Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά λέει το λαϊκό άσμα και το remaster του Turok 3: Shadow of Oblivion είναι ξεχωριστό. Μπορεί όμως να σταθεί στο ύψος του σήμερα;
Εισαγωγικά
Το τρίτο, και τελευταίο, μέρος μιας ιστορικής σειράς από First-Person Shooters που προκάλεσαν αίσθηση από τη στιγμή που πρωτοεμφανίστηκαν στο N64 και που, με κάθε ευκαιρία, έθεταν νέα στάνταρ στη βία, τη φαντασία και τα γραφικά στην κονσόλα.
Μετά από τρία φανταστικά παιχνίδια (το Rage Wars να είναι πια το μόνο που παραμένει ξεχασμένο στο N64) σε διάστημα τριών ετών, οι προσδοκίες ήταν στα ύψη. Οι υποσχέσεις πολλές: Καλύτερο framerate, τέλος στη διαβόητη ομίχλη, δυνατότητα για save ανά πάσα στιγμή, περισσότερα cinematics και voice acting για μια ακόμη πιο επική ιστορία κι ένα πιο ανεπτυγμένο multiplayer mode.
Ένα Perfect Dark που παραμένει ως σήμερα αξεπέραστο από πολλές απόψεις. Ως εκ τούτου το Turok 3 χάθηκε στην αφάνεια και, όντας τίτλος που δημιουργήθηκε εκ θεμελίων και κατ’ αποκλειστικότητα για το Nintendo 64, δεν υπήρχε η δυνατότητα ή η ευκολία να το δοκιμάσει ο σύγχρονος παίκτης.
Αυτό το πρόβλημα αποφάσισε να λύσει η Nightdive Studios, που είναι υπεύθυνη για μερικά από τα καλύτερα HD remasters που έχουμε δει ποτέ. Μετά τα 2 πρώτα Turok και το μοναδικό Shadowman, ήρθε η ώρα να απολαύσουμε το τελευταίο διαμάντι της πάλαι ποτέ Acclaim για το στέμμα του N64.
Υπάρχουν λοιπόν μερικά ερωτήματα που χρειάζονται απάντηση:
Είναι άξιος συνεχιστής της κληρονομιάς του; Πόσο αξιόλογο είναι σαν remaster; Αξίζει να ασχοληθεί κανείς μαζί του όταν υπάρχουν τόσα FPS στην αγορά;
Σενάριο
Η πλοκή του Turok 3 συνεχίζει λίγο καιρό μετά το αινιγματικό τέλος του Turok 2: Seeds of Evil. Μετά την καταστροφή του μοχθηρού Primagen, ο Joshua Fireseed επέστρεψε στην κανονική ζωή και συνεχίζει να προστατεύει τον κόσμο μας και τη Χαμένη Γη ως Turok και κάτοχος του Φορτίου του Φωτός.
Όμως, ένα μυστήριο έμεινε άλυτο: Ποιοι ήταν οι Flesh Eaters που του έστηναν ενέδρα με ψεύτικους τηλεμεταφορείς όσο ταξίδευε στη Χαμένη Γη – το βασίλειο ανάμεσα στις διαστάσεις;
Το ερώτημα αυτό ταλανίζει τον Joshua, που αρχίζει να βλέπει προφητικά όνειρα για ένα μικρό παιδί που χρειάζεται τη βοήθειά του και τους Flesh Eaters που ακόμη τον κυνηγούν. Όνειρα που αποδεικνύονται προφητικά όταν τα τέρατα εισβάλλουν στο σπίτι που μένει με τα αδέλφια του. Αποτέλεσμα; Ο αγαπημένος ήρωας να χάσει τη ζωή του στα δύο πρώτα λεπτά του παιχνιδιού!
Για να μη μακρυγορούμε, το Φορτίο του Φωτός περνάει σε ένα από τα δύο αδέλφια του: Τη Danielle, μια κυριολεκτική αμαζόνα ή το μικροκαμωμένο Joseph. Εσείς κάνετε την επιλογή σας ανάμεσα στους δύο, κάτι που θα καθορίσει μέρος της περιπέτειάς αλλά και ορισμένα από τα όπλα σας.
