Ξέρετε το συναίσθημα της προσμονής για ένα καλό παιχνίδι που φαίνεται να τα έχει όλα μέχρι να το πιάσετε στα χέρια σας; Αυτό είναι με λίγα λόγια το Wrath: Aeon of Ruin…
Εισαγωγικά
Το Wrath: Aeon of Ruin είναι ένα παιχνίδι που μας τράβηξε την προσοχή από την πρώτη στιγμή που το είδαμε μια πενταετία πριν.
Το παιχνίδι πήγαινε από αναβολή σε αναβολή, αλλά το ενδιαφέρον μας παρέμεινε αμείωτο μέχρι τη στιγμή που μάθαμε πως η κυκλοφορία του πλησιάζει και ο ενθουσιασμός μας έφτασε στο αποκορύφωμα.
Από τα χεράκια βετεράνων της modding σκηνής του Quake, χτισμένο με τη μηχανή του Quake (ακολουθώντας το παράδειγμα του Ion Fury που χτίστηκε στη μηχανή του Duke Nukem 3D) και με μουσική από τον Andrew Hulshult, τι μπορεί να πάει στραβά;
Η απάντηση παρακάτω.
Πλοκή
Το Wrath ακολουθεί τις αρχές των κλασικών shooters της δεκαετίας του ’90 με την προσθήκη μερικών σύγχρονων συμβάσεων. Με λίγα λόγια, το σενάριο βρίσκεται εκεί για να παρέχει την αιτία και την αφορμή για τη μοναχική σας σταυροφορία όσο παρέχει τα απαραίτητα στοιχεία γύρω από τα οποία χτίζεται ο κόσμος που θα περιδιαβείτε (και θα βάψετε κόκκινο).
Περιφερειακές γνώσεις περί του κόσμου αναπτύσσονται μέσα από τα διάφορα υπομνήματα που θα βρείτε σκορπισμένα στις πίστες ενώ το journal σας σταδιακά γεμίζει με artwork όσο μαζεύετε όπλα και σκοτώνετε εχθρούς.
Η πλοκή μας λέει ότι ο Παλαιός Κόσμος χάθηκε. Ανάμεσα στα ερείπια ελλοχεύει μια υπερχρόνια φρίκη. Ο Outlander, κάποτε χαμένος στην Άχρονη Θάλασσα, καταλήγει στις ακτές αυτού του κόσμου που αργοπεθαίνει. Από τον ολοκληρωτικό ζόφο αναδύει μια φιγούρα ντυμένη στα λευκά, Ο Ποιμήν των Παραστρατημένων Ψυχών, που επιφορτίζει τον Outlander με το κυνήγι των τελευταίων Φρουρών του Παλαιού Κόσμου.
Τα των ήχων της οργής
Θα ξεκινήσουμε μιλώντας για το πρώτο πράγμα που θα αντιμετωπίσετε στο παιχνίδι – τα γραφικά και τον ήχο.
Αν δεν γνωρίζαμε, δε θα φανταζόμασταν ότι το παιχνίδι έχει την ίδια καταγωγή με το πρώτο Quake. Η ανάλυση της εικόνας είναι πολύ υψηλή, τα περιβάλλοντα έχουν εντυπωσιακή λεπτομέρεια, τόσο σε γεωμετρία όσο και σε ποιότητα εικόνας, και είναι τεράστια σε έκταση. Εντύπωση μας έκανε η κλίμακα του κόσμου αλλά και το πόσο διαδραστικός είναι σε ορισμένα σημεία.
Μπορεί δηλαδή οι τέρατα και τα περιβάλλοντα να είναι πιο φροντισμένα και λεπτομερή από τα παιχνίδια του τότε, όμως πρέπει πάντα να έχετε στο νου το γεγονός ότι το παιχνίδι αποσκοπεί στο να διατηρήσει ένα αναχρονιστικό, low-poly ύφος.
Αν περιμένετε τελευταίας τεχνολογίας φωτισμό, στρογγυλεμένα 3D μοντέλα ή υψηλής ποιότητας υφές στις επιφάνειες τότε ατυχήσατε. Όλα έχουν ένα «αφιλτράριστο», πιξελιασμένο look που – τουλάχιστον όσον αφορά την αισθητική – μας μετέφερε στις εποχές που παίζαμε Hexen ή Quake δίχως κάρτα για 3D acceleration στα IBM συμβατά PC σχεδόν τριάντα χρόνια πριν.
