Το Paratopic είναι σίγουρα από τα πιο… παράξενα παιχνίδια που σας περιμένουν στο eShop του Switch. Η χαμηλή του τιμή είναι σίγουρα δελεαστική, αξίζει όμως;
Όπως μπορείτε να δείτε, το Paratopic είναι σίγουρα ένα ασυνήθιστο παιχνίδι. Σας βάζει από την αρχή σε ένα ασυνήθιστο κόσμο, με εντελώς αλλόκοτους χαρακτήρες. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις που θα διακρίνετε στοιχεία από διάφορα είδη παιχνιδιών, αλλά το τελικό προϊόν δεν ανήκει σε ξεκάθαρη κατηγορία. Από τον καιρό του Killer7 έχουμε να νιώσουμε έτσι. Η αναχρονιστική και ανατριχιαστική αισθητική του θα σας κάνει να αναρωτιέστε αν όλα είναι όπως είναι λόγω τεχνολογίας ή επίτηδες σχεδιασμένα.
Σενάριο
Όπως όλα τα πράγματα στο Paratopic, το να προσπαθούμε να εξηγήσουμε κάτι όπως το σενάριο είναι ίσως μάταιο. Όσο το σκεφτόμαστε, είναι ό,τι πιο μάταιο καθώς το σενάριο είναι εσκεμμένα ασαφές και παραπλανητικό. Το μεγαλύτερο μέρος του αφήνεται στη φαντασία και την περιέργεια του παίκτη. Στο πόσο μπορεί να εκμαιεύσει νοήματα από περιορισμένη πληροφορία. Το μεγαλύτερο μέρος άλλωστε της «εμπειρίας» του Paratopic είναι η προσπάθεια να καταλάβετε τι στο καλό συμβαίνει επιτέλους;
Κρίνεται λοιπόν σκόπιμο να αποκρύψουμε στοιχεία της πλοκής που μπορεί να σας δώσουν λάθος εικόνα ή να σας προκαταβάλλουν για το τι συμβαίνει. Θα αρκεστούμε μόνο στα βασικά.
Η απλή μέθοδος των τριών
Στο παιχνίδι θα αναλάβετε το ρόλο τριών συνολικά χαρακτήρων. Ο πρώτος είναι λαθρέμπορος και μεταφέρει παράνομες… βιντεοκασέτες στα σύνορα. Αν δεν ξέρετε τι είναι βιντεοκασέτες, απλά ρωτήστε το μπαμπά σας. Σίγουρα θα έχει πολλά να σας πει σχετικά με το θέμα!
Ο δεύτερος χαρακτήρας είναι επαγγελματίας δολοφόνος που ετοιμάζεται να… εκτελέσει την αποστολή του σε ένα εστιατόριο. Τέλος, ο τρίτος χαρακτήρας είναι χομπίστας. Είναι παρατηρητής πτηνών και κάνει μια βόλτα σε ένα δάσος κωνοφόρων για να… παρατηρήσει πουλιά!
Πώς σχετίζονται όλοι αυτοί οι διαφορετικοί χαρακτήρες αναμεταξύ τους; Αυτό θα πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας!
Gameplay
Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Να ξεκινήσουμε αρχικά λέγοντας οτι, εκ πρώτης όψεως, το παιχνίδι είναι εξαιρετικά σύντομο. Επίσης, αν έπρεπε να το γενικεύσουμε, θα λέγαμε οτι το παιχνίδι είναι ο ορισμός του walking simulator. Μάλιστα, την πρώτη φορά που θα παίξετε, ανάλογα και με το τι θα κάνετε, θα χρειαστείτε περίπου ένα σαραντάλεπτο για να δείτε τους τίτλους τέλους. Το παιχνίδι δεν έχει καν τρόπο να κάνετε save μέχρι να φτάσετε στον τερματισμό του.
Όπως είπαμε όμως κι από την αρχή, τα πράγματα στο Paratopic δεν είναι τόσο απλά.
Υπάρχουν τρεις συνολικά χαρακτήρες, αλλά δεν επιλέγετε ποιον ελέγχετε. Σε συγκεκριμένα σημεία, το παιχνίδι σας πετάει απότομα στη θέση κάποιου άλλου. Όπως συνέβαινε σε παρόμοιες περιπτώσεις στο… Killer7. Ναι, πάλι παραλληλισμός με το Killer7. Τι πρωτότυπο, ε;
Μόνο που εδώ το παιχνίδι θα σας πετάξει σε εντελώς άλλη τοποθεσία, με εντελώς άλλο χαρακτήρα. Ή στην ίδια τοποθεσία, αλλά σε διαφορετική ώρα. Ή μια μίξη όλων αυτών. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να σας αποπροσανατολίσει και το καταφέρνει εξαιρετικά καλά. Είναι ίσως λίγο ενοχλητικό όταν το διαβάζετε ως αναγνώστης, αλλά παίζοντας θα καταλάβετε οτι το αποτέλεσμα είναι αρκετά επιτυχημένο.
