Δυο πόρτες λένε πως έχει η ζωή. Ο θάνατος όμως; Το Death’s Door υπόσχεται μια μοναδική περιπέτεια, αρκεί να τολμήσετε να διαβείτε το κατώφλι του.
Η ζωή μετά
Εσείς αναλαμβάνετε το ρόλο ενός μικρού κόρακα-ψυχοπομπού που εργάζεται στην Αίθουσα με τις Πόρτες – τα αρχηγεία της Επιτροπής του Θερισμού. Σκοπός σας, όπως και όλων των υπόλοιπων κοράκων, είναι να παίρνετε τις ψυχές όσων έχει έρθει η ώρα τους και να τις επιστρέφετε στην Αίθουσα. Από κει, η υπηρεσία αναλαμβάνει τα υπόλοιπα.
Το παιχνίδι λοιπόν ξεκινάει με εσάς να καταφθάνετε για άλλη μια ρουτινιάρικη υπόθεση, αφού σας ανατίθεται να φέρετε πίσω μια συγκεκριμένη ψυχή. Η πόρτα που θα σας οδηγήσει στον προορισμό σας ανοίγει και ξεκινάτε άλλη μια συνηθισμένη μέρα. Από τα πρώτα σας βήματα όμως όλα θα πάνε στραβά και η ψυχή που σας έχει ανατεθεί θα φύγει από τα χέρια σας.
Κάπως έτσι θα βρεθείτε παγιδευμένοι σε μια κατάσταση απ’ την οποία δε μπορείτε να ξεφύγετε αλλά θα αναγκαστείτε να υποστείτε αν θέλετε να επιβιώσετε. Βλέπετε, όσο βρίσκεστε στον κόσμο των νεκρών παραμένετε αθάνατοι, αλλά δε μπορείτε να γυρίσετε εκεί αν δεν φέρετε σε πέρας την αποστολή σας. Το πρόβλημα είναι ότι στον πραγματικό κόσμο ο χρόνος κυλάει κανονικά και, αν δεν καταφέρετε να βρείτε την ψυχή που σας έχει ανατεθεί, τότε θα μείνετε παγιδευμένοι στον κόσμο των ζωντανών μέχρι να γεράσετε και, αναπόφευκτα, να αφήσετε την τελευταία σας πνοή.
Σύντομα, θα ανακατευθείτε σε ένα κυνηγητό που θα σας οδηγήσει σε αποκαλύψεις σχετικά με τον κόσμο στον οποίο ζείτε, την υπηρεσία για την οποία εργάζεστε αλλά και τα πανίσχυρα πλάσματα που κινούν τα νήματα και ξεγελούν το θάνατο όσο παίζουν θέατρο με τις ψυχές όλων των υπολοίπων.
Μια βρώμικη δουλειά
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, γιατί σίγουρα πολλοί θα αγχώθηκαν όταν διάβασαν τη σύνοψη της πλοκής: Όχι, στο Death’s Door δεν υπάρχει κανενός είδους χρονικό περιθώριο, οπότε μπορείτε να είστε όσο σχολαστικοί θέλετε με την εξερεύνηση. Μη φανταστείτε δηλαδή πως επειδή, σεναριακά, ο χρόνος κυλάει εσείς θα πρέπει να τρέχετε ενάντια στο ρολόι όπως στο Legend of Zelda: Majora’s Mask φερ’ ειπείν.
Μιας και το αναφέραμε, το Death’s Door έχει πολλά κοινά στις βασικές του αρχές με τα κλασικά Legend of Zelda μόνο που, αντίθετα με τη συνηθισμένη υπερυψωμένη εικόνα που έχουν τίτλοι όπως τα Oracle of Seasons/Ages, εδώ το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού θα το παρακολουθείτε από ισομετρική προοπτική η οποία μάλιστα μερικές φορές χρησιμοποιείται για να σας αποκρύψει κάθε είδους μυστικά.
Από κρυμμένα όπλα και collectibles (κοράκι είστε άλλωστε) μέχρι κομμάτια καρδ… εεε…
Πέρα από την κάμερα όμως, η ροή του gameplay ακολουθεί τις βασικές αρχές των Zelda – με μερικές παραλλαγές. Θα πρέπει δηλαδή να περιδιαβείτε σε αλλόκοτα και συνάμα συνηθισμένα περιβάλλοντα που, στο στήσιμό τους, θυμίζουν λαβύρινθους.