Από την άλλη, ο ήχος των βημάτων σας, που αντηχεί άψογα ανάλογα με την επιφάνεια που πατάνε τα πόδια σας, ξεκινάει πολύ δυναμικά και μόνο βελτιώνεται από εκεί. Η πυροκρότηση των όπλων, το κροτάλισμα του Fangspitter και ο υγρός ήχος που αφήνει ο τεμαχισμός των θυμάτων σας αποδίδεται ικανοποιητικά και συνεισφέρει στη δημιουργία της έντασης.
Η μουσική όμως είναι απλά… ανύπαρκτη. Θυμίζει το ambience των Doom/Quake στο Ν64, που καθαυτό δεν είναι κακό. Το πρόβλημα είναι ότι ο ρυθμός του Wrath είναι εντελώς διαφορετικός, οπότε δε συνάδει με το ανατριχιαστικό ηχοτοπίο εκείνων των παιχνιδιών.
Εικόνες της ερήμωσης
Ξεκινάτε σε ένα hub απ’ όπου σας περιμένουν μερικές ανοιχτές πύλες που οδηγούν στους κόσμους του παιχνιδιού. Σε καθέναν από αυτούς σας περιμένουν τα κλειδιά που θα ανοίξουν ακόμη περισσότερες πύλες. Λέμε κόσμους, γιατί οι πίστες του Wrath είναι πραγματικά αχανείς και ιδιαίτερα περίπλοκες.
Αν σας ακούγονται γνώριμα όλα αυτά, τότε μάλλον έχετε παίξει τα δύο πρώτα Turok. Η διαφορά είναι ότι εκείνα τα παιχνίδια είχαν καλό level design και κάθε κόσμος ήταν χωρισμένος σε κομμάτια που συνδέονταν με τηλεμεταφορείς για κάποιο λόγο.
Το Wrath: Aeon of Ruin διαδραματίζεται σε ενιαίες πίστες με ιδιαίτερα περίπλοκους χάρτες που έχουν πολύ λίγα στοιχεία για να διαχωρίζουν το ένα μέρος από το άλλο. Ούτε καν ο φωτισμός δε διαφέρει από μέρος σε μέρος για να ξέρετε πού είστε, ενώ το παιχνίδι διαπράττει κι ένα ασυγχώρητο αμάρτημα:
Αυτό σημαίνει ότι η πλοήγηση είναι δύσκολη και υπάρχει ατελείωτο και άσκοπο πηγαινέλα όσο πασχίζετε να βρείτε πού ακριβώς πρέπει να πάτε μέσα στα παρόμοια, κατασκότεινα περιβάλλοντα. Η έκταση κάθε πίστας κάνει δοκιμασμένες συνταγές όπως κυνήγι κλειδιών και μυστικών μια κουραστική υπόθεση που απομυζά κάθε διάθεση να συνεχίσετε.
Ενδιαφέρον έχει η ιδέα πίσω από το σύστημα αποθήκευσης, αφού υπάρχουν μερικά checkpoints μιας χρήσης σε κάθε πίστα που σας γεμίζουν πλήρως τη ζωή. Πέρα από αυτά θα μαζέψετε soul tethers που σας επιτρέπουν να κάνετε ένα quicksave πατώντας το πάνω στο d-pad. Μπορείτε να επιστρέψετε εκεί ανά πάσα στιγμή πατώντας κάτω στο d-pad.
Συνιστούμε όμως να πάτε στα options και να ενεργοποιήσετε τα απεριόριστα soul tethers για τους λόγους που θα περιγράψουμε παρακάτω.
Ώρα να μιλήσουν τα όπλα
Η μάχη αποτελεί το 85% της δράσης στο Wrath, όχι γιατί είναι παιχνίδι όπως τα Serious Sam ή Painkiller, αλλά γιατί προσπαθεί να γίνει κάτι σαν σύγχρονο Quake με όλους τους λάθος τρόπους.