Οι μηχανισμοί του επαγγέλματος
Όσο εξερευνείτε, έχετε τη δυνατότητα να αλληλεπιδράσετε με διάφορα αντικείμενα στο περιβάλλον. Είτε με σωλήνες της κέτσαπ, είτε με τα κουμπιά του ραδιοφώνου, είτε με βρύσες και βαλβίδες. Μερικές φορές αυτές οι αλληλεπιδράσεις δεν έχουν συγκεκριμένο σκοπό, ενώ άλλες φορές επηρεάζουν πράγματα που δεν είναι άμεσα εμφανή.
Κάθε χαρακτήρας μπορεί επίσης να κάνει κάποια πράγματα που οι άλλοι δε μπορούν. Σαν παρατηρητής πτηνών, μπορείτε να… φωτογραφίσετε τα πουλιά στο δάσος! Στο ρόλο του φονιά, θα έχετε στα χέρια σας ένα περίστροφο και ούτω καθεξής.
Κι ύστερα υπάρχει η οδήγηση. Θα χρειαστεί να οδηγήσετε συνολικά τρεις φορές μέσα στο παιχνίδι και κάθε φορά, η οδήγηση παίρνει αρκετή ώρα. Ίσως ο σκοπός είναι να δημιουργηθεί ένταση; Μυστήριο; Κανείς δεν ξέρει. Η ουσία είναι οτι καταλήγει διαδικασία πολύ άσκοπη και χρονοβόρα. Τόσο χρονοβόρα που θα αρχίσετε να αναρωτιέστε «τώρα πάω καλά ή κάνω κάτι λάθος»; Και η κρυμμένη αλήθεια είναι οτι δε μπορείτε να κάνετε κάτι λάθος. Ό, τι και να κάνετε, θα πρέπει να ακολουθήσετε το δρόμο (κυριολεκτικά στην περίπτωση της οδήγησης) που έχει προετοιμάσει το παιχνίδι.
Υπάρχει ένα σημείο στο παιχνίδι που φαίνεται οτι η δράση κορυφώνεται και θέλετε να δείτε τι θα γίνει στη συνέχεια. Και τότε… επιστρέφετε πίσω στην οδήγηση. Εκεί είναι που θα αρχίσετε να αναρωτιέστε «τι στ’ ανάθεμα σκεφτόμουν όταν το αγόρασα;» και δε σας αδικούμε καθόλου.
Η ζωή στο Paratopic κάνει κύκλους
Όλα αρχίζουν και γίνονται πιο παράξενα και, ίσως πιο ενδιαφέροντα, όταν ξεκινάτε για δεύτερη φορά το παιχνίδι. Κι αυτό γιατί θα αρχίσετε να παρατηρείτε πράγματα που την πρώτη φορά ίσως δεν καταγράφηκαν στο μυαλό σας. Όπως τη φωτογραφική μηχανή στο ίδιο τραπέζι που βρίσκεται και το περίστροφο. Κάπου εκεί θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεστε οτι μάλλον το παιχνίδι δεν είναι σε σειρά, αλλά ανακατεμένο.
Τοποθεσίες που δεν έβγαζαν νόημα, με λίγο περισσότερο ψάξιμο αποδεικνύεται πως έχουν περισσότερο «βάθος». Διάλογοι που φάνταζαν ανούσιοι αρχίζουν και αποκτούν περισσότερο, πιο αλλόκοτο νόημα.
Κι εκεί που συνήθως σε τέτοια παιχνίδι ο αφηγητής σας λέει ξεκάθαρα τι συμβαίνει, εδώ θα κληθείτε να βγάλετε τα δικά σας νοήματα. Όσο βλέπετε τα απόκοσμα κομμάτια του παιχνιδιού, αντιλαμβάνεστε πως κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει. Κι όσο περισσότερο εξερευνείτε τις επιλογές των διαλόγων, θα δείτε οτι τα πράγματα δεν είναι απλά παράξενα, αλλά θεοπάλαβα!
Το παιχνίδι παρέχει πολλές πληροφορίες για τον υποψήφιο παίκτη, αλλά δεν είναι εξώφθαλμες και όλα βασίζονται στο πόσο διατεθειμένος είναι ο παίκτης να ασχοληθεί.
Τα απόκοσμα γραφικά του Paratopic
Το Paratopic, όπως μπορείτε να δείτε και μόνοι σας στοχεύει σε μια αισθητική που φέρνει λίγο στις 32-bit κονσόλες της 5ης γενιάς. Βέβαια, όσοι ζήσατε τη γενιά εκείνη θα καταλάβετε αμέσως οτι τα γραφικα του παιχνιδιού είναι πολύ ανώτερα από όσα μπορούσαν να κάνουν τα μηχανήματα εκείνα σε πραγματικό χρόνο.
