Το Breath of the Wild είναι ένα παιχνίδι που δε χρειάζεται συστάσεις στο σύγχρονο gaming. Αξίζει όμως να το παίξει κανείς, τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του;
Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για το ίδιο το Breath of the Wild είναι ίσως απαραίτητο να το θέσουμε στο σωστό ιστορικό πλαίσιο. Μόνο έτσι ίσως καταστεί δυνατόν να αντιληφθουν οι νεότεροι (αλλά και οι πρεσβύτεροι) τους λόγους για την επιτυχία του.
Παρακάτω λοιπόν θα αναλύσουμε το παρελθόν των open world games και τις συνθήκες στις οποίες κυκλοφόρησε το Breath of the Wild. Αν δε σας ενδιαφέρουν όλα αυτά, μπορείτε απλά να κάνετε άλμα στην τελευταία σελίδα, όπου θα μάθετε αυτό που σας ενδιαφέρει.
Μια ιστορική αναδρομή
Όταν, στα πλαίσια της έκθεσης E3 το 2016 έγινε η πρώτη παρουσίαση του τίτλου στο κοινό, η Nintendo βρισκόταν σε δύσκολη θέση. Η κονσόλα που είχε στην αγορά για να αντιμετωπίσει τα PlayStation 4 και Xbox One δε μπορούσε να ανταποκριθεί στον ανταγωνισμό. Τα παιχνίδια της Nintendo είχαν κι εκείνα με τη σειρά τους πνιγεί στο βούρκο της αγοράς του Wii U και της «Nintendομοιογένειας».
Αυτό δε σημαίνει ότι ήταν κακά παιχνίδια αλλά, σε σχέση με τον ανταγωνισμό, φάνταζαν παρωχημένα και σίγουρα ανεπαρκή για να πουλήσουν κονσόλες. Είχαν το κοινό τους, γιατί πάντα υπάρχει το μερίδιο της αγοράς που παραμένει πιστό στη Nintendo, αλλά το μεγαλύτερο μερίδιο των gamers αδιαφόρησε.
Παρόλο που από τότε διαφήμιζε το «διαφορετικό», τα παιχνίδια της Nintendo στο Wii U ήταν μάλλον «πεζά». Πολύ λίγα είχαν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί, με μόνη διαφορά κάποια πολύ επιφανειακά και ρηχά στοιχεία να ξεχωρίζουν από τον ανταγωνισμό και το παρελθόν. Τρανό παράδειγμα ο άγαρμπος τρόπος με τον οποίο αξιοποιήθηκε το GamePad σε πολλά παιχνίδια της Nintendo. Την ίδια στιγμή, συνεργάτες και τρίτες εταιρείες της έβαζαν τα γυαλιά, ρίχνοντας βάρος στη λειτουργικότητα του GamePad και όχι στην ενσωμάτωση των δυνατοτήτων του πάσει θυσία.
Μέσα σ’αυτό το δυσοίωνο μέλλον για το Wii U έγινε η ανακοίνωση του Breath of the Wild και όλος ο κόσμος στάθηκε προσοχή. Ξαφνικά το Wii U δεν ήταν το ανέκδοτο αλλά το επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Το τοπίο του gaming εν έτει 2016
Τα χρόνια εκείνα δε διέφεραν και πολύ από το σήμερα. Η βιομηχανία του gaming είχε χωριστεί σε δύο κομμάτια: Τις μικρές αυτόνομες (και πολλές φορές πρωτοποριακές) παραγωγές και τις μεγάλες AAA δημιουργίες οι οποίες συχνά είχαν αστρονομικό προϋπολογισμό.
Στο χώρο του single-player AAA gaming λοιπόν, υπήρχαν δύο μεγάλες κατηγορίες παιχνιδιών (γενικεύουμε τώρα χάριν συντομίας). Από τη μία είχαμε τις γραμμικές περιπέτειες που εστίαζαν στην αφήγηση και τα καλοστημένα σκηνικά με στόχο να γίνουν το νέο Χόλιγουντ. Από την άλλη, είχαμε τα open-world παιχνίδια. Αυτά έδιναν περισσότερη έμφαση στο μέγεθος και την εξερεύνηση του κόσμου με στόχο τη χαρά της ανακάλυψης, τη συλλογή αντικειμένων και τη σταδιακή βελτίωση των ικανοτήτων του πρωταγωνιστή.
Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το Legend of Zelda: Breath of the Wild δόθηκε η εντύπωση πως θα είναι ένα τέτοιο open-world game. Τις φανφάρες της Nintendo περί «open-air game» μπορείτε να τις αγνοήσετε επιδεικτικά. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά marketing για το πόσο «διαφορετικό» είναι το Breath of the Wild λόγω ανεμόπτερου και μόνο.
