Το Jack Axe είναι ένα 2D platformer που κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό στο Switch. Αργήσαμε λίγο να το παρουσιάσουμε, αλλά υπάρχει λόγος γι’ αυτό!
Σενάριο
Όπως λέει και η επίσημη περιγραφή του τίτλου στο eShop, τα πράγματα είναι απλά. Είστε η Jack κι έχετε στα χέρια ένα τσεκούρι. Η Jack (και οι φίλες της αν επιλέξετε να παίξετε multiplayer) είναι μια νεαρή κοπέλα Βίκινγκ.
Το τσεκούρι το βρίσκετε σχετικά νωρίς από το άγαλμα ενός θεού, παρά τα παράπονά του όταν αντιλαμβάνεται οτι ο θρυλικός ήρωας που περίμενε τελικά είναι γένους θηλυκού!
Σκοπός σας είναι να ταξιδέψετε σε μια σειρά από φανταστικούς και ευφάνταστους κόσμους όπου θα πρέπει να αντιμετωπίσετε κάθε είδους κινδύνους και εχθρούς για να διορθώσετε όλα τα κακά που έχουν συμβεί.
Αυτό κάνουν οι ήρωες άλλωστε, έτσι δεν είναι;
Το Gameplay του Jack Axe
Όπως το σενάριο, έτσι και οι βασικές αρχές που διέπουν το παιχνίδι είναι απλές. Πρόκειται για ένα 2D platform game. Αυτό σημαίνει οτι έχετε πολύ συγκεκριμένες δυνατότητες, που είναι αυτονόητες για παιχνίδια του είδους: Μπορείτε να πηδήξετε, να κάνετε walljump και να επιτεθείτε εκτοξεύοντας το τσεκούρι σας.
Το τσεκούρι όμως σας ανοίγει πολλές πόρτες καθώς είναι πολύ ευέλικτο όπλο και σας προσφέρει μια πολύ μεγάλη γκάμα από κινήσεις και όχι μόνο! Κατ’ αρχάς μπορείτε να εκτοξεύσετε το τσεκούρι προς κάθε κατεύθυνση, εκτός προς τα κάτω (πολύ σημαντικό, γιατι θα βλαστημήσετε αυτή την αδυναμία). Αν ξαναπατήσετε το πλήκτρο επίθεσης όσο το τσεκούρι είναι στον αέρα θα εκτοξευθείτε εσείς προς το μέρος του, μια ικανότητα ζωτικής σημασίας στο παιχνίδι.
Ναι, είναι από αυτά τα platformers. Κάθε λάθος είναι θανατηφόρο αλλά έχετε άπειρες ζωές. Κάθε φορά που χάνετε τη ζωή σας, ξεκινάτε από το τελευταίο checkpoint, οπότε θα πρέπει να ακολουθήσετε την τακτική DIAS: Do It Again, Stupid.
Έχουμε παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια τα παιχνίδια του είδους έχουν πληθύνει ανησυχητικά. Και μας ενοχλεί αυτό, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν είναι δύσκολο να δημιουργηθεί ένα platformer που είναι παντού καρφιά και θάνατος. Αντιθέτως, βλέπουμε τέτοιου είδους «παιχνίδια» από τις πρώτες μέρες των Super Mario fan mods.
Αν αμφιβάλλετε για τα όσα λέμε, απλά ρίξτε μια ματιά στο I Wanna be the Guy (που πιστεύουμε οτι τα ξεκίνησε όλα αυτά) ή στο πόσα deathtrap custom levels υπάρχουν στα Super Mario Maker. Κυριολεκτικά ο οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει πίστες και platformers όπου το κάθε βήμα σημαίνει θάνατος.
Τι κάνει το Jack Axe να ξεχωρίζει;
Παρόλη την αντιπάθεια που έχουμε για αυτού του είδους τα platformers, πρέπει να παραδεχθούμε πως είναι αρκετά εθιστικό παιχνίδι.
Ουσιαστικά, σε κάθε πίστα σκοπός σας είναι να εντοπίσετε και να μαζέψετε αρκετούς ρούνους που θα σας επιτρέψουν να ανοίξετε την πύλη του Yggdrassil που οδηγεί στην επόμενη.
Μερικούς ρούνους μπορείτε εύκολα να τους βρείτε και να τους μαζέψετε, κάποιοι όμως είναι διαβολικά κρυμμένοι ενώ άλλοι απαιτούν όχι μόνο φαιά ουσία για να τους ανακαλύψετε αλλά και χειρουργική ακρίβεια στις κινήσεις για να τους μαζέψετε.
Μερικοί σας περιμένουν μέσα σε πόρτες, που οδηγούν σε obstacle courses από την κόλαση, οι οποίες για να ανοίξουν απαιτούν κέρματα. Κέρματα μαζεύετε σκοτώνοντας εχθρούς ή απλά συλλέγοντάς τα από το περιβάλλον. Το πρόβλημα είναι πως κάθε φορά που χάνετε τη ζωή σας, τότε χάνετε επιπλέον 10 κέρματα. Όπως καταλαβαίνετε, όσο πιο πολύ κάνετε λάθος κινήσεις, τόσο πιο δύσκολο είναι να μπορέσετε να ανοίξετε πόρτες για να κερδίσετε μπόλικους ρούνους.
Υπάρχουν αμέτρητα σημεία που είναι εντελώς απατεώνικα, γιατί δεν υπάρχει τρόπος να δείτε τι σας περιμένει και είναι αναπόφευκτο ότι θα πεθάνετε ξανά και ξανά και ξανά…
Παρόλα αυτά, η ακρίβεια που προσφέρει το παιχνίδι στον έλεγχο και το πολύ γοητευτικό και ξεκάθαρο art style δουλεύουν προς όφελός του. Υπάρχει επίσης αρκετή φαντασία αναφορικά με τις πίστες, το στήσιμο αλλά και το τι σας περιμένει κάθε φορά, οπότε πάντα υπάρχει κάτι νέο για να κεντρίσει το ενδιαφέρον σας.