Παρόλους τους «περιορισμούς» των γραφικών, το παιχνίδι καταφέρνει να παρουσιάσει μερικά αρκετά εντυπωσιακά πλάνα και τοπία. Βέβαια, δε μπορείτε σε καμία περίπτωση να ξεφύγετε από τον άκρατο σουρεαλισμό του κόσμου. Όλα μοιάζουν ρεαλιστικά… αλλά όχι ακριβώς. Όπως και να έχει, υπάρχει η διάχυτη αίσθηση οτι κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
Όλο το παιχνίδι χρησιμοποιεί πολύ γήινα και ζεστά χρώματα και διαδραματίζεται σε πολύ καθημερινές τοποθεσίες. Ένα εστιατόριο, μια πολυκατοικία, ένα βενζινάδικο. Όλες τους όμως είναι σα να οδεύουν προς τον Άλλο Κόσμο του Silent Hill. Οτι όλα σαπίζουν ή σκουριάζουν. Είναι μια παράξενη, αλλόκοτη αίσθηση που αναδίδει κάθε πίξελ του παιχνιδιού.
Μιας και πιάσαμε την αίσθηση του αλλόκοτου αλλά και το Silent Hill, περνάμε πολύ έυκολα στο επόμενο σκέλος…
Τα των ήχων της σιωπής
Όσο αλλόκοτα και να είναι τα γραφικά, ο ήχος είναι αυτός που απογειώνει (ή καταποντίζει στην κατάθλιψη) το παιχνίδι. Κατά τη γνώμη μας είναι εξαιρετικός και πλαισιώνει φανταστικά όλη την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.
Το αστείο είναι οτι τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει μουσική, μόνο οι περιβαλλοντικοί ήχοι. Ίσως γι’ αυτό η μουσική να είναι τόσο αισθητή όταν υπάρχει. Και έχει ιδιαίτερη ποικιλία, από grungy synth ήχους μέχρι υπόκρουση που φέρνει κάτι από Blade Runner. Άλλες φορές όμως η μουσική είναι μια σειρά από «ενοχλητικούς» (ελλείψει καλύτερης λέξης για να τους περιγράψουμε) ήχους που προσπαθούν να σας βγάλουν από την άνεσή σας. Και το καταφέρνουν καλά.
Κι αντίθετα με την αναχρονιστική αίσθηση που δίνουν τα γραφικά, η μουσική και οι ήχοι είναι καταπληκτικοί από κάθε άποψη.
Κι έτσι φτάνουμε στους διαλόγους, που είναι εντελώς παράξενοι και αλλόκοτοι. Ξέρουμε οτι έχουμε χρησιμοποιήσει αυτές τις λέξεις πολλές φορές ως τώρα, αλλά υπάρχουν λίγοι εναλλακτικοί τρόποι να εκφράσουμε αυτή την αίσθηση που αποδίδει το παιχνίδι. Αν θέλετε να καταλάβετε πώς ακούγονται οι χαρακτήρες, φανταστείτε τον Iwazaru του Killer7. Δεν μιλάνε εντελώς ακαταλαβίστικα. Φαίνεται οτι, πίσω από την παραμόρφωση, μιλάνε κανονικά αλλά για κάποιο λόγο δε μπορείτε να αντιληφθείτε τι ακριβώς λένε.
Μπορείτε όσο οδηγείτε να ανοίξετε και να ακούσετε talk show στο ραδιόφωνο, που εντείνει αυτή την παράξενη αίσθηση οτι… οδηγείτε με προορισμό το πουθενά μέσα σε έναν ζωντανό εφιάλτη.
Τελικό συμπέρασμα – Αξίζει εν τέλει το Paratopic;
Ανάλογα. Όλα έχουν να κάνουν με το τι ψάχνετε από ένα παιχνίδι. Το Paratopic προσφέρει μια πολύ συγκεκριμένη εμπειρία. Είναι ένας πολύ πειραματικός, χαμηλού προϋπολογισμού τίτλος.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλά στοιχεία οτι κάτι πολύ ενδιαφέρον συμβαίνει παρασκηνιακά. Κάτι απόκοσμο και ανεξήγητο. Κάτι που εν τέλει όμως μένει ανεξήγητο. Υπάρχουν ψήγματα πως κάτι καταπληκτικό και πέρα από κάθε φαντασία μας περιμένει, που όμως ποτέ δεν αποκαλύπτεται. Όλα παίζονται στο θέατρο του μυαλού σας.
Αν λοιπόν σας ακούγονται ενδιαφέροντα όλα αυτά, έχετε ένα πεντάευρω για κάψιμο και θέλετε να παίξετε κάτι αντισυμβατικό από κάθε άποψη, τότε μπορείτε να το δοκιμάσετε.
Αν όμως σας αρέσουν τα έργα του David Lynch ή γενικά το οτιδήποτε χρειάζεται να παρακολουθήσετε ξανά και ξανά για να ξετυλίξετε όλα του τα μυστικά, τότε το παιχνίδι είναι για σας! Αν είστε λάτρης του αλλόκοτου, του παράξενου, του ασαφούς και του αδιευκρίνιστου τότε αγοράστε το και δε θα απογοητευτείτε!
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: Adventure, Horror
- Εκδότης: Baltoro Games
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Arbitrary Metric
- Διάθεση: Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίχτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