Σκοπός σας; Να ξεκινήσετε μια εκστρατεία ενάντια στη διαβρωτική ενέργεια που επηρεάζει τη Γη αλλά και το Χαμένο Κόσμο και να δώσετε ένα τέλος στη διαφθορά που ακούει στο όνομα…
Η ματιά του κυνηγού
Όπως είπαμε και παραπάνω, το Turok 3 είναι ένα First-Person shooter οπότε, ως επί το πλείστον, θα κληθείτε να ρίξετε πολύ πιστολίδι από προοπτική πρώτου προσώπου.
Αυτό που έκανε πάντα τη σειρά να ξεχωρίζει είναι, φυσικά, το μοναδικό οπλοστάσιο που έχετε στη διάθεσή σας, αλλά και τα θεαματικά βίαια αποτελέσματα που είχε στους εχθρούς σας. Κατά ένα μεγάλο μέρος, το Turok 3 συνεχίζει την παράδοση, αλλά περισσότερα γι’ αυτό παρακάτω.
Αυτό που έχει αλλάξει άρδην είναι το στήσιμο του παιχνιδιού. Εκεί που τα προηγούμενα παιχνίδια ήταν οι προπάτορες των Metroid Prime (κυριολεκτικά, αφού μέλη της Iguana μετέπειτα ίδρυσαν τη Retro Studios) και απαιτούσαν να εξερευνήσετε αχανή επίπεδα αναζητώντας κλειδιά, νέες δυνάμεις και μυστικά, το πράγμα εδώ παίρνει άλλη τροπή.
Οι επιρροές του Half-Life είναι αισθητές από την πρώτη στιγμή, με το παιχνίδι να είναι χωρισμένο σε «κεφάλαια» και μικρότερες «πίστες» που απαιτούν να λύσετε ένα-δυο γρίφους για να ανοίξετε το δρόμο για το επόμενο στάδιο της περιπέτειας. Ορισμένες φορές οι πίστες ενός κεφαλαίου συνδέονται μεταξύ τους, οπότε ίσως χρειαστεί να ψάξετε λίγο ή να κάνετε μερικά σύντομα πισωγυρίσματα.
Όσον αφορά τα περιβάλλοντα, διαθέτουν θεματολογία που απέχει παρασάγγας από αυτά που είχαμε συνηθίσει στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς – τουλάχιστον αρχικά. Από μια φουτουριστική πόλη με hovercars, ζόμπι, φράχτες-λέιζερ και αστυνομικά ρομπότ που θυμίζουν τον ED-209 από το Robocop. Στη συνέχεια θα επισεφθείτε μια στρατιωτική βάση που φέρνει έντονα στο νου τη Black Mesa, οπότε τα τεκταινόμενα έχουν μια πολύ διαφορετική αίσθηση.
Αργότερα βέβαια τα πράγματα θα πάρουν μια γνώριμη τροπή, αφού θα καταλήξετε να ταξιδεύετε πίσω στο Χαμένο Κόσμο και να τα βάζετε με μεταλλαγμένους, τέρατα και δεινόσαυρους, αλλά η αρχή σίγουρα ξεχωρίζει.
Gunplay
Παρόλες λοιπόν τις λιγοστές απόπειρες να αποδοθεί λίγη ζωντάνια με NPC που μιλάνε μαζί σας…
…σύντομα η περιπέτεια επιστρέφει στα γνώριμα μονοπάτια του run-n-gun, με τα όπλα να είναι πινέλα με τα οποία θα βάψετε τους τοίχους με αίμα.
Σε μεγάλο βαθμό, το Turok 3 τα καταφέρνει περίφημα αφού διαθέτει μια σειρά από απολαυστικά εργαλεία καταστροφής που συνήθως έχουν και μια χρησιμότητα, πέρα από το να προσφέρουν εντυπωσιακά εφέ όπως στο Turok 1 ή το να είναι απλά novelties όπως το Charge Dart Rifle ή το PFM Layer του Turok 2.