Είναι όμως το Breath of the Wild ένα απλό open-world παιχνίδι ή μήπως είναι κάτι παραπάνω; Γιατί αγαπήθηκε τόσο πολύ από όσους το έχουν παίξει; Γιατί υπάρχουν Zelda fans που το κατακρίνουν; Αξίζει να ασχοληθείτε καν, αν δεν το έχετε ήδη κάνει μετά από τόσα χρόνια;
Ώρα να βρούμε την απάντηση!
Σενάριο – Το χρονικό μιας καταστροφής
Το ξεκίνημα είναι γνώριμο σε όσους είναι λάτρεις της σειράς. Μια φωνή καλεί το Link να ξυπνήσει από το βαθύ ύπνο του.
Αν δεν πιάσατε το νόημα, το Breath of the Wild είναι το πρώτο επίσημο Legend of Zelda, με τη σφραγίδα της Nintendo, που διαθέτει χαρακτήρες με φωνή! Για πρώτη φορά λοιπόν, ηθοποιοί δίνουν φωνή στα λόγια των χαρακτήρων όταν εκτυλίσσονται σημαντικές σκηνές, κάτι που από την πρώτη στιγμή σας δίνει να καταλάβετε ότι είμαστε πλέον σε μια νέα εποχή για τη σειρά.
Για άλλη μια φορά λοιπόν, ο υπναράς μας σηκώνεται. Μόνο που τα πράγματα είναι λίγο μυστήρια. Η φωνή της Πριγκίπισσας μας καθοδηγεί στα πρώτα μας βήματα μέσα σε ένα σκοτεινό, απόκοσμο θάλαμο που φωτίζεται μονάχα από το γαλάζιο φως της «κλίνης» του Link.
Τα κάνει όλα και συμφέρει, αλλά δεν έχει και πολύ πιασάρικο όνομα. Φαντάζεστε να λέγανε το παιχνίδι Legend of Zelda: The Sheikah Slate; Ούτε κι εμείς! Καλύτερα λοιπόν Breath of the Wild που είναι διαφορετικός αλλά και πολύ πιο ταιριαστός τίτλος.
Μάλιστα, μετά το πρώτο στάδιο του παιχνιδιού όπου θα νιώσετε σα να ανεβαίνετε από τα βάθη του Άδη ή από το Σπήλαιο του Πλάτωνα στο φως, η ανάσα είναι το πρώτο πράγμα που θα χρειαστείτε μετά το καταπιεστικό και αποπνικτικό σκοτάδι. Τα πρώτα σας βήματα στον κόσμο του φωτός χαρακτηρίζονται από δύο κυρίως στοιχεία. Το απέραντο πράσινο της Hyrule και τη μοχθηρή παρουσία που δεσπόζει καταμεσής της χώρας.
Θα ξυπνήσετε από το λήθαργο σε ένα αλλόκοτο… …σκοτεινό τόπο. Θα αρχίσετε να σκουντουφλάτε προσπαθώντας να μάθετε ξανά να περπατάτε. 
Στο τέλος του σπηλαίου περιμένει το φώς. Το φως που για πρώτη φορά πέφτει πάνω στα μάτια που είχαν συνηθίσει να βλέπουν μόνο απεικάσματα ιδεών. Καιρός να ανοίξουν τα μάτια σας και να δουν τον πραγματικό κόσμο. Η Hyrule παραμένει ο μαγικός τόπος που θυμάστε. Το σκοτάδι όμως στραγγαλίζει τον κόσμο.
Σύντομα θα αντιληφθείτε πως ο κόσμος δεν κινδυνεύει απλά. Έχει καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς από τον Ganon, που έχει λάβει πλέον το προσωνύμιο Calamity (συμφορά δηλαδή). Είναι πλέον στο χέρι σας να ανακαλύψετε τι ακριβώς έχει συμβεί και να προσπαθήσετε να λυτρώσετε τον κόσμο από τη Συμφορά.
Οι τρεις πτυχές της αφήγησης του Breath of the Wild
Η αλήθεια είναι πως, αντίθετα με τα όσα ίσως έχετε δει, η κεντρική πλοκή του παιχνιδιού είναι αρκετά ανεπτυγμένη. Θα λέγαμε ίσως πως είναι από τα πιο εξεζητημένα παραδείγματα αφήγησης στη σειρά Legend of Zelda. Οι διαφορές με τα παιχνίδια του παρελθόντος είναι τρεις και αυτό ίσως ξενίσει όσους τα αγαπούν φανατικά.
