.
Στο δρόμο σας, φυσικά, θα αντιμετωπίσετε και τους σκελετωμένους υποτακτικούς της Μάγισσας. Σκοπός τους είναι να βάλουν μια τελεία στην περιπέτειά σας. Αυτούς μπορείτε να τους αντιμετωπίσετε με το πιστό σπαθί σας κάνοντας ένα υποτυπώδη συνδυασμό επιθέσεων πατώντας συνεχώμενα είτε το Α είτε το Χ. Στην πρώτη περίπτωση, θα κάνετε ένα συνδυασμό που είναι πιο αργός και σας αφήνει εκτεθειμένους, αλλά προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά και σπρώχνει πίσω το στόχο. Στη δεύτερη θα κάνετε μια γρήγορη σειρά από χτυπήματα που κάνει λιγότερη ζημιά αλλά σας αφήνει λιγότερο εκτεθειμένους. Μπορείτε βέβαια ανά πάσα στιγμή να ακυρώσετε οποιαδήποτε κίνηση με μια τούμπα αποφυγής (dodge roll)
Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως μόνο οι εχθροί και τα διάφορα εμπόδια (π.χ. καρφιά) μπορούν να προκαλέσουν ζημιά στην πρωταγωνίστρια. Αν τυχόν πέσετε σε κενό θα εμφανιστείτε πολύ κοντά, με μόνη απώλεια μερικά δευτερόλεπτα. Αν, φυσικά, ξεμείνετε από ζωή (ή χρόνο στις μεγαλύτερες δυσκολίες) τότε χάνετε και πρέπει να ξεκινήσετε την πίστα από την αρχή.
Κάθε φορά που κερδίζετε μια πίστα, τότε ο χρόνος σας καταγράφεται για την εκάστοτε δυσκολία. Έτσι σας δίνεται ένα έναυσμα να προσπαθήσετε περισσότερο για να πετύχετε καλύτερο χρόνο την επόμενη φορά!
Όσο ανεβαίνετε, θα ακούτε την πριγκίπισσα να μονολογεί. Θα εκτοξεύει κλασικές moe ατάκες που θα έχετε ακούσει πολλές φορές αν έχετε παρακολουθήσει anime. Πολύ σύντομα θα ακούσετε τη φωνή της Κακιάς Μάγισσας κι εκεί θα καταλάβετε οτι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Οπτικός Τομέας
Από την πρώτη στιγμή που είδαμε το trailer, τα γραφικά του παιχνιδιού μας θύμισαν κάτι από PlayStation Net Yaroze. Μπορεί να ακούγεται υπερβολή, αλλά η πρώτη εικόνα που δίνει το παιχνίδι (αν εξαιρέσουμε το μοντέλο της πρωταγωνίστριας) είναι οτι πρόκειται για κάτι που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι μεταφορά πρώιμου τίτλου για το PlayStation ή πειραματικό παιχνίδι για το Dreamcast. Και σ’αυτή την εντύπωση συμβάλλουν πολλοί παράγοντες.
Όλη η γεωμετρία του περιβάλλοντος αποτελείται κατά κύριο λόγο από επίπεδες επιφάνειες με ελάχιστες λεπτομέρειες και πενιχρές υφές (textures) που αποτελούνται από δύο χρώματα: Λευκό και πράσινο. Το μοτίβο αυτό δεν αλλάζει καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Οι εχθροί επίσης είναι απλοϊκά σχεδιασμένοι με ελάχιστα πολύγωνα. Μόνη εξαίρεση αποτελεί η πρωταγωνίστρια, που σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα έχει αρκετή λεπτομέρεια και ξεχωρίζει. Επίσης, όσο θα ανεβαίνετε στον πύργο, ο φωτισμός του περιβάλλοντος θα αλλάζει και θα δίνει μια νότα ποικιλίας στην εικόνα που βλέπετε επί της οθόνης.
Ίσως δεν υπάρχει λόγος να δίνουμε τόση σημασία στα γραφικά, αλλά όταν το πιο δυνατό σημείο των γραφικών ενός παιχνιδιού είναι ένα 3D μοντέλο που δε θα έδειχνε παράταιρο στο Dreamcast τότε υπάρχει θέμα. Ακόμη κι αυτό όμως θα μπορούσαμε να το χωνέψουμε αν τα γραφικά είχαν τη δική τους τσαχπινιά ή τη δική τους ταυτότητα. Αν είχαν αυτό το κάτι που θα τα κάνει να ξεπεράσουν το πεζό τεχνικό κομμάτι.
