Το Bloodstained – Ritual of the Night είναι ένα παιχνίδι που περιμέναμε εδώ και πολλά χρόνια. Θα αποδειχθεί αντάξιο των περιστάσεων ή θα μας βγει…shitstained;
Το παρασκήνιο
Δεν είναι μυστικό ότι είμαστε λάτρεις των Castlevania. Και των παλαιότερων, αλλά και των νεότερων Castlevania (από το Symphony of the Night και εφεξής). Ο επικεφαλής, Koji Igarashi (IGA), μετά από χρόνια περιορισμών στο budget των τίτλων που διέθετε η Konami για τα Castlevania σε GBA και Nintendo DS, αποφάσισε να αποχωρήσει και να δοκιμάσει την τύχη του ως αυτόνομος δημιουργός.
Το Bloodstained έκανε μία από τις πιο επιτυχημένες εκστρατείες χρηματοδότησης μέσω crowdfunding στο Kickstarter. Από τα 500.000$ που ζήτησε, ο IGA κατάφερε να μαζέψει 5,5 εκατομμύρια! Το παιχνίδι όχι μόνο δημιούργησε προσδοκίες για το IGAvania που όλοι περιμέναμε, αλλά υποτίθεται πως θα ερχόταν και στο Wii U. Δυστυχώς, η ανάπτυξη δεν ήταν και τόσο ομαλή οπότε στην πορεία το Wii U σαν κονσόλα πέθανε, μαζί και η κυκλοφορία του Bloodstained εκεί. Παρόλα αυτά οι λάτρεις της Nintendo «αποζημιώθηκαν», τρόπο τινά, με την υπόσχεση μιας κυκλοφορίας στο Switch.
Ακόμη κι έτσι όμως, την αρχική κυκλοφορία στο Switch κάθε άλλο παρά ομαλή μπορεί να την πει κανείς. Το παιχνίδι είχε πραγματικά πολύ κακές επιδόσεις, με προβλήματα στο framerate, κακά γραφικά αλλά και game-breaking bugs με τα updates.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία στο Switch, λέτε να έχουν διορθωθεί τα προβλήματα; Μπορεί το Bloodstained – Ritual of the Night να ανταποκριθεί στην κληρονομιά των IGAvania; Το κυριότερο: Μπορεί να ανταγωνιστεί τα υπόλοιπα Metroidvania που υπάρχουν στο Switch;
Οι απαντήσεις σας περιμένουν παρακάτω!
Bloodstained – Ritual of the Night: Μια… αιματοβαμμένη ιστορία
Όπως σε κάθε γοτθική ιστορία, ήταν μια νύχτα με φεγγάρι…
Κάπως έτσι ξεκινά και η δική μας ιστορία, με τη συντεχνία των αλχημιστών να καταφεύγει σε ακραία μέτρα για να μη χάσει εντελώς την αξία της σε μια Αγγλία που εκβιομηχανιζόταν. Σε ένα αιματοβαμμένο τελετουργικό (εξ ου και ο τιτλος), οι αλχημιστές άνοιξαν τις πύλες της κολάσεως. Ο στόχος; Να εισβάλλουν οι δαίμονες και να τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Δαίμονες που μόνο οι αλχημιστές θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν.
Για να ανοίξει η πύλη όμως έπρεπε να θυσιαστούν παιδιά που, μετά από πειράματα, τα είχε αγγίξει η δαιμονική ενέργεια. Ενέργεια που είχε τη μορφή κρυστάλλινων θραυσμάτων που σταδιακά κάλυπταν το σώμα των παιδιών. Αυτοί ήταν οι Shardbinders, από τους οποίους μόνο δύο επιβίωσαν. Ο νεαρός Gebel, ο οποίος εξαφανίστηκε, και η μικρή Miriam, η οποία έπεσε σε νάρκη σαν την Ωραία Κοιμωμένη.
Η Εκκλησία αφόρισε και καταδίωξε τους Αλχημιστές, οι οποίοι αποδείχθηκαν ανίκανοι να περιορίσουν το κακό που εξαπέλυσαν. Μετά από πολλή αιματοχυσία, η Αγγλία επιτέλους γαλήνεψε. 10 χρόνια μετά το περιστατικό όμως, ένα ζοφερό κάστρο έκανε την εμφάνισή του μαζί με μια νέα ορδή από δαίμονες. Την ίδια στιγμή, η Miriam ξύπνησε από το δεκαετή ύπνο της.