Πρώτον, η πλοκή δεν παρουσιάζεται με ατελείωτες κινηματογραφικές σκηνές ή από χαρακτήρες που σας μιλούν ασταμάτητα. Τα της πλοκής σας δίνονται σε ψήγματα από τους κεντρικούς χαρακτήρες ενώ σύντομες αναλαμπές από το παρελθόν θα σας συστήσουν σε ήρωες και τις περιστάσεις τους. Όσοι λοιπόν περιμένουν cinematics επιπέδου anime RPG (όπως το Xenoblade Chronicles για παράδειγμα) θα απογοητευθούν. Παρόλα αυτά, όσα υπάρχουν κάνουν άψογα τη δουλειά τους. Θα σας δώσουν τις απαραίτητες πληροφορίες με τρόπο μεστό, που θα πυροδοτήσει τη φαντασία σας .
Δεύτερον στο επίκεντρο της πλοκής αυτή τη φορά δε βρίσκεται το σενάριο, αλλά ο κόσμος. Αυτό σημαίνει οτι το παιχνίδι δε σας «μπουκώνει» με πληροφορίες, ατέρμονες συζητήσεις και κείμενα. Την ιστορία της Hyrule τη μαθαίνετε μόνοι σας από τις αναζητήσεις σας, με το δικό σας ρυθμό. Βασιλιάς είναι η αφεντιά σας, γιατί το παιχνίδι σας αντιμετωπίζει με σεβασμό και εμπιστεύεται τη νοητική σας ικανότητα να αποκρυπτογραφήσετε την περιβαλλοντική αφήγηση.
Η κορυφή της πυραμίδας
Τρίτον και σημαντικότερον, όπως αναφέραμε και μόλις πριν λίγο, στην κορυφή όλων βρίσκεστε εσείς. Ο παίκτης. Αυτή τη φορά, σημασία δεν έχει η φαντασία των δημιουργών και τα σενάρια που έχουν στο μυαλό τους. Ο θρίαμβος του Breath of the Wild προέρχεται από εσάς. Από τις επιλογές και τις δράσεις τις δικές σας. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία ενός βιντεοπαιχνιδιού. Όχι η πλοκή, ούτε η αφήγηση αλλά οι ιστορίες που θα λέτε όταν συζητάτε με φίλους και αγνώστους όταν περιγράφετε τις περιπέτειές σας στον κόσμο της Hyrule.
Η ιστορία του Breath of the Wild είναι η καλύτερη ιστορία γιατί είναι η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ιστορία και όχι η ιστορία που σας ταΐζει ο οποιοσδήποτε δημιουργός. Κι αυτό είναι εφικτό χάρη στο…
Gameplay
Είναι δύσκολο να περιγράψουμε το ξεκίνημα του Breath of the Wild στον αδαή. Στα πρωτα σας βήματα θα νιωσετε σαν τυφλός που βρήκε το φως του. Θα παραπατάτε, θα κάνετε λάθη και μάταια θα προσπαθείτε να λειτουργήσετε όπως έχετε μάθει στο Zelda. Σύντομα θα καταλάβετε όμως πως πλέον δε ζείτε στον κόσμο της αυταπάτης και της σκιάς που έριχνε στη σειρά το πελώριο Ocarina of Time. Οι φραγμοί έχουν σπάσει, το ίδιο και τα δεσμά του παρελθόντος.
Καλώς ορίσατε στο μέλλον!
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το Breath of the Wild αποτελεί το πρώτο παιχνίδι της Nintendo εδω και πάρα πολλά χρόνια, που άνοιξε νέους ορίζοντες. Open-world games υπήρχαν πριν το Breath of the Wild αλλά, περιέργως, μόνο αυτό άλλαξε άρδην το τοπίο του gaming και όχι παιχνίδια όπως τα Assasin’s Creed ή τα Far Cry.
Ναι, οι έμπειροι gamers θα εντοπίσουν στοιχεία από άλλα παιχνίδια στο DNA του Breath of the Wild. Δεν ήταν το πρώτο παιχνίδι με physics, crafting ή stamina bar. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός πως ενώ αρχικά τα στοιχεία αυτά ήταν περιορισμοί και «κανόνες», εδώ όλα συνδυάζονται αρμονικά με γνώμονα το ρεαλισμό. Αν κάτι μπορεί λογικά να γίνει στην πραγματικότητα, τότε κατά πάσα πιθανότητα μπορείτε να το κάνετε και στο Breath of the Wild.
Σκοπός ήταν η δημιουργία ενός ψηφιακού κόσμου με λογική και συνοχή, στον οποίο ο παίκτης έχει όσο λιγότερα εμπόδια γίνεται. Και τα εμπόδια που θα συναντήσει να έχει τη δυνατότητα να τα ξεπεράσει με όσο περισσότερους τρόπους μπορεί χωρίς να αναγκαστεί να μπει σε ένα καλούπι.
