Το Winds of Change είναι ένα visual novel που δεν κρύβει το γεγονός οτι είναι φτιαγμένο από και απευθύνεται σε furries. Αξίζει όμως γενικότερα;
Εισαγωγικά
Δεν είναι συχνό το φαινόμενο να έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε κριτική για ένα visual novel, παρόλο που το Switch είναι πλημμυρισμένο από τέτοια παιχνίδια. Αρκεί μια αναζήτηση στο διαδίκτυο για να καταλάβετε οτι το υβριδικό θαυματάκι της Nintendo είναι πολύ καλά «επανδρωμένο» από αυτή την άποψη.
Η αλήθεια είναι ότι μια φορά κι έναν καιρό κι εμείς ασχολούμασταν με το είδος, όταν είμασταν κάποτε νέοι, ωραίοι και φοιτητές. Για να ξέρουμε και τι λέμε, το τελευταίο παιχνίδι του είδους με το οποίο καταπιαστήκαμε (και μπορούμε να αναφέρουμε σε πολιτισμένες συζητήσεις) ήταν το Fate/Stay Night.
Υπάρχει επίσης μια (δικαιολογημένη ως ένα βαθμό) προκατάληψη απέναντι στους furries ως είδος και ως υποκουλτούρα, κάτι που μας προδιέθεσε ως ένα βαθμό απέναντι στο παιχνίδι. Θα καταφέρει όμως το Winds of Change να μας κάνει ξεπεράσουμε τις προκαταλήψεις μας, ή απλά θα τις επιβεβαιώσει;
Η απάντηση σας περιμένει παρακάτω!
Σενάριο
Όπως καταλαβαίνετε, σε ένα τέτοιο παιχνίδι το σενάριο επιβάλλεται να είναι ποιοτικό. Ευτυχώς μπορούμε να πούμε πως το Winds of Change δεν απογοητεύει. Η πλοκή του είναι μια επική ιστορία πολιτικής, απίστευτων ανατροπών, προδοσίας, δολοπλοκίας και εκδίκησης με παρασκήνιο ένα κόσμο φαντασίας.
Στη διάρκεια του τίτλου θα γίνετε άθελά σας μέρος ενός αγώνα ενάντια στην Τριανδρία (The Triumvirate). Πρόκειται για ασύλληπτα ισχυρά πλάσματα που διατείνονται πως δημιούργησαν τον κόσμο, και τα φαινόμενα δεν τους διαψεύδουν. Στο επίκεντρο βρίσκεστε εσείς ως ο/η Seer (Μάντης /-ισσα) ενός απομονωμένου χωριού στα νότια του κόσμου της Alestia.
…χάρη στο γιγάντιο Δέντρο των Πνευμάτων που προστατεύει το χωριό από τα στοιχεία και τους κινδύνους. Οι κάτοικοί ζουν μια απλοϊκή καθημερινότητα, εφησυχάζοντας σε σχετική ραστώνη και γνωρίζοντας τη θέση τους στον κόσμο χάρη στην καθοδήγηση των Μάντεων.
Όλα αλλάζουν όμως όταν εσείς, ως πρωταγωνιστής, θα δείτε ένα όραμα στο οποίο η γαλήνη και η ησυχία του Valinorth διαταράσσεται. Φωτιές, καταστροφή και θάνατος έρχονται αναπόφευκτα στο χωριό κι εσείς είστε οι μόνοι που μπορείτε να κάνετε κάτι γι’ αυτό.
Η πλοκή εκτυλίσσεται με αρκετά καλό ρυθμό μετά το ξεκίνημα, που είναι πιο αργό κι από του Twilight Princess. Σχεδόν πάντα υπάρχουν και παράλληλα περιστατικά που μπορείτε να παρακολουθήσετε. Σας το συστήνουμε, για να έχετε μια πιο σφαιρική εικόνα του τι συμβαίνει στον κόσμο της Alestia.
Στο δρόμο σας θα αντιμετωπίσετε τρομερές δυσκολίες, ηθικά διλήμματα και θα συναντήσετε ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Για μας ξεχώρισε ο Howl.
Διακλαδώσεις
Πρέπει να ομολογήσουμε κάπου εδώ πως το ξεκίνημα του παιχνιδιού, πέρα από τον πρόλογο, μας φάνηκε ιδιαίτερα βαρετό. Από νωρίς σας δίνεται η δυνατότητα, και το παιχνίδι σας προτρέπει, να εξαντλήσετε κάθε πιθανό διάλογο με κάθε χαρακτήρα όποτε έχετε την ευκαιρία.