Υπάρχουν οι παλιές καραβάνες όπως το τόξο, το πιστόλι και το δίκαννο μαζί με την επιστροφή λατρεμένων εργαλείων όπως του Razor Wind ή του Cerebral Bore. Αυτό το τελευταίο εκτοξεύει ένα τρυπάνι που ακολουθεί εγκεφαλικά κύματα, σφηνώνεται στο κρανίο του στόχου και αφαιρεί όλα του τα περιεχόμενα πριν ανατιναχθεί.
Σε κάθε περίπτωση, θα δείτε τα εργαλεία σας να κομματιάζουν και να αφαιρούν μέλη από τους άτυχους εχθρούς σας σε ένα θέαμα που θα έκανε και το Soldier of Fortune να χαμογελάσει.
Ανάλογα με το χαρακτήρα που θα ελέγχετε βρείτε διαφορετικές αναβαθμίσεις για τα όπλα σας. Ο Joseph π.χ. θα βρει το Shredder που ηλεκτρίζει τις σφαίρες της καραμπίνας και τις κάνει να αναπηδούν. Η Danielle από την άλλη θα πάρει το Fireswarm που κάνει τις βολές της καραμπίνας εμπρηστικές και πολύ καταστροφικές. Το αντίτιμο βέβαια είναι ότι κάθε βολή απαιτεί 5 (!) κάλυκες οπότε υπάρχει ένα βαρύ τίμημα για τη διασκέδαση.
…που στην ουσία είναι το minigun του Turok 1 με το όνομα του Turok 2 με κάθε ριπή να τρώει 5 σφαίρες καθιστώντας το κυριολεκτικά άχρηστο αφού καταναλώνει πάρα πολλά πυρομαχικά σε σχέση με τη ζημιά που κάνει. Αντίθετα, ο Joseph θα πάρει στα χέρια του το Sniper Rifle που έχει μια πολύ χρήσιμη διόπτρα…
Εκρηκτικά προβλήματα
Μας έκανε εντύπωση το πόσο ανούσια είναι μερικά «upgrades» γιατί μόνο στο όνομα θα τα αποκαλούσαμε έτσι.
Για αρχή το Grenade Launcher είναι παντελώς άχρηστο και θα σας δώσουμε παράσημο αν καταφέρετε να πετύχετε το οτιδήποτε με grenades. Το upgrade του Joseph, το Napalm Launcher είναι ελαφρώς καλύτερο λόγω μεγαλύτερου hitbox αλλά απαιτεί να ξαναπατήσετε τη σκανδάλη για να «σκάσουν» οι νάρκες που πετάει.
Η Danielle ευτυχώς παίρνει το καταστροφικό Rocket Launcher που όμως είναι μακράν το πιο απογοητευτικό ρουκετοβόλο της σειράς και τρώει χώμα από το Quad Rocket Launcher του Turok 1 και το Scorpion Launcher του Turok 2.
Ύστερα το Tek Bow της Danielle που πάντα έκανε καλή δουλειά στο παρελθόν, ειδικά με τη διόπτρα, εδώ είναι εντελώς ανίσχυρο. Αντίθετα, το Storm Bow του Joseph απλά σπέρνει. Κι αν αναρωτιέστε πώς γίνεται να αναβαθμίσεις κάτι σαν το Cerebral Bore…
Το Cerebral Processor του Joseph σας αφήνει εκτεθειμένους όσο αναλαμβάνετε τον έλεγχο του εχθρού για λίγα δευτερόλεπτα – χωρίς όμως να μπορείτε να επιτεθείτε. Η Danielle πάλι παίρνει το Cerebral Burst που σφηνώνεται στο κεφάλι του εχθρού και περιμένει να πατήσετε ξανά τη σκανδάλη για να τον ανατινάξετε όποτε θέλετε.