Αυτή τη φορά, αρχιτέκτονας της καταστροφής είναι ο Gebel. Η Miriam, μαζί με το νεαρό αλχημιστή Johannes, ταξιδεύει με τη βοήθεια της Εκκλησίας στο κάστρο. Μαζί, σκοπεύουν να βάλουν ένα τέλος στη νέα τραγωδία πριν είναι πολύ αργά. Θα τα καταφέρουν εγκαίρως όμως;
Gameplay
Για τους γνώστες, αρκεί να πούμε οτι το Bloodstained περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που αγαπήσατε στα IGAvania του παρελθόντος. Όσοι τα απολαύσατε στο PSX, το GBA και το DS θα νιώσετε τη νοσταλγία να σας πλημμυρίζει από την πρώτη στιγμή. Οι αδαείς όμως ίσως χρειαστούν λίγο προσανατολισμό. Τα στοιχεία που εισήγαγε ο IGA στον κόσμο του gaming άλλωστε έχουν γίνει τόσο διαδεδομένα στις μέρες μας που έχουν αποκτήσει τη δική τους ορολογία: Είναι τα Metroidvania.
Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα side-scrolling action/adventure παιχνίδι με RPG στοιχεία. Θα πρέπει να εξερευνήσετε ένα γιγάντιο χάρτη. Σταδιακά θα αποκτήσετε δυνάμεις που θα σας ανοίξουν νέες διόδους και θα σας δώσουν νέες δυνατότητες για επίθεση αλλά και κινητικότητα. Στο δρόμο σας, θα συναντήσετε κάθε λογής φρικαλεότητα, ευφάνταστες τοποθεσίες και τερατώδεις αρχηγούς. Φυσικά, καλά θα κάνετε να χτυπάτε κάθε τοίχο για να δείτε μήπως σπάει κι έχει καλούδια μέσα!
Τα RPG στοιχεία είναι γνώριμα στους «καραβανάδες» των IGAvania. Level up, στατιστικά, inventory και item slots για όπλα, πανοπλίες, κράνη και δύο trinkets. Όπως συμβαίνει παραδοσιακά σε τέτοια παιχνίδια, το κάθε αντικείμενο που μπορείτε να εξοπλιστείτε δίνει διαφορετικά bonus σε στατιστικά και όχι μόνο. Όπλα υπάρχουν λογιών-λογιών και χωρίζονται σε κατηγορίες.
- Σπαθιά, που χτυπάνε σε μια ευθεία. Η χρυσή τομή όσον αφορά ζημιά και ταχύτητα.
- Μαχαίρια και μπότες. Μικρή εμβέλεια και ζημιά, αλλά μεγάλη ταχύτητα.
- Δόρατα, χτυπάνε στην ευθεία με μεγάλη εμβέλεια, αλλά σχετικά χαμηλή ταχύτητα.
- Greatswords, που κάνουν τοξοειδή χτυπήματα. Αργή ταχύτητα και μεγάλη ζημιά.
Και πάει λέγοντας. Υπάρχουν και περισσότερα είδη, αλλά υποθέτουμε πως πιάσατε το νόημα. Κάθε κατηγορία, έχει ένα σωρό όπλά, καθένα με τα δικά του bonus και πολλά έχουν μοναδικούς επιπλέον μηχανισμούς.
Βάζοντας τα Shards στους Shardbinders
Σκοτώνοντας εχθρούς, όπως σε κάθε παραδοσιακό RPG, πέφτουν αντικείμενα (τα γνωστά σε όλους μας item drops).
Στο Bloodstained όμως, πέρα από αντικείμενα, οι εχθροί μπορεί να«ρίξουν» και demonic energy shards, τα οποία η πρωταγωνίστρια θα απορροφήσει αυτόματα. Αυτά, λειτουργούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσαν τα Souls των Aria/Dawn of Sorrow ή τα Glyphs του Order of Ecclesia.
Και σε αυτή την περίπτωση, έχουμε διαφορετικές κατηγορίες από shards. Καθεμιά έχει διαφορετικά χρώματα και διαφορετικό τρόπο χρήσης. Τα κόκκινα shards λειτουργούν ως sub-weapons και ενεργοποιούνται πατώντας το πλήκτρο Χ. Τα μπλε είναι τα manipulation shards και ενεργοποιούνται με το R. Τα μοβ λειτουργούν κι εκείνα ως sub-weapons, με μία βασική διαφορά: Πρέπει να στοχεύσετε με το δεξί stick.Τα κίτρινα παρέχουν bonus στα στατιστικά σας. Οι δύο τελευταίες κατηγορίες είναι τα πράσινα, που είναι τα familiar shards και τα ασημένια, τα ability shards. Αυτά τα τελευταία είναι και τα σημαντικότερα, καθώς διευρύνουν τις δυνατότητες εξερεύνησης στον κόσμο.