Αυτό εν τέλει αποδείχθηκε παγίδα γιατί οι πρώτοι χαρακτήρες δεν έχουν τρομερά πράματα να πουν και, εφόσον βρισκόμασταν σε τόσο πρώιμο στάδιο στην πλοκή, δεν υπάρχει κάτι συνταρακτικό ως θέμα συζήτησης. Καταλαβαίνουμε πως σκοπός είναι να εγκλιματιστούμε με τον κόσμο και τους χαρακτήρες αλλά εν τέλει θα λέγαμε πως η κατάσταση καταντά εξαντλητική.
Θα σας πούμε οτι θα πρέπει να κάνετε υπομονή μέχρι το τρίτο κεφάλαιο του παιχνιδιού (εμάς μας πήρε πέντε ανυπόφορες ώρες να φτάσουμε εκεί). Τότε, το παιχνίδι θα σας προειδοποιήσει για μια μακροσκελή σειρά γεγονότων, όπου η πλοκή θα πάρει μπρος, θα σας συνεπάρει και δε θα σας αφήσει σε ησυχία μέχρι το πραγματικά καταπληκτικό τέλος.
Σε πολλά σημεία θα κληθείτε να πάρετε αποφάσεις που θα καθορίσουν είτε το μέλλον όλης της Alestia, είτε τη θέση σας απέναντι σε συγκεκριμένους χαρακτήρες.
Οι αποφάσεις αυτές όντως έχουν συνέπειες και μας έκανε εντύπωση το πόση προσοχή έχει δοθεί στις διάφορες τροπές που μπορεί να πάρει η πλοκή.
Ευτυχώς δεν είναι όλες οι επιλογές ζητήματα ζωής και θανάτου και, όταν συνομιλείτε με χαρακτήρες, έχετε τη δυνατότητα να απαντήσετε ποικιλοτρόπως. Δηλαδή ανταγωνιστικά, φιλικά, παιχνιδιάρικα, στενάχωρα ή ουδέτερα.
Πώς παίζεται το Winds of Change;
Εδώ θα μπορούσαμε να φανούμε αστειάτορες και να πούμε απλά «διαβάζοντας», αλλά υπάρχουν μερικά στοιχεία που πρέπει να επισημάνουμε στο gameplay.
Κάποιος κακοήθης θα μπορούσε βέβαια να κάνει κακεντρεχή σχόλια του τύπου «χα χα gameplay σε visual novel». Η αλήθεια είναι οτι στο παιχνίδι σας δίνεται αρκετά μεγάλη ελευθερία κινήσεων σε σχέση με παρόμοια παιχνίδια του είδους.
Από εκεί, μπορείτε να πάτε σε κάθε άλλη τοποθεσία που έχετε ήδη επισκεφθεί και να ελέγξετε την οθόνη για κρυμμένα βιβλία που περιέχουν πληροφορίες για τον κόσμο. Η γνώση είναι δύναμη και τα βιβλία μπορεί να σας προσφέρουν γνώσεις που θα σας ανοίξουν περισσότερες επιλογές σε κρίσιμα σημεία.
Από ένα σημείο και μετά, θα μπορείτε να κάνετε και Heart-to-Heart. Συζητήσεις τετ-α-τετ με τους χαρακτήρες δηλαδή, που θα σας ανοίγονται ολοένα και περισσότερο. Σχεδόν όλοι τους έχουν πολύ ενδιαφέρον ιστορικό που αξίζει τον κόπο να μάθετε.
Ευτυχώς, μηχανιστικά το παιχνίδι είναι επίσης καλοσχεδιασμένο. Μπορείτε ανά πάσα στιγμή να κάνετε save και να δείτε το ιστορικό της αφήγησης. Επίσης, ξεχάστε pixel hunts α-λα Metroid: Other M για να βρείτε το κατάλληλο «ζεστό σημείο» όπου θα πρέπει να πατήσετε το A για να βρείτε κάτι. Τα πάντα είναι ευδιάκριτα και ο δείκτης του ποντικιού αλλάζει ανάλογα με το τι μπορείτε να κάνετε στη δεδομένη συνάφεια, οπότε σπάνια θα νιώσετε χαμένοι σε μια οθόνη χωρίς να ξέρετε τι να κάνετε.