Για να πούμε τα καλά του, να αναφέρουμε ότι τα όπλα και οι μηχανισμοί της μάχης έχουν καλά θεμέλια κι έχουν μοναδικό design μαζί με μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες. Το Fangspitter, που αναφέραμε νωρίτερα, χρησιμοποιεί ως πυρομαχικά τα πολυάριθμα δόντια όσων τεμαχίζετε ενώ το Retcher λειτουργεί ως grenade launcher για τις δηλητηριώδεις κύστες που θα αφήσουν οι αντίστοιχοι εχθροί.
Όλα τα όπλα, από την πιστόλα ως το δίκαννο έχουν και μια δεύτερη χρήση (που δεν τις βρήκαμε ιδιαίτερα χρήσιμες). Το αρχικό σας λεπίδι όμως έχει ένα καταστροφικό dash ως δεύτερη χρήση που θα σας βγάλει ασπροπρόσωπους και θα σας βοηθήσει να καλύψετε μεγάλες αποστάσεις στον αέρα για να φτάσετε σε μακρινές πλατφόρμες.
Μπορεί ένα παιχνίδι που βαδίζει σε τόσο γνώριμα μονοπάτια να σκοντάψει;
Για αρχή, τα πυρομαχικά είναι πολύ λίγα σε σχέση με το πλήθος των εχθρών που καλείστε να αντιμετωπίσετε ανά πάσα στιγμή και σίγουρα θα βρεθείτε «με τα βρακιά κατεβασμένα» όταν σημαδέψετε μια ορδή κι ακούσετε το θριαμβευτικό κλικ του άδειου όπλου σας!
Ευτυχώς, το παιχνίδι αξιοποιεί ένα weapon wheel για να αλλάζετε πιο γρήγορα τα όπλα…
…που σας επιτρέπει να επιλέξετε ανάμεσα σε μια σειρά από μαγικά φίλτρα (και όχι μόνο) που θα σας βοηθήσουν να βγείτε ζωντανοί. Μιλάμε για ασπίδες, απομύζηση ζωής, επιπλέον ζημιά ή μαγεία που κάνει τους εχθρούς να μαλώνουν αναμεταξύ τους.
Μιας και το αναφέραμε…
Αιώνιες συγκρούσεις
Οι εχθροί και η μάχης εναντίον τους, όπως είπαμε, είναι γιγάντιο κομμάτι του gameplay σε βαθμό υπερθετικό.
Θυμάστε πόσο μας ενοχλούν τα monster closets, όπου εχθροί σκάνε μύτη τη στιγμή που θα πάρετε κάποιο αντικείμενο που χρειάζεστε; Εδώ έχουμε να κάνουμε με το άκρον άωτον αυτής της τακτικής αφού δεν υπάρχει περίπτωση να μαζέψετε κάτι ή θα μπείτε σε πόρτα χωρίς εχθρούς να τηλεμεταφέρονται μπροστά σας, πίσω σας, γύρω σας, ακόμη κι από πάνω σας!
Πέρα από την αδιάκοπη μάχη, η κατάσταση κουράζει γιατί μιλάμε για εχθρούς που είναι όλα το κλισέ που απεχθανόμαστε στα κλασικά FPS μαζί με νέα προβλήματα που δεν υπήρχαν ακόμη και τότε. Οι ιπτάμενοι εχθροί αγνοούν επιδεικτικά κάγκελα και απλά περνάνε από μέσα. Υπάρχουν κάτι ενοχλητικοί τύποι που Όλοι έχουν απέραντο line of sight και ταχύτατα projectiles που είναι οριακά hitscans, οπότε πολύ συχνά θα φάτε ριπές πριν καλά-καλά αντιληφθείτε ότι υπάρχουν εχθροί.
Όλα αυτά τα προβλήματα επιβαρύνει το collision detection του παιχνιδιού, γιατί είναι απόλυτα ακριβές. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αν μιλάμε για multiplayer ή αν γίνεται και λίγο προς όφελος του παίκτη σε ένα single-player campaign. Δυστυχώς εδώ το σύστημα είναι άτεγκτο και τα hitboxes «ρεαλιστικά» με αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να μαζέψουμε αντικείμενα από το πάτωμα στο 100% των περιπτώσεων.