Όσο μαζεύετε shards θα μπορείτε να έχετε ολοένα και περισσότερες επιλογές για να φτιάξετε το δικό σας συνδυασμό από οπλισμό και shards. Και, χάρη στα Shortcut shards, θα μπορείτε να κρατήσετε έτοιμα μερικά σετ για παν ενδεχόμενο.
Το πρόβλημα είναι οτι, αντίθετα με τα παλαιότερα IGAvania, πολλοί από τους εχθρούς δίνουν τα ιδια ακριβώς shards. Δεύτερον, ο ορισμός και η λειτουργία των shortcuts είναι, πολλές φορές, μεγάλο χασομέρι. Επιπλέον, κι αυτό είναι ένα κομμάτι που συνδέεται άμεσα με το επόμενο, είναι οτι χρειάζεται το διπλάσιο grind σε σχέση με το παρελθόν αν θέλετε να ενισχύσετε τα shards σας.
Full Farming Alchemist
Μετά την εισαγωγή θα ανοίξουν τα μαγαζιά στο χωριό που θα βρείτε στο παιχνίδι. Στο ένα μαγαζί, μπορείτε να προμηθευθείτε λογής-λογής αντικείμενα. Το άλλο είναι το εργαστήριο του αλχημιστή, όπου μπορείτε να κάνετε craft και upgrade τα shards, αλλά και να…μαγειρέψετε. Οι γνώστες ήδη θα κάνατε παραλληλισμούς με τη Yoko και το Hammer του Dawn of Sorrow.
Για να αναβαθμίσετε τα rank των shards και για να μαγειρέψετε λοιπόν, θα πρέπει να μαζέψετε τα απαραίτητα materials. Αν θέλετε να αυξήσετε π.χ. την εμβέλεια μιας επίθεσης, θα πρέπει να μαζέψετε τα απαραίτητα συστατικά για να αναβαθμίσετε το rank του εκάστοτε shard. Θα προσέξετε όμως πως τα shards εκτός από rank έχουν και grade. Το grade ανεβαίνει όσο μαζεύετε το ίδιο shard ξανά και ξανά, και λειτουργεί σα level up. Το grade αλλά και το rank φτάνουν ως το επίπεδο 9. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν οτι θα χρειαστεί πολύ «farming» αν θέλετε να αναβαθμίσετε τα shard σας.
Στο χωριό επίσης θα μπορέσετε να αναλάβετε sidequests. Τα περισσότερα από αυτά απαιτούν να μαγειρέψετε συγκεκριμένα πιάτα ή να βρείτε συγκεκριμένα σπάνια αντικείμενα. Αν λοιπόν θέλετε να βοηθήσετε τους χωρικούς, ετοιμαστείτε για… ακόμα περισσότερο farming!
Για να αποφύγετε λοιπόν σκηνικό τύπου «Νέα αγρότισσα, μόνη, ψάχνει», βρείτε τους εχθρούς που δίνουν το LUCK shard (hint: Τα Deathtrap) πριν αρχίσετε το κυνήγι των drops.
Το αιματοβαμμένο σκηνικό του Bloodstained
Και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τον οπτικό τομέα του τίτλου.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα γραφικά είναι το πρώτο πράγμα που θα δείτε στο παιχνίδι και δεν αφήνουν και τις καλύτερες εντυπώσεις. Από τεχνικής απόψεως, τα γραφικά δεν είναι καθόλου άσχημα. Όλο το περιβάλλον και οι χαρακτήρες είναι χτισμένοι εξολοκλήρου με 3D γραφικά και, μετά από πολύ καιρό και μπόλικα patches, το παιχνίδι δείχνει αξιοπρεπέστατο στο Switch.
Υπάρχουν φορές… …που το παιχνίδι… …δε δείχνει καθόλου άσχημο! Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει… …σε μερικά bosses που είναι πρωτότυπα αλλά και γεμίζουν εντυπωσιακά την οθόνη… Ακόμη κι αν γενικότερα τα bosses… …δε φτάνουν σε τίποτα τα παλιότερα IGAvania. Επίσης, να αναφέρουμε το save room… που είναι από τα πιο εντυπωσιακά δωμάτια σε όλο το παιχνίδι.