Κάθε τοποθεσία είναι γεμάτη εχθρούς, τους δικούς της ιδιαίτερους μηχανισμούς και κινδύνους που απαιτούν όχι μόνο ακρίβεια στις κινήσεις αλλά και προσοχή. Φυσικά, όπως ορίζει η παράδοση, όσο περιδιαβαίνετε τις διάφορες τοποθεσίες θα εντοπίσετε σημεία που απαιτούν κάποια επιπλέον αντικείμενα που δεν κατέχετε ακόμη.
Παρεμπιπτόντως, αυτά τα αντικείμενα καλύπτουν όλα τα βασικά που περιμένετε από ένα Zeld-οειδές παιχνίδι (βόμβες, βέλη και τα συναφή), αλλά εν προκειμένω λειτουργούν με τη μορφή μαγείας. Δηλαδή θα πρέπει, πριν τα χρησιμοποιήσετε, όχι μόνο να έχετε αποθέματα μαγείας αλλά και να συγκεντρώσετε τη δύναμή σας οπότε, όπως καταλαβαίνετε, δε μπορείτε να εκτοξεύετε βόμβες στους εχθρούς σα να μην υπάρχει αύριο.
Κι αυτό μας βοηθάει να περάσουμε πολύ όμορφα στην επόμενη ενότητα…
Από του Χάρου τα δόντια
Η μάχη είναι το ήμισυ του παντός στο Death’s Door και θα χρειαστεί να πολεμήσετε κάθε είδους πλάσματα μέχρι να καταφέρετε το στόχο σας.
Ευτυχώς, είναι γρήγορη και αναπάντεχα τεχνική, πάντα όμως διασκεδαστική. Κάθε όπλο που θα βρείτε έχει τα δικά του χαρακτηριστικά όσον αφορά την ταχύτητα, τη ζημιά αλλά και τον αριθμό από χτυπήματα σε ένα combo.
Κάθε χτύπημα που πετυχαίνετε εκ του σύνεγγυς σε κάποιο εχθρό (ή αντικείμενο που σπάει) σας δίνει ένα πόντο μαγείας, που σημαίνει ότι θα πρέπει πάντοτε να είστε προετοιμασμένοι να έρθετε σε απόσταση αναπνοής με τον κίνδυνο.
Θα πρέπει λοιπόν να μελετήσετε τις ιδιότητες των όπλων και της μαγείας σας, να μάθετε τα timings των επιθέσεων των εχθρών για να συγχρονίζετε τα dodge σας. Αν αξιοποιήσετε όλες αυτές τις παραμέτρους σωστά, τότε θα γίνετε σωστός σίφουνας την ώρα της μάχης και θα κάνετε όλους τους εχθρούς – μικρούς και μεγάλους – να σας τρέμουν.
Μάλιστα φαίνεται ότι οι δημιουργοί ήξεραν ότι έφτιαξαν κάτι φανταστικό, αφού συχνά θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε κύματα εχθρών που όχι μόνο θα είναι ολοένα και περισσότεροι σε πλήθος και ποικιλία, αλλά θα απαιτήσουν να αντιμετωπίσετε και το περιβάλλον την ίδια στιγμή! Μιλάμε για προκλήσεις που θα δοκιμάσουν τις ικανότητές σας και θα ανεβάσουν την αδρεναλίνη, χωρίς να καταλήγουν απατεώνικες.
Το ίδιο ισχύει και για τις μάχες με τα πελώρια αφεντικά, τα οποία έχουν ευδιάκριτα patterns και ξεχωριστούς μηχανισμούς. Σαν αντιστάθμισμα όμως, δε χαρίζουν κάστανα και δε θα διστάζουν να σας κάνουν αλοιφή για τους κάλους αν δεν είστε προσεκτικοί. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα παλέψετε με νύχια και με δόντια (ή μήπως ράμφος;) για να βγείτε τελικά νικητές!
