Το Lone McLonegan υπόσχεται να αναβιώσει τις αξέχαστες στιγμές των point-and-click adventures της LucasArts. Θα τα καταφέρει όμως ή είναι λόγια του αέρα;
Σενάριο
Η πλοκή του παιχνιδιού είναι απλή και κομματάκι παλαβή, όπως άλλωστε και τα παιχνίδια που προσπαθεί να μιμηθεί το Lone McLonegan.
Ο ομώνυμος πρωταγωνιστής είναι ένας διαβόητος κακοποιός στην Άγρια Δύση. Στο ξεκίνημα του παιχνιδιού χαλαρώνει στο σπίτι του μέχρι τη στιγμή που ακούει κάτι πολύ ενοχλητικό στο ραδιόφωνο: Ο κακούργος Bragg Badass κατάφερε να γίνει πιο διαβόητος από τον ίδιο κάνοντας επιδρομή στα αποθέματα χρυσού της χώρας.
Ε, αυτό δε γίνεται να περάσει έτσι!
Ο Lone λοιπόν αποφασίζει να κλέψει τα λεφτά που έκλεψε ο Bragg για να ξαναγίνει ο νούμερο ένα κακούργος της Άγριας Δύσης. Με αυτό το… ιδιοφυές σχέδιο ξεκινάει η περιπέτειά μας.
Ετοιμαστείτε για σπαρταριστές καταστάσεις και χιουμοριστικές σκηνές απείρου κάλλους, τουλάχιστον στη θεωρία.
Gameplay
Το Lone McLonegan είναι ένα τυπικό point-and-click adventure από τα PC, με τον κώδικα να έχει φάει «μετάγγιση» στον οργανισμό του Switch.
Αντίθετα με τις περισσότερες περιπτώσεις, οι χαμηλές τεχνικές απαιτήσεις του εν λόγω τίτλου έχουν ως αποτέλεσμα μια άριστη μεταφορά χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα.
Αυτό δε θα ήταν απαραίτητα κακό, αν συνέτρεχαν δύο τινά: Υποστήριξη για touch screen controls σε handheld mode ή κανονικός χειρισμός, όπως στην περίπτωση του Beautiful Desolation. Δυστυχώς όμως, όπως και στο Winds of Change, ελέγχουμε τον κέρσορα με το control stick και με το Y αλλάζουμε μεταξύ των interaction modes. Αυτά είναι look, talk, use και kick.
Όλο το παιχνίδι είναι στην ουσία μια ακολουθία από εντελώς παλαβές καταστάσεις, όπου θα πρέπει να συνομιλήσετε, να ερευνήσετε και να αλληλεπιδράσετε με χαρακτήρες και αντικείμενα μέχρι να βρείτε τον τρόπο να πετύχετε το σκοπό σας.
Να έχετε κατά νου πως όλοι οι γρίφοι ακολουθούν νοοτροπία Looney Tunes, οπότε θα πρέπει να βάλετε το μυαλό σας να σκέφτεται με παράλογη λογική (οξύμωρον αλλά παραμένει πραγματικότητα) αν θέλετε να τα καταφέρετε.
Κάποτε στην Άγρια Δύση
Κι εκεί που προσπαθούμε πάντα να είμαστε επιεικείς με τέτοιες απόπειρες-φόρους τιμής στα διαμάντια του παρελθόντος, υπάρχουν φορές που απλά πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Το Lone McLonegan προσπαθεί φιλότιμα να αποδώσει μια άκρως χιουμοριστική περιπέτεια. Σαν ιδέα, όλα θα έπρεπε να δουλεύουν. Το κείμενο είναι γραμμένο με μπόλικο χιούμορ. Πολλές φορές υπάρχουν αστειάκια και συμβαίνουν αρκετά ευτράπελα και παλαβά σε όλη τη διάρκειά του τίτλου. Οι γρίφοι, το ψωμοτύρι για τέτοιου είδους παιχνίδι, είναι δεόντως παλαβοί αλλά για κάποιο λόγο όλα μας προκάλεσαν τον ίδιο ενθουσιασμό όσο ένα μπαλόνι που ξεφουσκώνει.
Λίγο το διαρκές κυνήγι των hotspots στην οθόνη για να αλληλεπιδράσουμε με κάτι, λίγο το presentation (θα το πιάσουμε αμέσως μετά), λίγο η ολότελα «άψυχη» εντύπωση που αφήνει το παιχνίδι δημιουργούν μια αίσθηση πως έχουμε να κάνουμε με έναν doppelgänger που απλά προσποιείται και μιμείται κάποιον παλιό μας γνώριμο. Παρόλη την προσπάθειά του όμως, είναι μόνιμα εμφανές πως απλά κάτι δεν πάει καλά.