Οσον αφορά τους εχθρούς και τις βολές σας ισχύουν τα ίδια, οπότε θα πρέπει να είστε άριστοι με το σημάδι σας και να πυροβολείτε με απόλυτη ακρίβεια. Έλα όμως που ο χειρισμός δε βοηθάει ιδιαίτερα, αφού είναι περιέργως floaty και ποτέ δε νιώσαμε να ελέγχουμε σωστά το παιχνίδι.
Τα options προσφέρουν την επιλογή για gyro controls, αλλά δε δουλεύει όπως πρέπει, οπότε η σκόπευση είναι ζόρικη. Κι όταν τα πυρομαχικά είναι ήδη ελάχιστα, τότε θα πρέπει να βασιστείτε το λεπίδι σας. Το αν θα δουλέψει σωστά το Blade Dash όμως είναι πάντα αμφίβολο
Wrath: Aeon of Ruin – Εμψυχωτικό ή αποκαρδιωτικό;
Είχαμε τόσα προβλήματα που μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το παιχνίδι σχεδιάστηκε από βετεράνους του Quake για παίκτες του ίδιου επιπέδου και νοοτροπίας, που πρέπει να πάσχουν από ADHD για να το απολαύσουν.
Κατακρίναμε πέρσι το Warhammer 40.000: Boltgun για το προβλέψιμο level design του, αλλά ακόμη κι εκείνο είχε έξυπνα δομημένες αρένες και πίστες με κατανοητή δομή. Εδώ η φιλοσοφία του σχεδιασμού είναι οι εχθροί να τηλεμεταφέρονται στην τοποθεσία σας με κάθε σας κάθε βήμα.
Εχθροί που είναι εκνευριστικοί όπως οι χλαπάτσες του Quake, που έρχονται κατά πάνω σας ασταμάτητα από κάθε κατεύθυνση, που στριγγλίζουν αδιάκοπα, που σας ρίχνουν με τρομερή ευστοχία και κάνουν μεγάλη ζημιά από κοντά, με τους μισούς να «σκάνε» όταν πεθαίνουν.
Κι όλα αυτά σε ένα παιχνίδι που είναι πασιφανές ότι σχεδιάστηκε με την ακρίβεια του συνδυασμού «πληκτρολόγιο και ποντίκι» κατά νου αφού το aim assist στα options…
Καταλάβατε τώρα γιατί λέμε ότι το απεριόριστο quick save είναι απαραίτητο;
Βάλτε και το υπερβολικό FOV που προκαλεί ναυτία είτε παίζετε σε μεγάλη οθόνη, είτε στην ενσωματωμένη οθόνη του Switch (όχι δεν υπάρχει επιλογή να το αλλάξετε, όπως λείπουν και όλες οι επιλογές γραφικών της PC έκδοσης), προβληματικό framerate…
…και αντιλαμβάνεστε πως έχουμε τη συνταγή για την καταστροφή.
Σε τελική ανάλυση λοιπόν, το Wrath: Aeon of Ruin είναι ένα παιχνίδι που θα βαθμολογούσαμε με ένα 6 για τα PC αφού, παρ’ όλα τα προβλήματά του, το δοκιμάσαμε εκεί και είναι σχετικά διασκεδαστικό για σύντομα sessions – αρκεί να προσέχετε πού κάνετε save γιατί μετά θα αναρωτιέστε: «Μα πού πάω τώρα ρε γαμ$#%»;
Η Switch version όμως δεν αξίζει ούτε λεπτό από το χρόνο ή τα χρήματά σας…
- Κονσόλα: Nintendo Switch
- Είδος: First-Person Shooter
- Εκδότης: 3D Realms, Fulqrum Publishing
- Εταιρεία Ανάπτυξης: Killpixel Games, Slipgate Ironworks
- Διάθεση: Ψηφιακή από το Nintendo eShop
- Παίχτες: 1
- Online στοιχεία: Cloud Saves
- Δείτε εδώ την πολιτική βαθμολογίας μας
- Ο κωδικός του παιχνιδιού ήταν μια ευγενική προσφορά της 3D Realms