Χαμένοι στη μετάβαση
Πέρα όμως από τη μάχη, στο παιχνίδι εξίσου σημαντική είναι και η εξερεύνηση η οποία, και πάλι, πατάει πάνω στα χνάρια των Zelda αλλά έχει μερικούς δικούς της κανόνες.
Η εξερεύνηση όμως προϋποθέτει αυξημένη αίσθηση του προσανατολισμού αφού δεν υπάρχει κανενός είδους χάρτης στο παιχνίδι, πράγμα που στα μάτια μας πολλές φορές αποδείχθηκε προβληματικό. Αυτό γιατί όχι μόνο θα πρέπει να είστε μόνιμα νοητικά παρόντες για να μη μπερδευτείτε αλλά γιατί, αν αφήσετε το παιχνίδι για μερικές μέρες, τότε καλή τύχη προσπαθώντας να βρείτε τα μυστικά που είστε σίγουροι ότι αφήσατε κάπου… αλλά δε μπορείτε να θυμηθείτε πού.
Παρόλα αυτά, πρέπει να πούμε πως το level design είναι εξαιρετικό. Τα πολυάριθμα landmarks βοηθάνε στην πλοήγηση ενώ πολύ συχνά θα ανοίγετε shortcuts τα οποία μειώνουν το χρόνο που θα χαραμίσετε πισωγυρίζοντας.
Γιατί να χρειαστεί να πισωγυρίσετε; Γιατί αν σας αφήσετε την τελευταία σας πνοή, τότε θα επιστρέψετε στην τελευταία πόρτα που βρήκατε. Πόρτες οι οποίες είναι διάσπαρτες στον κόσμο και που θα σας επιστρέψουν στα γραφεία της Επιτροπής. Εκεί, μπορείτε να κάνετε αναβαθμίσεις σε κάποια χαρακτηριστικά σας…
Τις ψυχές που θα χρειαστείτε για να κάνετε αυτές τις αναβαθμίσεις θα τις μαζέψετε είτε σκοτώνοντας εχθρούς, είτε ανακαλύπτοντας κρυμμένες μάζες από ψυχές. Πέρα από αυτά όμως, θα εντοπίσετε και μερικούς Σπόρους της Ζωής. Αυτούς μπορείτε να τους φυτεύετε στις γλάστρες που θα βρείτε διάσπαρτες στις τοποθεσίες που θα επισκεφθείτε…
Περιττό φυσικά να πούμε πως όλοι οι παραπάνω μηχανισμοί συνδυάζονται αρμονικά για να δημιουργήσουν μια διαρκώς συναρπαστική ροή στο gameplay που προσφέρει ταυτόχρονα ενθουσιασμό αλλά και αγωνία με κάθε νέο σας βήμα. Πάντα θα θέλετε να δείτε τι καινούριο ιδέα σας περιμένει αλλά ταυτόχρονα θα υπάρχει η προσμονή ενός επικίνδυνου εχθρού ή μια διαβολικής παγίδας που θα κλέψει την τελευταία ρανίδα της ζωής σας και θα σας στείλει πίσω από εκεί που ξεκινήσατε!
Ζοφερά τοπία
Τα χρώματα, ο καλλιτεχνικός σχεδιασμός αλλά και η κάθε παραμικρή πινελιά ζωγραφίζουν ένα καμβά μελαγχολικό αλλά συνάμα τόσο μα τόσο ζωντανό!
Από το απόκοσμο, άχρωμο τοπίο της Αίθουσας με τις Πόρτες και τη σκυθρωπή ατμόσφαιρα του Κοιμητηρίου μέχρι τους φθινοπωρινούς τόνους της αυλής μιας εκκεντρικής μάγισσας και την οργιαστική βλάστηση που έχει κατακλύσει αρχαία ερείπια οι εικόνες που θα αντικρίσετε θα σας μείνουν χαραγμένες στο νου.
Οι εχθροί είναι πολύ καλοσχεδιασμένοι με ξεκάθαρα animations που μπορείτε να διακρίνετε από μακριά – πράγμα άκρως σημαντικό αφού πολλές φορές θεωρήσαμε την προοπτική της κάμερας υπέρ του δέοντος απομακρυσμένη.