Ένα σκονισμένο σαλούν
Το πρώτο και κυριότερο πρόβλημα που έχει το Lone McLonegan είναι το presentation. Πέρα από μια-δυο έξυπνες εκλάμψεις, τα γραφικά του παιχνιδιού θα λέγαμε πως συναγωνίζονται μέτριου βεληνεκούς flash games που βλέπαμε κάποτε στα Newgrounds.
Το animation, που ήταν κάποτε η αιχμή του δόρατος σε τέτοιους τίτλους, είναι απλά μηδαμινό. Τα παρασκήνια είναι σχετικά πλούσια σαν εικόνες, αλλά έχουν όλο το καλό γούστο ενός πρωτάρη γραφίστα που αποφάσισε να βάλει λεπτομερή textures στα απλά σχέδια που έκανε.
Αν θα έπρεπε να παραλληλίσουμε τον οπτικό τομέα με κάτι, αυτό θα ήταν τα σύγχρονα Looney Tunes και άλλα τέτοια παρόμοια καρτούν. Ναι, στο χαρτί και σαν ιδέες είναι τα γνωστά και κλασικά κινούμενα σχέδια που βλέπαμε και αγαπήσαμε μεγαλώνοντας. Θα έπρεπε να μας διασκεδάζουν. Κάτι όμως στους διαλόγους, στις κινήσεις και τα σχέδια είναι λάθος και απλά λείπει η ψυχή, με αποτέλεσμα όλη η προσπάθεια να πάει στράφι.
Το ίδιο ισχύει και για τη μουσική που κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα, αλλά τουλάχιστον κατάφερε να μην είναι ενοχλητική. Να σημειώσουμε, τέλος, πως δεν υπάρχει κανενός είδους voice acting αλλά αυτό είναι αναμενόμενο σε ένα τόσο χαμηλού προϋπολογισμού παιχνίδι.
Θα καταφέρει ο Lone McLonegan να γίνει ξακουστός ή θα τον φάει η μαρμάγκα;
Πιστεύουμε πως, αν έχετε διαβάσει ως εδώ, η απάντηση είναι εμφανής.
Το Lone McLonegan επιχειρεί να αντιγράψει τη σπιρτάδα, το γούστο και το χιούμορ κλασικών τίτλων όπως τα Monkey Island και τα Sam and Max, αλλά το κάνει δίχως να έχει τα απαραίτητα προσόντα για κάτι τέτοιο.
Και δυστυχώς, παρόλο που είπαμε πως πρέπει να βάλετε το μυαλό σας να σκέφτεται αντισυμβατικά, το γεγονός παραμένει ότι το Lone McLonegan ακολουθεί τις πρακτικές που σκότωσαν τα point-and-click adventure games. Δε νομίζουμε να φτάναμε καν ως εκεί που φτάσαμε αν δε μας είχε παράσχει η ίδια η ομάδα ανάπτυξης ένα συνοδευτικό video walkthrough – μιλάμε για τόσο απίστευτα άλματα «λογικής».
Σε τελική ανάλυση, δεν είναι ένα παιχνίδι που θα ευχαριστηθείτε ιδιαίτερα. Και, φυσικά, δε φτάνει ούτε στο ελάχιστο τα διαμάντια που έχει φέρει στη ψηφιακή ζωή ο μέγας Ron Gilbert και η Lucas Arts. Οι μαζοχιστικά και εξαρτημένα αυτιστικοί βετεράνοι των adventure games μπορεί να βρουν αυτό ακριβώς που ζητούσαν για μία δόση νοσταλγίας και references στα κλασικά παιχνίδια του είδους.
Αν ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία, μπορείτε να προσθέσετε 2.0 στην τελική βαθμολογία. Όλοι οι υπόλοιποι καλύτερα να επενδύσετε τα χρήματα και το χρόνο σας αλλού.
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: Point-and-Click Adventure
- Εκδότης: Flynn’s Arcade
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Sonomio Games
- Διάθεση: Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίχτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
- Δείτε εδώ την πολιτική βαθμολογίας μας
- Ο κωδικός της παρουσίασης είναι μια ευγενική προσφορά της Flynn’s Arcade