Μιλάμε για μεγάλη απογοήτευση γιατί συνολικά το οπλοστάσιο που έχετε στη διάθεσή σας είναι αισθητά «αναιμικό» όχι μόνο αναφορικά με τη δύναμη πυρός αλλά και τη δημιουργικότητα.
Το χειρότερο είναι ότι οι εκρήξεις είναι λιγότερο εντυπωσιακές σαν εφέ αλλά και σαν αποτέλεσμα αφού οι εχθροί απλά κάνουν μια «ψόφια» αναπήδηση όταν πεθαίνουν από εκρηκτικά.
Μόνο ευτύχημα είναι το PSG, που απαιτεί να βρείτε τα κομμάτια του σε κάθε κεφάλαιο, γιατί όχι μόνο διαθέτει άπειρα πυρομαχικά αλλά κάνει περίφημη δουλειά ενώ το εφέ του…
…παραμένει εντυπωσιακό!
Πόσο καλό remaster είναι το Turok 3: Shadow of Oblivion;
Αρχικά να πούμε ότι, από τεχνικής απόψεως, δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης. Το remaster είναι τεχνικά άψογο, αφού προσφέρει ομαλότατο framerate στα 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο. Διαθέτει widescreen και ρυθμίσεις για FOV, επιλογές για οπτικά εφέ (πρέπει να είναι η μόνη περίπτωση που επιλέξαμε να παίζουμε με motion blur ενεργό), για HUD…
…ακόμα και για weapon bobbing! Μεγάλη διαφορά κάνουν βέβαια τα ολοκαίνουρια εφέ ομίχλης, οι πρόσθετες λεπτομέρειες, τα άψυχα κουφάρια που πλέον δεν εξαφανίζονται αλλά κυρίως είναι οι σκιές που δίνουν άλλο αέρα στην ατμόσφαιρα – με συγκεκριμένες σκηνές να κλέβουν την παράσταση.
Είναι κρίμα όμως που απουσιάζουν ειδικά εφέ όπως οι αντανακλάσεις στο νερό…
Κι αυτό γιατί το Shadow of Oblivion είναι ένα παιχνίδι που θα χρειαζόταν αυτό το κατιτίς παραπάνω για να νοστιμέψει το περιβάλλον του.
Κάτι που μας έκανε εντύπωση είναι ότι η Nightdive μπήκε στον κόπο να ρετουσάρει όλες τις υφές του παιχνιδιού, από τα περιβάλλοντα μέχρι τους εχθρούς και τα όπλα, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι αρκετά ικανοποιητικό.
Θα προτιμούσαμε την επιλογή μεταξύ original και HD textures αλλά δεν πειράζει, εφόσον αυτό θα επηρέαζε και τους χαρακτήρες που έχουν πολύ βελτιωμένα 3D μοντέλα με σαφώς περισσότερα πολύγωνα. Μια αλλαγή που έχει ως αποτέλεσμα πιο φροντισμένα cinematics, παρόλο που δείχνουν την ηλικία τους περισσότερο απ’όσο θα έπρεπε…
Κάτι που μας ξίνισε είναι η παντελής αφαίρεση στοιχείων του αρχικού παιχνιδιού. Δεν υπάρχει καν το original split-screen τοπικό multiplayer που, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν ιδιαίτερα αξιόλογο αφού δεν ήταν εξίσου καλό με του Turok: Rage Wars. Παρόλα αυτά, είναι κάτι που αφαιρέθηκε και άρα σε τελική ανάλυση είναι έλλειψη, ενώ ακόμα και τα cheat codes πήραν πόδι.