Θα παρατηρήσετε μικρές λεπτομέρειες, όπως το αίμα των εχθρών να λερώνει το περιβάλλον και θα δείτε τη Miriam να φοράει μερικά από τα αξεσουάρ που της βάζετε. Μπορείτε επίσης να αλλάξετε την εμφάνισή της!
Βέβαια, όσοι αετομάτηδες έχουν δει τον τίτλο σε άλλες πλατφόρμες ίσως παρατηρήσουν κάποιες εκπτώσεις στην ποιότητα. Δύσκολα όμως θα τις παρατηρήσετε υπό κανονικές συνθήκες. Το framerate στοχεύει στα 60 καρέ/δευτερόλεπτο. Δεν τα καταφέρνει πάντα, αλλά σε γενικές γραμμές είναι εξαιρετικά σταθερό. Θα λέγαμε λοιπόν οτι το Bloodstained τρέχει μια χαρούλα στο Switch.
«Ε, τότε πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;» θα αναρωτηθείτε.
Στην όλη αισθητική του παιχνιδιού που, παρά το όνομά του, δεν είναι ούτε αιματοβαμμένο (blood), ούτε έχει και πολλά βιτρό (stained glass) πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Αστειευόμαστε βέβαια, αλλά είναι κάτι που πρέπει να υπογραμμίσουμε. Τα γραφικά του Bloodstained καταστρέφουν όλη την εικόνα και την ατμόσφαιρα που θέλει να χτίσει το παιχνίδι. Στο μεγαλύτερο μέρος τους μοιάζουν με τα προεγκατεστημένα assets της Unreal 4 Engine και δεν ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Το 3D περιβάλλον στοχεύει στο ρεαλισμό, αλλά το αποτέλεσμα εν τέλει κρίνεται άψυχο, στείρο και, στη χειρότερη περίπτωση, δυσδιάκριτο.
Η στυλιστική επιλογή να είναι το περιβάλλον λεπτομερές και ρεαλιστικό, ενώ οι χαρακτήρες cartoon-shaded δε μπορούμε να πούμε οτι μας ενθουσίασε. Το ίδιο μπορούμε να πούμε για πολλά στοιχεία των γραφικών που βγάζουν μια αίσθηση… προχειρότητας. Θεωρούμε πως δεν υπάρχει συνοχή στην συνολική εικόνα, αλλά δεν είναι και το τέλος του κόσμου.
Η χαντακωμένη αισθητική του Bloodstained
Δυστυχώς, πρέπει να αναλύσουμε λίγο τα γραφικά, γιατί τα προβλήματα που έχουν είναι πολυεπίπεδα και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό το ίδιο το gameplay.
Θα ξεκινήσουμε από τα μοντέλα των NPC που δεν είναι άσχημα, μέχρι να αρχίσουν να κινούνται. Ειδικά το τρέξιμο του Johannes είναι απλά για γέλια. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι απλά εντάξει όσον αφορά τον σχεδιασμό. Εξαίρεση αποτελεί ο Benjamin, που ξεχωρίζει γιατί μας έκανε τρομερή εντύπωση πόσο προχειροφτιαγμένη είναι η έκφραση του.
Οι εχθροί από την άλλη… …είναι όλοι παραλλαγές… …των τεράτων που έχουμε συνηθίσει στα IGAvania… …χωρίς ίχνος του μοναδικού design που περιμένουμε από το διάδοχο της σειράς. Ακόμη και τα death animations… …είναι ίδια για σχεδόν όλους τους… …και δε συγκρίνονται με την ποικιλία και τη φαντασία του παρελθόντος.
Τα in-game cutscenes είναι εντελώς προχειροφτιαγμένα και με γωνίες κάμερας που αποκαλύπτουν το σχεδιασμό του περιβάλλοντος σε σημείο που χαλάει την 2.5D ψευδαίσθηση που προσπαθεί να πετύχει το παιχνίδι. Το lip-sync των διαλόγων είναι ανύπαρκτο, μέχρι να ενεργοποιήσετε τις ιαπωνικές φωνές, οπότε δουλεύει κανονικά. Στα Αγγλικά οι χαρακτήρες μιλάνε σαν εκείνες τις παλιές ταινίες Κουνγκ Φου ή σαν τον Καμπαμαρού στα Ελληνικά.