Ίσως μερικοί αναρωτιέστε τι πάει να πει «δείκτης του ποντικιού». Ώρα να περάσουμε στην άλλη πλευρά.
Τα αγκάθια του Winds of Change
Το μεγάλο θέμα που έχει το παιχνίδι είναι οτι όλα ελέγχονται με ένα κέρσορα, σα δείκτη ποντικιού. Για να αλληλεπιδράσετε με κάτι θα πρέπει να σύρετε το δείκτη με το stick πάνω του. Παρόλο που ο τίτλος απαιτεί όλα κι όλα τρία κουμπιά (+ για το μενού, Y για το χάρτη και A για όλα τα υπόλοιπα), δεν υπήρξε πρόνοια για όλα τα υπόλοιπα.
Γιατί δε μπορούσε να υπάρχει ένα πλήκτρο για το καθένα, που να μας βγάζει από τον κόπο είναι άξιο απορίας. Εξίσου παράξενη είναι και η απουσία των touch screen controls που θα έκανε τη ζωή μας πολύ πιο εύκολη παίζοντας σε handheld mode.
Αξίζει να αναφερθούμε όμως και στις επιλογές που σας δίνονται. Οι σημαντικές επιλογές είναι συνήθως δυαδικής φύσεως. Επιλέγετε δηλαδή μεταξύ Α ή Β χωρίς διαβαθμίσεις στο ενδιάμεσο και το ίδιο ισχύει και με το Morality System που χρησιμοποιεί το παιχνίδι.
Ειλικρινά απορούμε γιατί αποκαλείται Morality, καθώς αυτό που διαφοροποιεί Purity (Αγνότητα) και Corruption (Διαφθορά) είναι η διατήρηση του status quo. Αν δηλαδή αφήσετε τον κόσμο να παραμείνει ως έχει, θεωρείται πράξη αγνότητας ενώ αν επιχειρήσετε να κάνετε κάτι που θα επιφέρει αλλαγές στο «κατεστημένο» είναι κίνηση διεφθαρμένη.
Για παράδειγμα: Σε κάποια φάση θα σας δοθεί η δυνατότητα να φέρετε με το μέρος σας ένα μετανοημένο μέλος του ανταγωνισμού. Αυτό θα σας δώσει corruption παρόλο που οι προθέσεις του είναι ειλικρινείς και ήδη έχετε μαζί σας έναν χαρακτήρα με παρόμοιο παρελθόν.
Τέλος, να αναφέρουμε πως σε μερικά σημεία η πένα του συγγραφέα ολίσθησε και επέτρεψε να παρεισφρήσουν νεολογισμοί όπως «fire hazard much?», που βγάζουν μάτι.
Σκιαγραφώντας ένα μυθιστόρημα
Πέρα από το κείμενο όμως, σε ένα visual novel υπάρχει και το visual κομμάτι. Τι βλέπουμε στην οθόνη μας;
Ας καταπιαστούμε πρώτα με τα θετικά:
Το περιβάλλον χρήστη είναι φανταστικό, με πολύ καλές επιλογές χρωμάτων και γραμματοσειρά που είναι ευδιάκριτη σε κάθε απόσταση.
Κι ύστερα έχουμε το character art…
Είναι εμφανές πως παρασκήνιο και χαρακτήρες έγιναν από διαφορετικούς καλλιτέχνες γιατί είναι σα να βγήκαν από διαφορετικά παιχνίδια.
Δυστυχώς στον τομέα του character art το Winds of Change χωλαίνει αισθητά. Πέρα από γεγονός πως πρόκειται για ανθρωπομορφικά ζώα, που αποτελεί προσωπικό ζήτημα του καθενός το αν θα του αρέσουν ή όχι, υπάρχουν θέματα με την αισθητική. Η αισθητική είναι πολύ σημαντική σε τέτοιου είδους αφηγηματικά έργα, και τα πορτρέτα των χαρακτήρων αφαιρούν από την εικόνα που παρουσιάζει το κείμενο αλλά και το όλο κλίμα του τίτλου.
