Τα τελευταία χρόνια έχουμε ακούσει πολλές φορές ότι η βιομηχανία του gaming είναι μεγαλύτερη από ποτέ και πως τα νούμερα το αποδεικνύουν. Μήπως όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά;
Τι πρόβλημα υπάρχει αφού οι πωλήσεις του gaming ανεβαίνουν διαρκώς;
Το επιχείρημα που παρουσιάζεται εδώ δεν έχει να κάνει με χαμηλές πωλήσεις… γιατί όλα τα παιχνίδια πουλάνε καλά αυτή την περίοδο. Κάθε παιχνίδι που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια πουλάει πολύ καλύτερα (αν κοιτάξουμε μόνο τους αριθμούς) απ’ ότι στο παρελθόν.
Αυτή η προοπτική όμως αγνοεί εντελώς το σημαντικότερο κομμάτι της εξίσωσης: Το ιστορικό πλαίσιο. Οι συνθήκες των τελευταίων χρόνων, η γενικότερη επέκταση της αγοράς του gaming αλλά και η αύξηση του πληθυσμού σε σχέση με τους καιρούς του NES (φερ’ ειπείν) συνθέτουν ένα περιβάλλον στο οποίο το gaming ανθίζει.
Το ζήτημα είναι το πόσo περισσότερο θα μπορούσε να μεγαλώσει το gaming υπό τις τρέχουσες συνθήκες. Αυτό τον καιρό κάποιος μπορεί να δημιουργήσει ένα sequel με λάθος σχεδιασμό και να πουλήσει καλύτερα από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς.
Γιατί;
Όταν ένα παιχνίδι ανταποκρίνεται στις δυνατότητές του, τότε τα αποτελέσματα δεν είναι απλά «καλές πωλήσεις». Τα αποτελέσματα είναι «κοινωνικά φαινόμενα». Επειδή όμως τα κοινωνικά φαινόμενα σπανίζουν, τα κενά γεμίζουν με χαλκευμένο ενθουσιασμό από το τμήμα του marketing.
Το παρελθόν είναι πάντα το προοίμιο για το μέλλον. Αν μια εξαιρετική gaming εμπειρία του παρελθόντος δεν αναπαράγεται, τότε αυτός που θα καταφέρει να γεμίσει το κενό θα κολυμπάει στο εύκολο χρήμα.
Αλλά επειδή εδώ είμαστε λάτρεις της Nintendo, πάμε να μιλήσουμε γι’ αυτό που αγαπάμε.
Ο παράγοντας Nintendo
Ασχέτως με το πόσο αρέσουν στον καθένα τα Zelda πριν το Breath of the Wild, η πραγματικότητα είναι πως η εμπειρία – η πραγματική εμπειρία – του Legend of Zelda δεν αναπαράχθηκε από κανένα Aonuma Zelda. Ξεκινώντας όμως με ένα πρωτότυπο βασισμένο στο αρχικό Legend of Zelda, το Breath of the Wild κατάφερε όχι μόνο να ξεπεράσει τις πωλήσεις όλων των προηγούμενων Zelda, αλλά να δημιουργήσει ένα φαινόμενο!
Ορίστε λοιπόν πόσο κοινό έχασε Nintendo αφήνοντας τον Aonuma να κάνει τα δικά του με τρενάκια, puzzles και όλες τις υπόλοιπες «φανταστικές» ιδέες του.
Παρόλα αυτά όμως, υπάρχει ακόμα υποψήφιο κοινό που παραμένει ανεκμετάλλευτο γιατί, κατά τη γνώμη μου, το Breath of the Wild είναι περίπου στο 50% του τι θα έπρεπε να είναι ένα Zelda. Υπάρχουν τόσο πολλά περιθώρια βελτίωσης, αλλά θα πρέπει να αφαιρεθούν όλες οι επιρροές του Aonuma… για αρχή.
Κάθε φορά που κυκλοφορούσε ένα 2D Mario οι πωλήσεις έσπαζαν τα κοντέρ. Από πού έρχονται τόσες πωλήσεις; Η σειρά δημιουργεί τέτοια φαινόμενα που σοκάρουν τη Nintendo. Το γελοίο είναι ότι το φαινόμενο καταπιέζεται από τη φτωχή μουσική, τα γραφικά και την ανύπαρκτη φαντασία της σειράς New Super Mario Bros. Τα 2D Mario είναι στο ¼ των δυνατοτήτων τους. Ναι, σοβαρά.
Το Metroid είναι άλλο ένα παράδειγμα μιας σειράς που θα μπορούσε να πουλάει πολύ, πάρα πολύ περισσότερο. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί όσο ο Sakamoto είναι επικεφαλής.