Το θετικό είναι οτι τα γραφικά είναι πεντακάθαρα και όντως η εικόνα είναι πάντα ευδιάκριτη και η ανάλυση πολύ υψηλή. Ποτέ δεν αμφιβάλλετε για το τι ακριβώς είναι αυτό που κοιτάτε και ίσως αυτός ήταν ο στόχος που είχαν κατά νου οι δημιουργοί.
Θα μπορούσαμε όμως να τα παραβλέψουμε όλα αυτά. Από την απλότητα των γραφικών και τα εμφανή προβλήματα όπως τα κενά στις σκιές, τις εμφανείς ραφές στις υφές του περιβάλλοντος και τη σοκαριστικά χαμηλή απόσταση που θα δείτε να εμφανίζονται τα γραφικά (draw distance), αν το παιχνίδι έτρεχε απροβλημάτιστα.
Προβληματικές συμπεριφορές
Παρόλο που φαίνεται να ξεκίνησε με πολύ καλές ιδέες, κάπου κάτι δεν πήγε καλά με την ανάπτυξη του Forward to the Sky. Η πρώτη ένδειξη για την κατάσταση του παιχνιδιού είναι ο προβληματικός ρυθμός ανανέωσης των καρέ (το framerate δηλαδή), που σε docked mode είναι εντελώς ασταθής. Αυτό προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα καθώς πολλές φορές θα χρειαστεί να περιστρέψετε την κάμερα για να δείτε το περιβάλλον γύρω σας. Και είναι απαραίτητο να το κάνετε γιατί θα συναντήσετε γρίφους και εμπόδια που βασίζονται στην αντίληψη του χώρου γύρω σας. Για να καταλάβετε τη λογική του κάθε γρίφου που θα αντιμετωπίσετε θα πρέπει να αλλάξετε την προοπτική.
Κάθε φορά λοιπόν που θα κινείτε την κάμερα, η διαρκής αστάθεια του ρυθμού ανανεώσης θα σας προκαλεί πονοκέφαλο κάτι που σίγουρα δε θα σας αφήσει ικανοποιημένους. Το χειρότερο είναι πως οι πρώτες πίστες είναι που παρουσιάζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα, που αναπόφευκτα σημαίνει οτι οι αρχικές εντυπώσεις που δίνει το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα αρνητικές. Ευτυχώς τα προβλήματα αυτά μπορείτε να τα αποφύγετε παίζοντας σε tabletop ή handheld mode όπου ο ρυθμός ανανέωσης γίνεται πολύ πιο σταθερός. Κάτι που αυτόματα κάνει το παιχνίδι πολύ πιο διασκεδαστικό.
Ακόμη κι αν το framerate ήταν ιδανικό όμως δε θα λύνονταν τα υπόλοιπα θέματα που έχει το παιχνίδι, με τα περισσότερα να είναι καθαρά τεχνικής φύσεως. Ο έλεγχος απλά λειτουργεί και είτε προχωράτε, είτε πηδάτε, είτε πολεμάτε πάντα υπάρχει η αίσθηση οτι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πιο «σφιχτά».
Η κίνηση της πρωταγωνίστριας είναι ασυνήθιστα χοντροκομμένη σε όλες τις περιπτώσεις και αυτό αποδεικνύεται προβληματικό όταν απαιτούνται κινήσεις ακριβείας. Με διαφορά το πιο μελανό σημείο του παιχνιδιού είναι οι δακτύλιοι που θα συναντήσετε στην τρίτη πίστα του παιχνιδιού. Είναι κάτι που θα σας εκνευρίσει γιατί θα προσπαθείτε μάταια να κατευθύνετε την πριγκίπισσα μέσα στις ριπές ανέμου ξανά και ξανά και ξανά. Ξέρετε τι πρέπει να κάνετε, το μυαλό σας θα σας λέει οτι θα έπρεπε να το είχατε καταφέρει ήδη, αλλά το παιχνίδι θα απαιτεί να κινήσετε την πρωταγωνίστρια αλλά και την κάμερα με πολύ περίεργο αλλά ταυτόχρονα με αυστηρά συγκεκριμένο και ακριβή τρόπο πάνω από μία φορά στη διάρκεια της πίστας.