Δεν είναι οτι οι χαρακτήρες είναι κακοσχεδιασμένοι, κάθε άλλο. Πολλοί είναι αρκετά καλοφτιαγμένοι και ξεχωριστοί. Δεν έχουν όμως αρκετές πόζες και ο καλλιτέχνης φαίνεται να έχει γενικότερα θέμα με τις γροθιές. Οι scalies που θα συναντήσετε μάλιστα έχουν αισθητά κατώτερη ποιότητα και θα τους χαρακτηρίζαμε κακοσχεδιασμένους.
Σε κάθε περίπτωση, τα χρώματα και ο φωτισμός των χαρακτήρων έρχονται σε αντιδιαστολή με τα σκοτεινά περιβάλλοντα και τη γενικότερη ατμόσφαιρα που αποπνέει ο τίτλος.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως απολαύσαμε το παιχνίδι πολύ περισσότερο όταν εστιάζαμε μόνο στο κείμενο και όχι τα πορτρέτα. Μιλάμε για τέτοια διαφορά στην ποιότητα μεταξύ εικόνας και κειμένου.
Το θρόισμα των φύλλων στο άγγιγμα του ανέμου
Εδώ το Winds of Change μας εξέπληξε ευχάριστα. Ο τίτλος διαθέτει πλήθος μουσικών συνθέσεων που συνδυάζονται θαυμάσια με τα τεκταινόμενα και ενισχύουν την αφήγηση.
Μακράν όμως η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν οι ηθοποιοί. Είναι όλοι τους εξαιρετικοί και το ταλέντο τους είναι το άκρο αντίθετο του character art. Δεν πρόκειται για οσκαρικές ερμηνείες, σίγουρα, αλλά δίνουν στους χαρακτήρες τη ζωή που αδυνατούν να δώσουν τα πορτρέτα τους.
Πνοή ζωής ή πνέει τα λοίσθια λοιπόν το Winds of Change;
Καλό ερώτημα. Θα το περιγράψουμε με όρους MMO:
Είναι σαν ένα raid group με το κείμενο να είναι το tank που κάνει carry. Ήχος και γραφικά είναι οι support που κάνουν ότι μπορούν. Ο ένας από τους δύο έχει το μυαλό του αλλού όμως, με αποτέλεσμα να υπολειτουργούν. Τέλος, έχουμε το gameplay που είναι σαν έναν clicker dps. Κάνει τη δουλειά του, αλλά δεν είναι για πολλά πολλά.
Κάθε παιχνίδι είναι μια μηχανή με διακριτά μέρη που, όταν έχει ρυθμιστεί σωστά, δίνει την εντύπωση ενός πλήρους συνόλου. Δυστυχώς, το Winds of Change έχει σημεία που υπολειτουργούν και χαλάνε την ψευδαίσθηση… όπως ένα crash που συνέβη πάνω που θα ξεκινούσε το αποκορύφωμα!
Εν τέλει όμως θα λέγαμε πως δεν είναι κακό. Έχει θέματα με τις επιλογές και το morality system, αλλά το κείμενο είναι σε γενικές γραμμές καλογραμμένο χωρίς το cringe που βλέπουμε συχνά σε ιαπωνικά visual novel. Πέφτει στις δικές του κακοτοπιές εδώ κι εκεί βέβαια, και δεν είναι και κανένα λογοτεχνικό αριστούργημα. Παρόλα αυτά είναι ένα ποιοτικότατο και καλοδομημένο μυθιστόρημα φαντασίας που απολαύσαμε παρά το αργό ξεκίνημα.
Το τέλος και μόνο θα λέγαμε πως αξίζει, καθώς είναι γεμάτο αγωνία και δράση. Εκεί είναι που θα έρθετε αντιμέτωποι με τις επιλογές που κάνατε και θα δείτε τη γραφή να απογειώνεται, παρά το γεγονός πως δε σας δίνεται η επιλογή να επηρεάσετε τίποτα.
Αν είστε λάτρεις των visual novels ή απλά θέλετε ένα καλό βιβλίο φαντασίας και δε σας ενοχλούν θανάσιμα οι furries, τότε προτιμήστε το!
- Κονσόλα: Switch
- Είδος: Visual Novel
- Εκδότης: Crunching Koalas
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Klace
- Διάθεση: Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίκτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
- Δείτε εδώ την πολιτική βαθμολογίας μας
- Ο κωδικός του παιχνιδιού ήταν μια ευγενική προσφορά της Crunching Koalas