Από κει και πέρα, τα γραφικά του περιβάλλοντος χρησιμοποιούν πολύ άγαρμπα τους shaders, με το τελικό αποτέλεσμα να κρίνεται από πρόχειρο μέχρι άψυχο. Περιοχές όπως το Oriental Lab ή το τρένο είναι φανταστικές ιδέες και θα μπορούσαν να είναι χάρμα οφθαλμών. Αντίθετα είναι, στο μεγαλύτερο μέρος τους, γκρι και αδιάφορες με τις έξυπνες πινελιές να περιορίζονται σε ένα-δυο δωμάτια. Οι σπηλιές της λάβας από την άλλη είναι τόσο γυαλιστερές που θυμίζουν παιχνίδια της Unreal Engine 3.
Ο πιο αδύναμος κρίκος
Θα μπορούσαμε όμως να τα παραβλέψουμε όλα αυτά αν τα προβλήματα των γραφικών δεν επηρέαζαν το gameplay.
Αναφέραμε πριν λίγο τις σπηλιές της λάβας γιατί είναι το σημείο όπου οι (ανύπαρκτες) στυλιστικές επιλογές προκαλούν πραγματικά προβλήματα. Όταν οι επιθέσεις των εχθρών δεν ξεχωρίζουν καθόλου από τη λάβα στο παρασκήνιο τότε υπάρχει θέμα. Αλλά τα προβλήματα δεν περιορίζονται εκεί.
Ας μιλήσουμε για glitches…
Το minimap έχει γενικότερα θέματα με την απεικόνιση των κουτιών που μπορείτε να ανοίξετε αλλά και με τα markers που μπορείτε να βάλετε, καθώς συχνά θα τα δείτε να φαίνονται αλλού αντ’ αλλού.
Τα μοντέλα των χαρακτήρων δε φωτίζονται σωστά στη συντριπιτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Χτυπάει άσχημα στο μάτι όλος ο περιβάλλων χώρος να έχει ατμοσφαιρικό φωτισμό, αλλά η Miriam να είναι σα να έχει προβολέα στραμμένο μόνιμα επάνω της. Όταν τυχαίνει όμως να φωτίζεται σωστά, ο φωτισμός της μεταφέρεται και στο… pause menu.
Οι ιπτάμενοι εχθροί γουστάρουν να μπαίνουν συνέχεια μέσα στα γραφικά μέχρι να βγουν εκτός ορίων της οθόνης και να χαθούν οριστικά. Οι αγαπημένες επιθέσεις των εχθρών που κινούνται είναι απλά να πέφτουν πάνω σας αντί να σας επιτίθενται. Πολλοί εχθροί, αλλά και bosses, δεν έχουν ξεκάθαρα «tells» όπως παλιά για να σας προετοιμάσουν για τις επιθέσεις τους. Συχνά δίνουν την εντύπωση οτι κινούνται αλλοπρόσαλλα χωρίς ευδιάκριτα patterns και όλοι ανεξαιρέτως είναι «σφουγγάρια» όσον αφορά τα HP τους. Τα attack animations της Miriam είναι συχνά παραπλανητικά. Υπάρχουν περιπτώσεις που θα δείτε ξεκάθαρα το weapon swing σας να αγγίζει τον εχθρό, αλλά όχι να του κάνει ζημιά.
Όπως αντιλαμβάνεστε αυτά είναι ζητήματα που δε νοείται να υπάρχουν. Ειδικά σε ένα παιχνίδι που ήταν υπό την επίβλεψη του ανθρώπου που καθόρισε τι θα πει pixel-perfect gameplay σε Metroidvania.
Νυκτωδία στο φεγγαρόφως
Το Bloodstained: Ritual of the Night είναι κάτι ιδιαίτερο για τους λάτρεις του Symphony of the Night. Η Michiru Yamane επιστρέφει στα χρέη της μουσικοσυνθέτη, μαζί με ακόμη περισσότερα ταλέντα στα πλευρό της. Η ποιότητα της μουσικής είναι σε αρκετά υψηλό επίπεδο καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν είναι η καλύτερη δουλειά του επιτελείου, ούτε και θα σας μείνει ιδιαίτερα στο νου.
Από την άλλη, τα ηχητικά εφέ είναι δεόντως ικανοποιητικά και πλαισιώνουν πολύ καλά τη δράση. Επίσης, οι βετεράνοι ηθοποιοί που χαρίζουν τη φωνή τους στους χαρακτήρες θα κάνουν τους γνώστες ανάμεσά σας να χαμογελάσουν. Παρόλο το ταλέντο τους όμως, χαραμίζοται σε άνοστους διαλόγους και συχνά δίνουν την αίσθηση οτι δούλεψαν χωρίς πολύ ενθουσιασμό.