Επί τη ευκαιρία, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο animation γενικότερα που κάνει όλους τους χαρακτήρες – από το μικρό κοράκι που κουμαντάρετε μέχρι τον πιο ασήμαντο NPC – να ζωντανεύουν χάρη στις απίστευτες λεπτομέρειες της παραμικρής τους κίνησης.
Παρατηρήστε φερ’ ειπείν τα μικρά ανθάκια που εμφανίζονται όπου έχετε φυτέψει ένα Σπόρο της Ζωής να σας πλησιάζουν και να φουντώνουν τα πέταλά τους όλο χαρά κι ύστερα να τρέχουν τρομοκρατημένα αν κάνετε μια επίθεση κοντά τους!
Η μουσική είναι εξίσου μοναδική, με καταπληκτικές διασκευές της κεντρικής μελωδίας του Death’s Door που μας έμεινε στο μυαλό. Μιλάμε για πραγματικό earworm που δε μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε από το κεφάλι μας και πολλές φορές πιάσαμε τον εαυτό μας να σιγοτραγουδάει τις συνθέσεις όσο παίζαμε.
Περιττό να πούμε φυσικά πως και τα ηχητικά εφέ είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο και συνοδεύουν τα animations άψογα. Από τους περιβαλλοντικούςς θορύβους και τον ήχο που κάνουν τα νυχάκια του κόρακά σας σε κάθε επιφάνεια, μέχρι τον ξεχωριστό ήχο που συνοδεύει κάθε εχθρική επίθεση μιλάμε για αριστουργηματικό ηχητικό τομέα!
Death’s Door – Μια αναζωογονητική εμπειρία ή όποιον πάρει ο Χάρος;
Το παιχνίδι είναι από τα καλύτερα και πιο φροντισμένα Zeld-οειδή παιχνίδια που έχουμε παίξει. Όχι μόνο δανείζεται στοιχεία από την αγαπημένη μας σειρά, αλλά προσθέτει τις δικές του νότες για μια μοναδική συμφωνία.
Κάτι που μας έκανε εντύπωση είναι το πόσο καλά και ομαλά τρέχει το παιχνίδι στο Switch, γιατί όλοι ξέρουμε πως έχει καταντήσει ανέκδοτο το πόσο κακές επιδόσεις έχουν συνήθως indie games στην κονσόλα.
Μάλιστα, παρόλη τη σχετικά σύντομη διάρκεια του, διαθέτει post-game περιεχόμενο για να σας κρατήσει καθηλωμένους για ακόμη περισσότερες ώρες!
Σε τελική ανάλυση λοιπόν, ναι, μπορεί να μην είναι άψογο, αφού οι NPCs με προσωπικότητα μπορεί να ξεχωρίζουν, αλλά είναι ελάχιστοι ενώ δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου πόλεις ή χωριά. Ως εκ τούτου, ο κόσμος δίνει περισσότερο την αίσθηση μιας σειράς από λαβυρίνθους και μπουντρούμια.
Τέλος, και αυτό είναι ένα γενικότερο θέμα με το σύγχρονο gaming, παρόλη τη φροντίδα στα animation και το σύστημα μάχης, δεν υπάρχει επαρκές feedback όταν χτυπάτε τους εχθρούς. Σαν απλά να αδειάζει μια αόρατη ράβδος υγείας (γιατί αυτό συμβαίνει) χωρίς να προκαλείτε πόνο, αφού οι εχθροί δεν τρώνε ποτέ knockback ή hitstun και ποτέ δε σταματάνε τα animations τους όσο και να τους κοπανάτε. Ακούγεται μικρό, αλλά είναι μια λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά.
Παρόλα τα θεματάκια που έχει όμως, το Death’s Door παραμένει σίγουρα το καλύτερο «ραβασάκι» για τα σειρά Zelda που έχουμε παίξει εδώ και καιρό οπότε του αξίζουν συγχαρητήρια.
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: Action / Adventure
- Εκδότης: Devolver Digital
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Acid Nerve
- Διάθεση: Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίκτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
- Δείτε εδώ την πολιτική βαθμολογίας μας
- Ο κωδικός της παρουσίασης ήταν μια ευγενική προσφορά της Devolver Digital