Αντ’ αυτού, ξεκλειδώνετε cheats όσο παίζετε ενώ χαρήκαμε που είδαμε τον κρυφό χαρακτήρα να επιστρέφει αν τερματίσετε το παιχνίδι με τη Danielle και το Joseph στον ίδιο φάκελο…
Το presentation του Turok 3: Shadow of Oblivion
Οπτικά, το Turok 3 είχε ήδη ελλείψεις όταν ήταν καινούριο σε σχέση με τους προκατόχους του, αλλά και σε σχέση με τα παιχνίδια της εποχής του, οπότε τα χρόνια δεν του επέτρεψαν να γεράσει με πολλή χάρη.
Για να επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης της ομίχλης και του καλύτερου framerate στο N64 υπήρξαν αρκετές εκπτώσεις στην ποιότητα της εικόνας. Φτωχή γεωμετρία, χοντροκομμένο enemy design με μέτρια animation, τα πιο βαρετά bosses της τριλογίας και έλλειψη δημιουργικότητας είναι τα χαρακτηριστικά των γραφικών.
Τα εφέ είχαν κι αυτά «εκπτώσεις», με τους πίδακες του αίματος να είναι ιδιαίτερα αντιαισθητικοί ενώ οι εκρήξεις, όπως είπαμε και παραπάνω, δεν προσφέρουν συγκινήσεις. Το αντίβαρο βέβαια είναι ότι θα τύχει πολύ συχνά να πρέπει να τα βάλετε με πολυάριθμους εχθρούς τη φορά, κάτι που σπάνια συνέβαινε στα προηγούμενα παιχνίδια.
Ηχητικό φάσμα
Η μουσική κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με το παιχνίδι να έχει κρίση ταυτότητας αφού συχνά συνδυάζει μιλιταριστικά εμβατήρια ή απόκοσμες μελωδίες με ινδιάνικες ιαχές. Ορισμένες μελωδίες πετυχαίνουν να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα αλλά τίποτα παραπάνω και, εν συνόλω, η μουσική υπόκρουση είναι η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με το soundtrack του επικού Turok 2. Εν μέρει το καταλαβαίνουμε, αφού εδώ οι πίστες είναι πολυάριθμες και άρα υπάρχει ανάγκη για πολύ περισσότερα μουσικά κομμάτια.
Ο ήχος μας αποζημιώνει, με τον ήχο των βημάτων σε κάθε επιφάνεια να αποδίδεται περίφημα, ενώ το surround στοιχείο θα σας προετοιμάσει κατάλληλα για εχθρούς που θα επιχειρήσουν να χτυπήσουν μπαμπέσικα. Τα «μπουμπουνητά» των όπλων και τα κρωξίματα των εχθρών είναι φροντισμένα και οι περιστασιακοί ήχοι του περιβάλλοντος πάντα συμβάλλουν στη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας.
Το voice acting δίνει το παρών μόνο στα cinematics (ούτε ένα αγκομαχητό για άλμα ή σκαρφάλωμα ρε παιδί μου) και είναι hit and miss. Η Danielle δίνει μια καλή ερμηνεία ενώ η Adon κυμαίνεται στο ίδιο επίπεδο, πάνω-κάτω. Ο Joseph, από την άλλη, μας φάνηκε αδιάφορος ενώ ο Joshua και οι λίγοι δευτερεύοντες χαρακτήρες μοιάζουν να βιάζονται για να πουν τις ατάκες στους όσο πιο γρήγορα γίνεται παρά να τις ερμηνεύουν με φυσικότητα.
Τέλος, έχει γίνει μια σημαντική προσπάθεια για να «καθαρίσουν» οι φωνές, και ο ήχος γενικότερα, από τη συμπίεση που ήταν απαραίτητη για να χωρέσει το παιχνίδι σε κασέτα του N64. Το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό αν και το αυτί σας σίγουρα θα καταλάβει τη διαφορά.