Τι δρόμο πρέπει να ακολουθήσει το Zelda;
Δε νομίζω ότι η ίδια η Nintendo αντιλαμβάνεται το πόσες δυνατότητες υπάρχουν να αναπτυχθεί το Zelda στην αγορά. Ακόμα θυμάμαι τις εποχές που ήμουν ο Δον Κιχώτης στο επίσημο forum της Nortec (επίσημης αντιπροσωπείας της Nintendo τότε) γιατί κορόιδευα ασταμάτητα το Skyward Sword. Για όλους, ακόμη και για τα στελέχη της Nintendo, ήμουν ο χαζός που κυνηγούσε ανεμόμυλους όταν έλεγα ότι η σωστή πορεία είναι η ελευθερία και η επιστροφή στις απαρχές της σειράς.
Προσωπικά περιμένω πως το Breath of the Wild 2 θα καταλήξει άτονο και θα κρέμεται από gimmicks. Θα πουλήσει «καλά», αλλά δε θα γίνει φαινόμενο. Για να απαντήσω στο γιατί, θα πρέπει να επιστρέψουμε για άλλη μια φορά στο θεμέλιο, που δεν είναι άλλο από την κλασική σειρά RPG με τίτλο Ultima.
Έχω ήδη γράψει για τη σχέση του Breath of the Wild και το κοινό DNA των Zelda με τα Ultima στο παρελθόν, αλλά χρήζει επανάληψης.
Ορίστε ένα καταπληκτικό review του Ultima IV από κάποιον που δεν το είχε ξαναπαίξει:
Ο εν λόγω παίκτης διασκέδασε με το Ultima 1, μίσησε το 2 και δεν τρελάθηκε με το 3 οπότε ήρθε αρνητικά προδιατεθειμένος. Αν πάτε περίπου στο 48:00 θα δείτε τι λέει σχετικά με τη δομή του τίτλου κι έχει μείνει έκπληκτος που υπάρχει ένα τέτοιο παιχνίδι.
Και να θυμάστε πως το Ultima IV κυκλοφόρησε το 1985. Το ίδιο έτος με το πρώτο Super Mario Brothers. Κι όμως, δεν έχει υπάρξει άλλο παιχνίδι που να πλησιάζει καν το Ultima IV. Ποτέ και πουθενά.
Τα τρία κομμάτια του Triforce θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν σαν παρασκήνιο για μια σύγκρουση ή αλληλεπίδραση μεταξύ Σοφίας, Δύναμης και Ανδρείας. Μην ξεχνάτε πως τα Zelda έχουν πολλές επιρροές από δυτικούς μύθους, όπως το Master Sword στην πέτρα που είναι σαφής αναφορά στο μύθο του Βασιλιά Αρθούρου.
Τελικές σκέψεις
Προσωπικά πάντα αγαπούσα το Zelda 2 γιατί είναι το κοντινότερο σημείο που έχει φτάσει η σειρά σε ένα κόσμο σαν των Ultima. Ο κόσμος είναι σε μια χρυσή εποχή. Ο Ganon έχει ηττηθεί ολοκληρωτικά! Στο παιχνίδι δε χρειάζεται να σκοτώσετε το Ganon, αλλά να αναζητήσετε ένα ιερό αντικείμενο και να έρθετε αντιμέτωποι με τη σκιά σας.
Το Zelda 2 είναι γεμάτο πόλεις με διαφορετικούς NPC, οπότε όλα έδειχναν πως η σειρά εξελισσόταν σαν ένα πραγματικό Action-RPG με ένα ζωντανό κόσμο. Δυστυχώς η εξέλιξη δεν ήταν το αναμενόμενο. Ο κόσμος έκτοτε ήταν μια-δυο πόλεις με NPC που, όσο περνούσαν τα χρόνια περισσότερο θύμιζαν κλόουν και όχι ανθρώπους.
Αν δείτε το review του Ultima IV παραπάνω θα καταλάβετε ποια είναι ουσία του open world. Open world δε σημαίνει «απέραντο σκηνικό», αλλά «ελεύθερος παίκτης».
Η Nintendo μάλλον θεωρεί πως θα ήταν πολύ τυχερή αν κατάφερνε να πετύχει το φαινόμενο Breath of the Wild δεύτερη φορά. Πιθανότατα κάτι τέτοιο φαντάζει δυσθεώρητο στο μυαλό των στελεχών της εταιρείας.
Εγώ από την άλλη πιστεύω πως οι πωλήσεις του Breath of the Wild θα μπορούσαν άνετα να διπλασιαστούν ή και να τριπλασιαστούν. Θα έχει όμως η Nintendo το θάρρος να το επιχειρήσει;