Μετά από όλα τα παραπάνω, αντιλαμβάνεστε πως στη μάχη τα πράγματα μπορεί να αποδειχθούν προβληματικά. Το κλείδωμα της κάμερας που μπορείτε να κάνετε πατώντας το L βοηθάει λίγο αλλά το παράξενο είναι οτι παραμένει ενεργό μόνιμα μέχρι να το απενεργοποιήσετε. Δηλαδή αν νικήσετε όλους τους εχθρούς που πολεμάτε και προχωρήσετε παρακάτω, τη στιγμή που θα πλησιάσετε τους επόμενους εχθρούς, η κάμερα αυτομάτως θα κλειδώσει τον κοντινότερο στόχο, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε αστείες καταστάσεις αν τυχόν προσπαθείτε να κάνετε άλματα ακριβείας εκείνη τη στιγμή.
Επίσης, δεν υπάρχει το απαιτούμενο επίπεδο ανάδρασης σε επίπεδο animation από τους εχθρούς αλλά και από το χαρακτήρα σας, οπότε όχι μόνο υπάρχει η αίσθηση οτι κοπανάτε αέρα με κουπί, αλλά είναι δύσκολο να καταλάβετε το τι ακριβώς συμβαίνει και πώς ακριβώς δουλεύει όλο το σύστημα μάχης.
Το παιχνίδι έχει κι ένα σύστημα φυσικής που δουλεύει αλλά όχι και πολύ καλά. Από τον τρόπο που σπρώχνετε τα κιβώτια που θα βρείτε στις πρώτες πίστες μέχρι τον τρόπο που αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον, τα πράγματα δε λειτουργούν όπως θα έπρεπε. Όπως και όλα τα υπόλοιπα μέσα στο παιχνίδι, το σύστημα φυσικής αποδεικνύεται αβαρές και αναιμικό. Μπορείτε να αντιληφθείτε την κατάσταση απλά χτυπώντας κάποια κολόνα μέχρι να πέσει. Ο τρόπος που θα καταρρεύσουν τα συντρίμμια θα σας πει όσα χρειάζεται να ξέρετε.
Τέλος, ένα μικρό, αλλά σημαντικό, ψεγάδι είναι πως το μέγεθος της γραμματοσειράς που χρησιμοποιεί το παιχνίδι στις οθόνες όπου αφηγείται την πλοκή είναι σχετικά μικρό. Αν λοιπόν παίζετε σε μια μέση ή μεγάλη απόσταση από την οθόνη, τότε θα έχετε πρόβλημα με την ανάγνωση.
Ήχος
Ο ήχος είναι μακράν το πιο ικανοποιητικό κομμάτι του παιχνιδιού, απλά και μόνο γιατί υπάρχει χωρίς να ενοχλεί καθόλου. Μπορεί να έχει τα προβλήματά του, όπως τη σοβαρή έλλειψη ηχητικών εφέ που να πλαισιώνουν όσα γίνονται στο παιχνίδι αλλά αυτό είναι κάτι που θα το αντιληφθείτε αφότου σταματήσετε να παίζετε. Η μουσικούλα που θα σας συντροφεύει είναι πάντα ταιριαστή αλλά όχι απαραίτητα ξεχωριστή. Σίγουρα όμως δε γίνεται κουραστική οπότε δεν έχουμε ιδιαίτερα παράπονα από αυτό το κομμάτι.
Οι φωνές είναι ακριβώς αυτό που θα περιμέναμε από ένα τέτοιο παιχνίδι. Σα να βλέπετε ένα anime με chibi χαρακτήρες και κακή μεταγλώττιση (αν επιλέξετε να ακούτε τις φωνές εις την Αγγλικήν).
Το επιπλέον περιεχόμενο του Forward to the Sky
Αν τελειώσετε με τις προκλήσεις που σας προσφέρει το κανονικό παιχνίδι, μπορείτε να προσανατολιστείτε στα δύο επιπλέον modes: Το Line mode και το Monster Wave.
Το Line mode λειτουργεί σαν ένα τυπικό endless runner που μπορείτε να βρείτε στο Google Play Store. Η πρωταγωνίστρια τρέχει αυτόματα και σκοπός είναι να μαζέψετε διαμαντάκια πατώντας αριστερά-δεξιά και πηδώντας με σωστό συγχρονισμό. Αυτό συνεχίζεται μέχρι να πεθάνετε, ή να φτάσετε στο τέλος της διαδρομής. Τότε θα σας δοθεί η επιλογή να σταματήσετε ή να συνεχίσετε σε μια νέα πίστα. Το ενδιαφέρον είναι οτι το παιχνίδι κατασκευάζει τυχαία μια νέα διαδρομή κάθε φορά που παίζετε, επιλέγοντας ανάμεσα από μια πληθώρα από κομμάτια. Αν παίξετε μερικές φορές θα αρχίσετε να παρατηρείτε μερικά από αυτά τα κομμάτια ξανά και ξανά.