Turok 3: Shadow of Oblivion – Θα χαθεί στη σκιά ή μήπως ήρθε η ώρα του να λάμψει;
Όπως αντιλαμβάνεστε, το Turok 3: Shadow of Oblivion είναι ένα παιχνίδι των δύο άκρων. Όταν είναι διασκεδαστικό, είναι πολύ διασκεδαστικό. Παρόλη τη γκρίνια, παραμένει Turok και αυτό σημαίνει απολαυστικό gunplay με ενδιαφέρον level design και υψηλή πρόκληση. Συνδυάζει τη γνώριμη δράση της σειράς με στοιχεία «δανεικά» από αλλού: Το grappling hook από το Zelda, τα δύο σενάρια με τις μικροδιαφορές τους από το Resident Evil 2…
Βέβαια, για να πούμε την αλήθεια, το πρώτο σας playthrough θα είναι μάλλον η χειρότερη εμπειρία που προσφέρει το παιχνίδι. Είναι όμως σύντομο (θα σας πάρει περίπου 4 με 5 ώρες) κάτι που θα σας ενθαρρύνει να το ξαναπαίξετε και, όσο ασχολείστε μαζί του, θα συνηθίσετε τις παραξενιές και τα τερτίπια του.
Ακόμη κι έτσι όμως, υπάρχουν σοβαρά σχεδιαστικά λάθη που μας ενοχλούν κάθε φορά που παίζουμε…
Για αρχή, έχουμε εχθρούς που «ξαναφυτρώνουν» με ενοχλητική συχνότητα στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Ναι, είναι ένα πρόβλημα που υπήρχε και στο Turok 1 αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με respawning hitscanners σε πολύ μεγάλο μέρος της περιπέτειας.
Προσθέστε το προαναφερθέν αυξημένο πλήθος των εχθρών και το γεγονός πως, σε επίπεδα δυσκολίας πέραν του Normal, η ζημιά που δέχεστε από κάθε χτύπημα είναι αρκετή και το αποτέλεσμα είναι μια αρκετά εκνευριστική εμπειρία.
Ευτυχώς, το γενναιόδωρο autoaim του παιχνιδιού ισοσταθμίζει την απουσία των gyro controls και θα σας βοηθήσει να πετύχετε τα, ζωτικής σημασίας, headshots με σχετική ευκολία.
Το Turok 3: Shadow of Oblivion είναι το πιο αδύναμο παιχνίδι της αρχικής τριλογίας και συνάμα το πιο ελλιπές remaster της Nightdive. Όχι μόνο δεν είναι εξίσου φροντισμένο σε σχέση με όλα τα άλλα remaster που έχουμε δει αλλά είναι και λειψό.
Στο remaster του Doom 64 και των δύο Quake από Nightdive είχαμε επιπλέον πίστες και ολοκαίνουρια expansions μαζί με προσθήκη διπλού συνεργατικού που αρχικά δεν υπήρχαν σε ελκυστική τιμή ή (στην περίπτωση των Quake) εντελώς δωρεάν αν είχατε ήδη αγοράσει τις αρχικές εκδόσεις. Στο Turok 2 Remaster μάλιστα προστέθηκαν δυνατότητες για online multiplayer. Το remaster του Turok 3 είναι πιο ακριβό σε σχέση με όλα τα παραπάνω όμως όχι μόνο δεν έχουμε την ίδια πληθώρα νέου περιεχομένου αλλά, όπως είπαμε ήδη, έχει αφαιρεθεί το original multiplayer.
Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι γεμάτο δυνατές συγκινήσεις και έντονες στιγμές…
…που όμως έρχονται αποσπασματικά μετά από ενοχλητικά σημεία, αρκετό εκνευρισμό και, το χειρότερο, πλήξη. Από το 2000 που πρωτοπαίξαμε το παιχνίδι είχαμε την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι τόσο πολλά περισσότερα. Έτσι, το Turok 3 αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, αφού επιτέλους μπορέσαμε να το χαρούμε όπως έπρεπε αλλά, από πολλές απόψεις, η χαρά αναμιγνύεται συχνά με την απογοήτευση.
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: First-Person Shooter
- Εκδότης: Nightdive Studios
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Nightdive Studios
- Διάθεση: Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίχτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
- Δείτε εδώ την πολιτική βαθμολογίας μας