Από παγίδες που θα σας βάλουν να σκεφτείτε πώς θα χρησιμοποιήσετε τις ικανότητές σας με δημιουργικούς τρόπους μέχρι νέα τοπία που θα σας φέρουν αντιμέτωπους με διαφορετικούς μηχανισμούς και χαρακτήρες, πάντα υπάρχει η χαρά της ανακάλυψης και της πρόκλησης.
Καλά ακούγονται όλα αυτά, ποιο είναι όμως το πρόβλημα;
Ένα είναι το πρόβλημα, το οποίο μας συνέβη όχι μία, αλλά δύο φορές και μας εμπόδισε από το να δούμε τον τερματισμό.
Το παιχνίδι διέγραψε τα save μας χωρίς κανένα λόγο όταν πήγαμε να κοιτάξουμε τα Leaderboards. Την πρώτη φορά που μας συνέβη, χάσαμε περίπου ένα τρίωρο. Τη δεύτερη όμως ήμασταν λίγα βήματα πριν το τέλος.
Εκείνη ήταν η στιγμή που κλείσαμε και διαγράψαμε οριστικά το παιχνίδι από την κονσόλα και ο κύριος λόγος που αργήσαμε να παρουσιάσουμε τον τίτλο. Δεν υπάρχει πιο θανάσιμο αμάρτημα για ένα δύσκολο παιχνίδι από το να διαγράφει κατά λάθος την πρόοδό μας. Όταν δε σέβεται το δικό μας χρόνο, δεν έχουμε καμία διάθεση να το σεβαστούμε κι εμείς.
Από την άλλη πρέπει να είμαστε ακριβοδίκαιοι, οπότε θα αναφέρουμε απλά να μείνετε μακριά από τα leaderboards και (λογικά) θα είστε μια χαρά.
Κάτι εξίσου προβληματικό, που θα σας οδηγήσει στο θάνατο, είναι το γεγονός οτι μερικές φορές οι κινούμενες πλατφόρμες δε σας παίρνουν μαζί τους όταν πατάτε επάνω τους.
Άρα μπορεί να πεθάνετε όταν πατήσετε πάνω σε μια πλατφόρμα η οποία θα φύγει κάτω από τα πόδια σας. «Εντάξει» λέτε, «αρκεί να περπατήσω μαζί με την πλατφόρμα». Κι όμως! Την επόμενη φορά θα πατήσετε σωστά στην πλατφόρμα, οπότε περπατώντας απλά θα πέσετε. Περιττό να πούμε ότι κάτι τέτοιο είναι άκρως εκνευριστικό γιατί είναι κάτι που δούλευε σωστά από τον καιρό του NES.
Το άλλο προβληματάκι που μας παραξενεύει είναι οτι όταν πατάτε το + χρειάζεται περίπου 2 δευτερόλεπτα για να ανοίξει το μενού της παύσης. Δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά κάθε φορά νομίζαμε πως το παιχνίδι κόλλησε.
Τελική ετυμηγορία – Αξίζει το Jack Axe ή μήπως καλύτερα να το λέγανε jackass;
Θα λέγαμε πως αξίζει, αλλά με αστερίσκους.
Όπως είπαμε ήδη, το παιχνίδι απαιτεί να προσαρμοστείτε σε ένα platformer που όλο το Gameplay περιστρέφεται γύρω από τη λογική παίζω-πεθαίνω-ξαναπροσπαθώ. Και παρόλο που υπάρχουν επιλογές για τετραπλό, δε θα λέγαμε πως η λογική του τίτλου ταιριάζει ιδιαίτερα με κάτι τέτοιο.
Ναι, υπάρχουν επιλογές δυσκολίας που θα σας προστατέψουν από τη διαρκή μάχη με το θάνατο, αλλά όλη η περιπέτεια είναι σχεδιασμένη για κινήσεις άψογες, με ακρίβεια, ταχύτητα και χωρίς περιθώρια λάθους. Για το λόγο αυτό, όσο κι αν προσπαθήσαμε, δεν καταφέραμε να βάλουμε κάποιον να παίξει μαζί μας. Η εμπειρία είναι πολλές φορές εξοντωτική και κουραστική, πόσο μάλλον όταν πρέπει να συντονιστούν από δύο έως τέσσερις παίκτες ταυτόχρονα. Κάτι τέτοιο δεν είναι ψυχαγωγία για κανέναν εμπλεκόμενο.
Σε τελική ανάλυση λοιπόν, όσοι ψάχνετε για ένα προκλητικό platformer που είναι διαρκώς σα να παίζετε εκείνες τις πίστες του Mega Man όπου παντού υπάρχουν καρφιά, τότε προτιμήστε το. Όσοι όμως θέλετε κάτι που να είναι πιο χαλαρό ή που να προσφέρει διασκεδαστικό multiplayer, ίσως καλύτερα να αφαιρέσετε 2.0 από την τελική βαθμολογία και να προσανατολιστείτε σε κάτι άλλο.
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: 2D Platform
- Εκδότης: Neon Doctrine
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Keybol Games
- Διάθεση: Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίχτες: 1-4
- Online στοιχεία: Cloud Saves, Online Leaderboards
- Δείτε εδώ την πολιτική βαθμολογίας μας
- Ο κωδικός της παρουσίασης είναι μια ευγενική προσφορά της Neon Doctrine