Το Monster Wave είναι ένα survival mode, όπως το Pit of Trials στο Twilight Princess ή το Savage Labyrinth του Wind Waker. Μια σειρά από συνεχόμενα κύματα από εχθρούς με ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία. Με το τέλος κάθε κύματος, θα εμφανιστεί ένα άγαλμα που θα σας γεμίσει ένα συγκεκριμένο ποσοστό ζωής για να σας δώσει μια ευκαιρία να επιβιώσετε λίγο παραπάνω. Το παράξενο ήταν πως παίζοντας αυτό συγκεκριμένα το mode αντιληφθήκαμε πώς ακριβώς λειτουργεί το σύστημα μάχης, παρά παίζοντας το κανονικό παιχνίδι!
Αν καταφέρετε να επιδείξετε υποτυπώδεις ικανότητες και στα δύο αυτά modes, θα ξεκλειδώσετε το τελευταίο κρυφό artwork του παιχνιδιού.
Τελικό συμπέρασμα
Το Forward to the Sky είναι ο ορισμός της βαθμολογίας του.
Παρόλο το πόσο εκνευριστικές είναι πολλές πτυχές του παιχνιδιού, συνέχισε να μας κρατά προσηλωμένους για αρκετές ώρες. Η βασική ιδέα και ο τρόπος που είναι στημένο το παιχνίδι είναι αρκετά ικανοποιητικά. Υπάρχει αρκετό replayability για όσους αρέσκονται στο speed running και το παιχνίδι είναι επαρκώς εθιστικό.
Όλα όμως τα επιμέρους κομμάτια του συνωμοτούν για να το χαντακώσουν. Και δυστυχώς αυτά τα επιμέρους είναι πράγματα που θεωρούμε δεδομένα στην εποχή μας, όπως χειρισμός με καλή ανταπόκριση. Ακόμη και τις καλές ιδέες που έχει το παιχνίδι, τις έχουμε ξαναδεί αλλού και πολύ καλύτερα υλοποιημένες.
Το πιο τραγικό με την όλη υπόθεση είναι οτι έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι 6 χρονών! Ένα παιχνίδι για το οποίο κάποιοι υπεύθυνοι μπήκαν στον κόπο να ετοιμάσουν νέα και ανανεωμένα artwork αλλά όχι να βελτιώσουν τα θεμελιώδη ζητήματα που υπάρχουν.
Δυστυχώς, είμαστε στη δυσάρεστη θέση να μπούμε στη διαδικασία των συγκρίσεων, καθώς όσο κι αν δε θέλουμε να υποβιβάζουμε φιλότιμες προσπάθειες, κανένα παιχνίδι δεν υπάρχει στο κενό.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το Forward to the Sky στοιχίζει 40€ στο Switch eShop. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορούμε να πούμε οτι αξίζει τόσα χρήματα ένα τέτοιο παιχνίδι στην κατάσταση που βρίσκεται. Ειδικά αν αναλογιστούμε πως στην ίδια τιμή μπορείτε να αγοράσετε το Super Lucky’s Tale, που αποτελεί πρότυπο για τα indie platformers στο Switch ή το καταπληκτικό A Hat in Time που είναι από τα καλύτερα 3D platformers των τελευταίων χρόνων.
Ακόμη όμως κι αν η τιμή του παιχνιδιού ήταν πιο λογική, το τελικό ερώτημα είναι αν αξίζει να αφιερώσει κανείς χρόνο στο Forward to the Sky. Προς τιμήν του παιχνιδιού, δε βαρεθήκαμε όσο παίζαμε αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν πολλές εναλλακτικές προτάσεις που προσφέρουν πολλά περισσότερα.
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: 3D Action / Platform
- Εκδότης: COSEN
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Animu Game, HorngYeuan Digital Co.
- Διάθεση: Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίχτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
- Ο κωδικός της παρουσίασης είναι μια ευγενική προσφορά της COSEN