Επιπλέον περιεχόμενο
Αυτό ίσως είναι το κομμάτι που σώζει το Bloodstained. Ακόμη κι αν καταφέρετε να ανακαλύψετε τα πολυάριθμα μυστικά του παιχνιδιού, νικήσετε τα κρυφά Bosses και δείτε το κρυφό τέλος, το παιχνίδι δεν τελείωσε ακόμα. Πέρα από τα side quests και το collection, το παιχνίδι διαθέτει όχι μόνο New Game+ με πολλά επίπεδα δυσκολίας, αλλά έχει κι ένα σωρό δευτερεύοντα modes.
Όπως πάντα, μπορείτε να παίξετε το Belmon… εεε… Zangetsu mode. Υπάρχουν όμως κι άλλες επιλογές, όπως Time Attack, Boss Rush, ακόμη κι ένα ολοκαίνουριο classic mode που θα σας κάνει να νιώσετε παιδιά, αν είστε μιας κάποιας ηλικίας δηλαδή. Οι υπόλοιποι θα νιώσετε τον πόνο των μεγαλυτέρων σας όταν έπαιζαν τέτοια παιχνίδια στα νιάτα τους!
Για να μην τα πολυλογούμε λοιπόν, το παιχνίδι διαθέτει άφθονο περιεχόμενο κι επιπλέον modes που προσφέρουν πάρα πολλές ώρες ενασχόλησης.
Εν τέλει, αξίζει τα λεφτά σας το Bloodstained: Ritual of the Night;
Αναλόγως τι ζητάτε από ένα τέτοιο παιχνίδι.
Από την άλλη, όπως έχουμε ξαναπεί, κανένα παιχνίδι δεν υπάρχει στο κενό. Πολλά από αυτά που καταφέρνει το Bloodstained έχουν γίνει καλύτερα σε παλαιότερα παιχνίδια, αλλά και από το σύγχρονο ανταγωνισμό. Το Blasphemous είναι πολύ πιο φθηνό, κι από μία ομάδα που δεν είχε καθόλου εμπειρία στο είδος. Παρόλα αυτά, παραδίδει μαθήματα στο Bloodstained σε πολλούς τομείς. Ειδικά όσον αφορά την αισθητική, την ατμόσφαιρα και την ακρίβεια του gameplay. Το αστείο είναι ότι πολλά από τα bosses του Ritual of the Night «παίζουν» πολύ καλύτερα στο επίσημο spin-off, Curse of the Moon.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, θα είχαμε να κάνουμε με ένα τίτλο που διαθέτει την ακρίβεια του Curse of the Moon, με το pixel art του Blasphemous και όλο το περιτύλιγμα του Ritual of the Night. Έτσι θα μιλούσαμε για ένα IGAvania που θα άφηνε ιστορία.
Δυστυχώς, στα χέρια μας έχουμε κάτι που κάνει σωστά όλα τα επιμέρους, σκοντάφτει όμως άσχημα στα βασικά. Του αξίζει ένα χειροκρότημα γιατί, με το επιπλέον περιεχόμενο των stretch goals, το παιχνίδι είναι πιο πλήρες από πολλούς σύγχρονους τίτλους της βιομηχανίας. Συνολικά όμως, υπάρχουν εκλάμψεις από κάτι πραγματικά μαγικό, που τελικά παρέμεινε κρυφό.
Σε σύγκριση με τα IGAvania του παρελθόντος θα το κατατάσσαμε στο ίδιο επίπεδο με το Portrait of Ruin. Είναι καλό, αλλά μέχρι εκεί.
Για την ώρα ελπίζουμε σε ένα ακόμα καλύτερο sequel, γιατί είναι σα να παραγγείλαμε Bloody Mary, να πληρώσαμε για Bloody Mary και να μας ήρθε μια εξάδα μπίρες από τα Lidl. Πίνονται, και είναι μπόλικες, αλλά δεν αφήνουν και την καλύτερη επίγευση.
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: 2D Action/Platform/Adventure/RPG/Metroidvania
- Εκδότης: 505 Games
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Artplay
- Διάθεση: Φυσική από καταστήματα λιανικής, ψηφιακή από το eShop
- Παίκτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
